Για χρόνια ο κόσμος της πολυτέλειας ήταν σε λήθαργο. Ο Karl Lagerfeld σχεδίαζε για τους οίκους Chanel και Fendi, όπως και την προσωπική του επωνυμία, και κανείς δεν σκεφτόταν ποιος θα τον διαδεχτεί. Ήταν η εποχή του Ralph Lauren, του Giorgio Armani, της Miuccia Prada, του Valentino, του Gianni Versace και όλων των μεγάλων, που έχτισαν αυτοκρατορίες και παρέμειναν στο πόστο τους. Oρισμένοι, ακόμη και σήμερα.
Η εποχή άλλαξε. Μαζί και οι απαιτήσεις. Όσο ευρηματικός, πολυτάλαντος, δραστήριος και αν είναι ένας σχεδιαστής, ένας δημιουργός, ένας καλλιτεχνικός διευθυντής, μπορεί να ακυρωθεί σε μια νύχτα, να μεταπηδήσει σε έναν διαφορετικό ρόλο, να θεωρείται περιζήτητος, να εξαφανιστεί.
Τουλάχιστον δεν πλήττουμε και διατηρείται το σασπένς. Οι μουσικές καρέκλες στον κόσμο της πολυτέλειας φέρνουν αλλαγές, με σχεδιαστές που δοκιμάζουν ρόλους και απόρριψη, ιστορικούς οίκους που μένουν ακέφαλοι και καταναλωτές που προσπαθούν να αποστηθίσουν ετικέτες, βιογραφικά, αποχαιρετιστήριους λόγους, αλλά και να προφέρουν σωστά ονόματα που δεν γνώριζαν μέχρι χθες…
Διαβάστε περισσότερα στο thefashionbible.gr
