Σχέδιο για την επαναφορά της διαπραγμάτευσης για τον κατώτατο μισθό και τις κλαδικές συμβάσεις μέσα στην επόμενη διετία εξετάζουν η κυβέρνηση και τα αρμόδια υπουργεία Εργασίας και Οικονομικών.
Στόχος του Άδωνη Γεωργιάδη είναι οι αυξήσεις να καθορίζονται απευθείας από τους κλαδικούς εταίρους κατά οικονομική δραστηριότητα, όσο και μεταξύ των εργοδοτικών οργανώσεων και της ΓΣΕΕ, μέσω της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας, για τον κατώτατο μισθό.
Το σχέδιο επεξεργάζεται η ηγεσία του υπουργείου Εργασίας και στη φαρέτρα του Άδωνη Γεωργιάδη βρίσκεται η σταδιακή επαναφορά των μισθών «στα προ του μνημονίου επίπεδα». Είναι χαρακτηριστική πρόσφατη δήλωση του υπουργού ότι η επαναφορά των εθνικών συμβάσεων «θα έχει επιτευχθεί μέχρι το τέλος της τετραετίας», αλλά και η επιθυμία του ώστε η σύνδεση της θητείας του να «σημαδέψει» την επαναφορά τους.
Μέχρι σήμερα οι εργοδότες δεν υποχρεούνται σε διαπραγμάτευση, γεγονός που σημαίνει στην πράξη ότι σε πολλούς κλάδους της οικονομίας που δεν υπάρχουν συλλογικές συμβάσεις ισχύουν ακόμα οι «ατομικές συμφωνίες», οι οποίες ορίζουν ότι ο μισθός για έναν νεοπροσλαμβανόμενο δεν θα είναι κάτω από το επίπεδο του κατώτατου μισθού (870 ευρώ μεικτά).
Αν και ο υπουργός Εργασίας έχει επανειλημμένα ενθαρρύνει κλαδικές εργοδοτικές και συνδικαλιστικές οργανώσεις να συνάπτουν συμβάσεις με αυξήσεις, εντούτοις ο θεσμός καρκινοβατεί.
Είναι χαρακτηριστικό το γεγονός ότι μεταξύ 75 κλάδων, μόλις 26 έχουν συνάψει συμβάσεις με αυξήσεις, με το 80% των εργαζομένων να δηλώνει πως δεν έλαβε καμία αύξηση το προηγούμενο έτος.
Για το θέμα της επαναφοράς των συμβάσεων χρειάζεται νομοθετική ρύθμιση, σύμφωνα με τους ειδικούς, καθώς έχει προβλεφθεί ότι η προσφυγή στη διαιτησία γίνεται αποκλειστικά με κοινή συμφωνία των μερών. Δηλαδή αν εργοδότες δεν συνομολογήσουν για διαπραγμάτευση σε αυξήσεις, δεν μπορεί μόνο το ένα μέρος των διαπραγματευτών να προσφύγει στον ΟΜΕΔ (Οργανισμός Μεσολάβησης και Διαιτησίας).
Αποτέλεσμα αυτού είναι η διαιτησία να περιορίζεται αποκλειστικά στον καθορισμό του βασικού μισθού/ημερομισθίου και δεν επιτρέπεται να περιλαμβάνεται σε αυτήν κανένα άλλο ζήτημα, αλλά ούτε ρήτρες που διατηρούν κανονιστικούς όρους προηγούμενων ΣΣΕ.
Οι συλλογικές συμβάσεις εργασίας διακρίνονται σε:
Εθνικές Γενικές, που αφορούν τους εργαζόμενους όλης της χώρας και συνάπτονται από τους κεντρικούς εργοδοτικούς φορείς (ΣΕΒ, ΓΣΒΕΕ, ΕΣΕΕ, με τη ΓΣΕΕ).
Κλαδικές, που αφορούν τους εργαζόμενους περισσότερων ομοειδών ή συναφών εκμεταλλεύσεων ή επιχειρήσεων ορισμένης πόλης ή περιφέρειας ή και όλης της χώρας.
Επιχειρησιακές, που αφορούν τους εργαζόμενους μιας εκμετάλλευσης ή επιχείρησης.
Εθνικές Ομοιοεπαγγελματικές, που αφορούν τους εργαζόμενους ορισμένου επαγγέλματος και των συναφών προς το επάγγελμα αυτό ειδικοτήτων όλης της χώρας.
Τοπικές Ομοιοεπαγγελματικές, που αφορούν τους εργαζόμενους ορισμένου επαγγέλματος ή και των συναφών ειδικοτήτων συγκεκριμένης πόλης ή περιφέρειας.
Τόσο ο ΟΟΣΑ όσο και η Ευρωπαϊκή Ένωση συστήνουν την ενίσχυση των συλλογικών διαπραγματεύσεων.
