Η κρίση νερού στη Γάζα λαμβάνει όλο και μεγαλύτερες διαστάσεις μέρα με τη μέρα. Σύμφωνα μάλιστα με τις διεθνείς ανθρωπιστικές οργανώσεις είναι πλέον εξίσου σοβαρή με το πρόβλημα του λιμού. Αν και μέρος του νερού προέρχεται από μικρές μονάδες αφαλάτωσης που διαχειρίζονται οι οργανώσεις αρωγής, το περισσότερο νερό αντλείται από πηγάδια με υφάλμυρο νερό που έχει μολυνθεί περαιτέρω από λύματα και χημικά που στάζουν από τα ερείπια. Αυτή η συνθήκη είναι και η αιτία της εξάπλωσης της διάρροιας και της ηπατίτιδας στην περιοχή.
Η COGAT, η υπηρεσία του ισραηλινού στρατού που είναι υπεύθυνη για τον συντονισμό της βοήθειας στα υπό ισραηλινή κατοχή παλαιστινιακά εδάφη, λέει ότι διαχειρίζεται δύο αγωγούς νερού στη Λωρίδα της Γάζας, που παρέχουν εκατομμύρια λίτρα νερού κάθε μέρα. Παρ’ όλα αυτά, παλαιστίνιοι αξιωματούχοι από τον τομέα ύδρευσης λένε ότι οι αγωγοί αυτοί δεν λειτουργούν τον τελευταίο καιρό.
Το Ισραήλ σταμάτησε κάθε παροχή νερού και ηλεκτρικού ρεύματος στη Γάζα στις αρχές του πολέμου, αλλά ξεκίνησε και πάλι μέρος της τροφοδοσίας μέσω του δικτύου αγωγών στο θύλακα, το οποίο έχει υποστεί μεγάλη ζημιά. Το μεγαλύτερο μέρος των υποδομών ύδρευσης και αποχέτευσης έχει καταστραφεί και οι αντλίες υπόγειων υδάτων συχνά δουλεύουν με μικρές γεννήτριες, για τις οποίες σπάνια υπάρχουν διαθέσιμα καύσιμα.
Η COGAT δήλωσε ότι ο ισραηλινός στρατός έχει επιτρέψει τον συντονισμό με οργανώσεις αρωγής για να εισέλθει στον θύλακα εξοπλισμός για την συντήρηση των υποδομών υδροδότησης στη διάρκεια της σύγκρουσης.
Ουρές δύο ωρών για λίγο νερό στη Γάζα
Ο Μόαζ Μουχαϊμάρ, 23 ετών και φοιτητής πανεπιστημίου πριν από τον πόλεμο, δήλωσε ότι πρέπει να περπατήσει περίπου ένα χιλιόμετρο και να περιμένει στην ουρά για δύο ώρες για να φέρει νερό. Συχνά πηγαίνει τρεις φορές την ημέρα, μεταφέροντας το νερό στη σκηνή της οικογένειας σέρνοντας στον ανώμαλο δρόμο ένα μικρό μεταλλικό καρότσι. «Για πόσο καιρό θα πρέπει να είμαστε έτσι;», λέει, ενώ τραβά δύο μεγάλα δοχεία υφάλμυρου νερού που θα χρησιμοποιηθεί στο πλύσιμο και δύο μικρότερα με καθαρότερο νερό για να το πιούνε.
Η μητέρα του, η Ουμ Μόαζ, 53 ετών, είπε ότι το νερό που εκείνος συλλέγει είναι απαραίτητο για τα 20 μέλη της οικογένειας που ζουν σε μια μικρή συστάδα σκηνών στην Ντέιρ αλ-Μπάλαχ, στην κεντρική Λωρίδα της Γάζας. «Τα παιδιά συνεχίζουν να πηγαινοέρχονται. Θέλουν να πιούνε. Ποιος ξέρει εάν αύριο θα μπορούμε να τα γεμίσουμε και πάλι», λέει η ίδια.
Αυτός ο αγώνας για νερό εκτυλίσσεται σε όλο τον μικρό, πυκνοκατοικημένο θύλακα όπου σχεδόν όλοι ζουν σε προσωρινά καταφύγια ή σκηνές χωρίς υποδομές αποχέτευσης και υγιεινής και χωρίς αρκετό νερό για να πιούνε, να μαγειρέψουν και να πλυθούν ενώ οι ασθένειες εξαπλώνονται.
Τα Ηνωμένα Έθνη δηλώνουν ότι το ελάχιστο επίπεδο έκτακτης ανάγκης για κατανάλωση νερού κατ’ άτομο είναι 15 λίτρα την ημέρα για πόση, μαγείρεμα, πλύσιμο και καθάρισμα. Η μέση ημερήσια κατανάλωση στο Ισραήλ είναι περίπου 247 λίτρα την ημέρα, σύμφωνα με την ισραηλινή οργάνωση ανθρωπίνων δικαιωμάτων B’Tselem.
Οι υδατογενείς νόσοι αυξήθηκαν 150% τους τελευταίους τρεις μήνες
Ο Μπούσρα Χαλίντι, επικεφαλής ανθρωπιστικής πολιτικής για την υπηρεσία αρωγής Oxfam στα υπό ισραηλινή κατοχή παλαιστινιακά εδάφη, δήλωσε ότι η μέση κατανάλωση στη Γάζα τώρα είναι 3-5 λίτρα την ημέρα.
Η Oxfam δήλωσε την περασμένη εβδομάδα ότι υδατογενείς νόσοι, που μπορούν να προληφθούν και να θεραπευτούν, «σαρώνουν τη Γάζα», με τα ποσοστά να αυξάνονται σχεδόν κατά 150% τους τελευταίους τρεις μήνες. Το Ισραήλ κατηγορεί τη Χαμάς για τα δεινά στη Γάζα και δηλώνει ότι παρέχει επαρκή βοήθεια για τα 2,3 εκατ. κατοίκους του θύλακα.
