Από τη στιγμή που ο Ντόναλντ Τραμπ και ο Βλαντίμιρ Πούτιν κατέβηκαν από τα αεροσκάφη τους σε μια παλιά στρατιωτική βάση κοντά στο Άνκορατζ της Αλάσκας, η μεταξύ τους αλληλεπίδραση ήταν ιδιαίτερα φιλική. Ο Τραμπ χειροκρότησε τον Πούτιν, αντάλλαξαν χαμόγελα και φιλικές χειρονομίες, ενώ η συνομιλία τους πάνω στο κόκκινο χαλί φαινόταν ζωηρή αλλά εγκάρδια, γράφει σε ανάλυσή του το Politico μετά τη διμερή στην Αλάσκα.
Στη συνέχεια ο Πούτιν μεταφέρθηκε στη σύνοδο κορυφής με τη θωρακισμένη λιμουζίνα του Αμερικανού προέδρου, το λεγόμενο The Beast, δείχνοντας εμφανώς ικανοποιημένος από τις εξελίξεις.
Παρά τις ανησυχίες που είχαν εκφραστεί πριν τη συνάντηση, ότι ο Τραμπ θα μπορούσε να πέσει θύμα της στρατηγικής του πρώην πράκτορα της KGB, ο οποίος στοχεύει στη χειραγώγηση της Ουκρανίας και στην αποδυνάμωση της δυτικής συμμαχίας, δεν υπήρξε κάποιο εμφανές «ξεπούλημα» της Ουκρανίας. Ωστόσο, ο Πούτιν κατάφερε να αποκομίσει σημαντικά πολιτικά οφέλη: παρότι καταζητείται για εγκλήματα πολέμου, βρέθηκε σε αμερικανικό έδαφος και αντιμετωπίστηκε σαν ισότιμος συνομιλητής -όχι ως απομονωμένος ηγέτης ενός επιθετικού καθεστώτος.
Και όλα αυτά, χωρίς να κάνει σημαντικές υποχωρήσεις ή να δεσμευτεί για κατάπαυση πυρός. Παρότι ο Τραμπ υποστήριξε ότι ο Πούτιν επιθυμεί την ειρήνη, εκείνος αποχώρησε από τη σύνοδο χωρίς να ανακοινώσει κάποιο συγκεκριμένο βήμα προς αυτή την κατεύθυνση.
Η σύνοδος αυτή δεν είχε ούτε το ιστορικό βάρος της Γιάλτας -όπου Στάλιν, Ρούζβελτ και Τσώρτσιλ καθόρισαν το μεταπολεμικό μέλλον της Ευρώπης- ούτε τη δυναμική της συνάντησης του Ρέικιαβικ το 1986, που έθεσε τα θεμέλια για τον έλεγχο των πυρηνικών και τη λήξη του Ψυχρού Πολέμου. Ενώ ο Γκορμπατσόφ τότε επιδίωκε την ομαλή μετάβαση της ΕΣΣΔ, ο Πούτιν σήμερα επιδιώκει την ανασύσταση της ρωσικής αυτοκρατορίας, τονίζει το Politico.
Σύμφωνα με αναλυτές όπως η Φιόνα Χιλ και ο Μάικλ Κάρπεντερ, η σύνοδος ήταν σφάλμα, καθώς ενίσχυσε τη διεθνή εικόνα του Πούτιν. Στη Ρωσία, τα κρατικά ΜΜΕ παρουσίασαν τη συνάντηση περισσότερο ως συνάντηση κορυφής δύο παγκόσμιων ηγετών, παρά ως μια προσπάθεια ειρήνευσης για την Ουκρανία. Επιπλέον, πριν τη σύνοδο, η αμερικανική πλευρά φέρεται να υποστήριξε την πρόταση για ανταλλαγή εδαφών από την Ουκρανία, υπονομεύοντας τη θέση του Κιέβου.
Στη συνέντευξη Τύπου, ο Πούτιν επαίνεσε τον Τραμπ για την πρωτοβουλία του να επιδιώξει ειρηνική λύση Η κίνηση αυτή έχει στόχο στο να κερδίσει τη συμπάθεια του Τραμπ, κάτι που ο Ζελένσκι δεν κατάφερε κατά την επίσκεψή του στον Λευκό Οίκο νωρίτερα φέτος.
Ωστόσο, ο Πούτιν δεν δείχνει καμία πρόθεση να αλλάξει την επιδίωξή του να επαναφέρει την Ουκρανία στη ρωσική σφαίρα επιρροής. Ο τρόπος που μιλά για την «ασφάλεια της Ρωσίας» και τα «βασικά αίτια» του πολέμου δείχνει ότι συνεχίζει να κατηγορεί τη Δύση και το ΝΑΤΟ για τη σύγκρουση.
Ο βασικός στόχος του Πούτιν από αυτή τη συνάντηση φαίνεται πως ήταν να εξασφαλίσει ότι δεν θα υπάρξουν νέες κυρώσεις και να συνεχίσει τον πόλεμο με όσο το δυνατόν λιγότερες εξωτερικές πιέσεις.
Σύμφωνα με πληροφορίες του ρωσικού ανεξάρτητου πρακτορείου Meduza, το Κρεμλίνο είχε δώσει σαφείς οδηγίες στα μέσα ενημέρωσης να παρουσιάσουν τον Πούτιν ως τον ηγέτη που καθορίζει την πορεία των σχέσεων ΗΠΑ-Ρωσίας και την Ουκρανία ως απρόθυμη να διαπραγματευτεί.
Στην πραγματικότητα, ο Πούτιν δεν βιάζεται να τελειώσει τον πόλεμο. Ένα τέλος στη σύγκρουση ίσως να αποσταθεροποιούσε το εσωτερικό του καθεστώς, ενώ η διατήρηση της έντασης βοηθά να κρατά σε πίεση την Ευρώπη και το ΝΑΤΟ, ενισχύοντας τη θέση του στο γεωπολιτικό παιχνίδι.
