Μια νέα πολιτική αντίπαλος για τη Τζόρτζια Μελόνι γεννιέται από τα αριστέρα στην Ιταλία, με ορμητήριο τη Γένοβα. Η Σίλβια Σάλις αποτελεί αυτές τις μέρες μια πολιτική έκπληξη στην Ιταλία. Αν και δραστηριοποιείται στην πολιτική μόλις εδώ και περίπου μισό χρόνο, ήδη θεωρείται η μελλοντική ηγέτης της αντιπολίτευσης. Eφημερίδες το επισημαίνουν και σημαντικά talk shows την προσκαλούν.
Όπως μεταδίδει η Handelsblatt, o λόγος είναι ότι η Σίλβια Σάλις πέτυχε στη Γένοβα μια ανατροπή, την οποία οι υποστηρικτές μιας αριστερής πολιτικής εύχονται να γίνει σε ολόκληρη την Ιταλία: Η κατεξοχήν αριστερή πόλη κυβερνήθηκε για οκτώ χρόνια από έναν δεξιό συντηρητικό υποψήφιο, αλλά η Σάλις κατάφερε αναπάντεχα και κέρδισε τις δημοτικές εκλογές τον Μάιο, ως επικεφαλής ψηφοδελτίου μιας αριστερής λίστας.
Η ανατροπή στη Γένοβα επετεύχθη: Σάλις, το αντίπαλο δέος στη Μελόνι
Τώρα γεννιέται η ελπίδα στους αριστερούς ψηφοφόρους ότι η Σάλις θα μπορούσε να γίνει η νέα ηγέτης της αντιπολίτευσης – και να αποτελέσει σοβαρό αντίπαλο δέος για την ακροδεξιά πρωθυπουργό Τζόρτζια Μελόνι. Κάτι που δεν πέτυχε η τωρινή ηγέτης της αντιπολίτευσης Έλι Σλάιν επί 2,5 χρόνια στην ηγεσία του μεγαλύτερου κόμματος της αντιπολίτευσης, του αριστερού Partito Democratico (PD).
Η Σλάιν έχει ελάχιστη παρουσία στα ΜΜΕ – μεγάλο μειονέκτημα στην τηλεοπτική Ιταλία. Υπό την ηγεσία της, η αντιπολίτευση παρέμεινε σε χαμηλά επίπεδα. Η Σάλις φαίνεται να είναι το αντίθετο της Σλάιν: Αναζητά τη δημοσιότητα, μιλά χαλαρά και αβίαστα και έχει απήχηση στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, όπου της αρέσει να ποζάρει με τον δίχρονο γιο της.
Οι αριστεροί ψηφοφόροι δεν έχουν συνηθίσει τους πολιτικούς τους τόσο προσιτούς. Γι’ αυτό πολλοί από αυτούς θέλουν να δουν τη Σάλις και από κοντά. Μια ευκαιρία για αυτό δίνεται σε μια εμφάνιση της Σάλις στην πόλη Μπρέσια της βόρειας Ιταλίας ένα απόγευμα Σαββάτου τον Νοέμβριο, αναφέρει η Handelsblatt.
Ο Εμίλιο Ντελ Μπόνο, ο μακροχρόνιος πρώην δήμαρχος της πόλης, οργάνωσε μια συζήτηση για το μέλλον της Ιταλίας και προσκάλεσε τη Σάλις. Όταν αυτή μπαίνει στην αίθουσα με λίγα λεπτά καθυστέρηση, το κοινό χειροκροτεί ενθουσιασμένο. Ο Ντελ Μπόνο περιγράφει το κλίμα με τις εξής λέξεις: «Σίλβια, είμαστε όλοι περίεργοι για σένα, γιατί μας εντυπωσιάζει η φρεσκάδα και η αυθεντικότητά σου».
Η «φρεσκάδα» της Σάλι και η Γένοβα 2025 για την Παλαιστίνη… όπως Γένοβα 2001
Ωστόσο, πίσω από τον «φρέσκο αέρα» κρύβεται μια πολιτική αλήθεια. Η κινητοποίηση εκατομμυρίων ανθρώπων, με επίκεντρο τη Γένοβα, για την Παλαιστίνη. Όπως το 2001 η Γένοβα βρέθηκε στην πρώτη γραμμή της ριζοσπαστικοποίησης με τη μαζική έκφραση αλληλεγγύης στη Γάζα απέναντι στη γενοκτονία του Ισραήλ, υπογραμμίζουν διεθνείς πολιτικοί αναλυτές, με απεργίες στα λιμάνια για να μην περάσουν όπλα στο Ισραήλ και διαδηλώσεις εκατομμυρίων σε ολόκληρη την Ιταλία. Κομβικό λιμάνι είναι η Γένοβα.
Οι κινητοποιήσεις θύμισαν το παγκόσμιο κίνημα του 2001 όταν η Γένοβα έγινε ορόσημο ανοίγοντας τα ζητήματα απέναντι στον «παγκοσμιοποιημένο καπιταλισμό». Και τώρα εξακολουθούν να είναι εδώ. Το σύνθημα «Οι άνθρωποι πάνω από τα κέρδη» και η «αντικαπιταλιστική προοπτική» που έθετε το κίνημα τότε είναι σήμερα επίκαιρα, από τους πολέμους και την καταστροφή της κλιματικής αλλαγής, μέχρι τη φτώχεια και τον ρατσισμό που αγγίζουν τις περισσότερες γωνιές του πλανήτη.
Πάνω από ένα εκατομμύριο άνθρωποι πήραν μέρος στις αρχές Οκτωβρίου σε διαδήλωση υπέρ της Παλαιστίνης και του Gaza Sumud Flottilla, η οποία οργανώθηκε στη Ρώμη στην Ιταλία. Νωρίτερα, οι λιμενεργάτες κήρυξαν απεργίες και έκλεισαν τους δρόμους πρόσβασης στο λιμάνι της Γένοβα στη βόρεια Ιταλία, στο πλαίσιο διαδηλώσεων κατά των ισραηλινών στρατιωτικών επιχειρήσεων στη Γάζα, ασκώντας πιέσεις στο πολιτικό σύστημα στην Ιταλία και στη διεθνή κοινότητα, με κινητοποιήσεις που συντονίζονταν με αντίστοιχες διαδηλώσεις και απεργίες σε άλλες χώρες του πλανήτη.
Οι υπηρεσίες μεταφορών αντιμετώπισαν επίσης διακοπές, ενώ αρκετά σχολεία σε όλη την Ιταλία παρέμειναν κλειστά λόγω των απεργιών που κήρυξαν ενώσεις σε αλληλεγγύη με τον παλαιστινιακό λαό. «Δεν είμαστε μόνοι: ο αγώνας μας ενώνει τη Μασσαλία, τον Πειραιά, το Αμβούργο, την Ταγγέρη» ανέφερε το διεθνές κάλεσμα του συνδικάτου USB των λιμνεργατών της Γένοβας για τις 26-27 Σεπτέμβρη ενώ η ανταπόκριση φτάνει μέχρι και την Βραζιλία όπου η Εθνική Ομοσπονδία Εργαζομένων στον Πετρελαϊκό Τομέα (FNP) και τα συνδικάτα της απαίτησαν από την κυβέρνηση Λούλα την ασφάλεια των Βραζιλιάνων ακτιβιστών που επιβαίνουν στο στόλο με προορισμό την Παλαιστίνη απαιτώντας ενεργειακό εμπάργκο κατά του ισραηλινού κράτους.
Καβάλα σε αυτό το κύμα έρχεται η «φρεσκάδα» που εκπέμπει η Σάλις, σχολιάζουν αναλυτές. Κάτι που ελπίζει η Αριστερά από τη Σάλις και το έχει απόλυτη ανάγκη, όπως αναφέρει η Handelsblatt. Διότι σε εθνικό επίπεδο, ο δεξιός κυβερνητικός συνασπισμός είναι εντυπωσιακά σταθερός: Η Μελόνι είναι σε τροχιά να παραμείνει στην εξουσία μέχρι το τέλος της πενταετούς θητείας που λήγει το 2027. Με μέση διάρκεια κυβέρνησης 14 μήνες από το 1946, αυτό θα ισοδυναμούσε με θαύμα.
Στις δημοσκοπήσεις, το ακροδεξιό εθνικιστικό κόμμα της Μελόνι Fratelli d’Italia προηγείται σαφώς του PD. Και σε περιφερειακό επίπεδο, οι αριστεροί απέτυχαν πρόσφατα να γιορτάσουν μεγάλες επιτυχίες εναντίον της δεξιάς. Γι’ αυτό η νίκη της Σάλις στη Γένοβα ήταν το σημάδι ζωής της Αριστεράς που περίμεναν πολλοί ψηφοφόροι της, καβάλα στο κύμα των μαζικών κινητοποιήσεων με αιχμή το Παλαιστινιακό που συμπύκνωσε ζητήματα κοινωνικής αλληλεγγύης με διεκδικήσεις για οικονομικά ζητήματα, για αυξήσεις μισθών, συντάξεων και μέτρα κοινωνικής πολιτικής. Τώρα ελπίζουν ότι η Σάλις θα μεταβεί στην εθνική πολιτική σκηνήκαι θα καταφέρει κάτι παρόμοιο εκεί, αναφέρει η Handelsblatt.
Σίλβια Σάλις η νέα δήμαρχος της Γένοβας στην Ιταλία ©faceboook
Πριν την είσοδό της στην πολιτική απέναντι στη Μελόνι, η Σάλις ήταν αθλήτρια
Πριν την είσοδό της στην πολιτική, η Σάλις ήταν αθλήτρια: Συμμετείχε δύο φορές στους Ολυμπιακούς Αγώνες ως σφυροβόλος και έκανε καριέρα από το 2016 ως αθλητικό στέλεχος, πιο πρόσφατα ως αντιπρόεδρος της Εθνικής Ολυμπιακής Επιτροπής. Αυτό το υπόβαθρο συνέβαλε στην εικόνα της ως σοβαρής, ικανής υποψηφίου.
Ωστόσο, η πολιτική επιστήμονας Τσετσίλια Σοτιλότα από το Università per Stranieri di Perugia που μίλησε στη Handelsblatt, πιστεύει ότι ο τρέχων θόρυβος γύρω από τη Σάλις έχει να κάνει λιγότερο με τις ικανότητές της και περισσότερο με τα προβλήματα της αντιπολίτευσης: «Οι μεγάλες ελπίδες που εναποτίθενται τώρα στη Σάλις λένε περισσότερα για την κακή κατάσταση της αντιπολίτευσης παρά για την ίδια», υποστηρίζει. Η Σάλις είναι μεν χαρισματική και γράφει στο γυαλί– σημαντικά χαρακτηριστικά στο ιταλικό πολιτικό τοπίο, που είναι έντονα προσωποκεντρικό. Όμως ταυτόχρονα είναι πολιτικά άπειρη και δεν έχει αποδείξει ακόμα ότι μπορεί να υλοποιήσει ένα πολιτικό έργο και σε εθνικό επίπεδο.
Είναι γεγονός ότι η Αριστερά στην Ιταλία βρίσκεται σε μια διαρκή κρίση, από την οποία δεν φαίνεται να βρίσκει διέξοδο. Η τελευταία φορά που το PD κέρδισε εκλογές ήταν το 2013. Με το αυξανόμενο κόστος ζωής, τους στάσιμους μισθούς, το υποχρηματοδοτούμενο σύστημα υγείας και τους πολέμους στην Ουκρανία και τη Μέση Ανατολή, θα υπήρχαν πολλά θέματα με τα οποία θα μπορούσαν να κινητοποιηθούν οι αριστεροί ψηφοφόροι. Σε αυτό το σενάριο, πολλοί απογοητευμένοι ψηφοφόροι της Αριστεράς βλέπουν τώρα στη Σάλις τη νέα «σωτήρα» της αντιπολίτευσης, καθώς τα κινήματα ενεργοποιούνται.
Στο PD υπάρχει ένα εξέχον παράδειγμα για το πώς η θέση του δημάρχου μπορεί να χρησιμεύσει ως εφαλτήριο για το αξίωμα του πρωθυπουργού: Ο Ματέο Ρέντσι εξελέγη δήμαρχος της Φλωρεντίας το 2009, μετά πρόεδρος του PD το 2013 και διορίστηκε πρωθυπουργός την επόμενη χρονιά. Θεωρείται ο τελευταίος χαρισματικός ηγέτης του κόμματος που κατάφερε να κινητοποιήσει μεγάλες μάζες ψηφοφόρων.
Σίλβια Σάλις η νέα δήμαρχος της Γένοβας στην Ιταλία ©faceboook
Η Σάλις και το αριστερό Partito Democratico
Όταν ρωτήθηκε αν θέλει να γίνει η νέα πρόεδρος του PD, η Σάλις απέφυγε την απάντηση: «Είμαι η δήμαρχος της Γένοβας και θέλω να εργαστώ ως δήμαρχος της Γένοβας», είπε πρόσφατα. Ωστόσο, θεωρείται κοινό μυστικό ότι οι φιλοδοξίες της ξεπερνούν τα όρια της πόλης της. Αυτός είναι και ένας λόγος που το αμφιθέατρο στην Μπρέσια είναι τόσο γεμάτο εκείνο το απόγευμα.
Παρόλα αυτά, περνάει πολλή ώρα μέχρι οι άλλοι συμμετέχοντες στο πάνελ να αφήσουν τη Σάλις να μιλήσει. Τα είκοσι λεπτά που της απομένουν, η Σάλις τα χρησιμοποιεί για να επιτεθεί στην κυβέρνηση Μελόνι και να σκιαγραφήσει ένα εξαιρετικά προσεκτικό εκλογικό πρόγραμμα: «Το μήνυμα της Αριστεράς πρέπει να είναι ότι η κοινωνική πρόοδος και η οικονομική ανάπτυξη πάνε μαζί», λέει για παράδειγμα.
Στο τέλος της εκδήλωσης, πολλοί ακροατές είναι εκνευρισμένοι. Είχαν έρθει για να ακούσουν νέες ιδέες από τη Σάλις. Αλλά έπρεπε πρώτα να ακούνε επί μία ώρα τους παλιούς πολιτικούς τους, για να τους παρουσιάσει στη συνέχεια η Σάλις παλιά θέματα, λένε. Και ο Ντάβιντε Περότι, 34χρονος γιατρός από την Μπρέσια, είναι θυμωμένος: «Ήλπιζα ότι η Σάλις θα έφερνε λίγο φρέσκο αέρα και θα αποστασιοποιούνταν από αυτό το παλιό παιχνίδι αριστεράς-εναντίον-δεξιάς. Αλλά είπε ακριβώς τα ίδια πράγματα που μας σερβίρουν οι πολιτικοί εδώ και χρόνια».
Πάντα το θέμα είναι μόνο ποιος φταίει που τα πράγματα δεν λειτουργούν και που λείπουν χρήματα, λέει ο Περότι. «Έχουμε προβλήματα και χρειαζόμαστε λύσεις. Αδιάφορο αν αυτές προέρχονται από τα αριστερά ή τα δεξιά».
Ωστόσο, ο «φρέσκος αέρας» των κινητοποιήσεων εκατομμυρίων στην Ιταλία δείχνει ότι είναι ένα κύμα που η Αριστερά θα επιδιώξει να εκφράσει πολιτικά, όπως έχει γίνει ξανά στο παρελθόν, απέναντι στις αιτιάσεις ότι λίγο-πολύ οι «Γένοβες» ανήκουν σε ένα μακρινό παρελθόν.
