Σε ένα ιδιαίτερα κρίσιμο σημείο του πολέμου στην Ουκρανία, η Ρωσία ανεβάζει τους τόνους απέναντι στην Ευρωπαϊκή Ένωση, επιχειρώντας να μπλοκάρει τα σχέδια αξιοποίησης των παγωμένων ρωσικών περιουσιακών στοιχείων για τη χρηματοδότηση του Κιέβου.
Η νομική προσφυγή της ρωσικής κεντρικής τράπεζας κατά του βελγικού θεματοφύλακα Euroclear αποτελεί σαφή προειδοποίηση προς τις Βρυξέλλες, την ώρα που οι διπλωματικές ισορροπίες παραμένουν εξαιρετικά εύθραυστες.
Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή έχει επεξεργαστεί σχέδιο για την παροχή νέας βοήθειας ύψους έως 90 δισ. ευρώ προς την Ουκρανία, χρησιμοποιώντας τα ρωσικά κεφάλαια ως εγγύηση. Ωστόσο, η αντίσταση του Βελγίου, το οποίο φοβάται πιθανές νομικές και οικονομικές συνέπειες, αποκαλύπτει τα εσωτερικά ρήγματα στο ευρωπαϊκό στρατόπεδο.
Εκμεταλλευόμενη αυτές τις ανησυχίες, η ρωσική κεντρική τράπεζα δήλωσε ότι θα αμφισβητήσει κάθε μη εξουσιοδοτημένη χρήση των περιουσιακών στοιχείων «σε όλες τις διαθέσιμες αρμόδιες αρχές, συμπεριλαμβανομένων των εθνικών δικαστηρίων, δικαστικών οργάνων ξένων κρατών και διεθνών οργανισμών». Παράλληλα, θα επιδιώξει την «εκτέλεση δικαστικών αποφάσεων» σε οποιοδήποτε κράτος.
Την ίδια στιγμή, ο πρόεδρος Βολοντίμιρ Ζελένσκι βρίσκεται αντιμέτωπος με διπλή πίεση. Από τη μία, η Μόσχα επιχειρεί να ενισχύσει τη διαπραγματευτική της θέση τόσο στο πεδίο των μαχών όσο και στο νομικό επίπεδο. Από την άλλη, η Ουάσινγκτον —με τον Ντόναλντ Τραμπ να επανέρχεται δυναμικά στο προσκήνιο— απαιτεί παραχωρήσεις ως προϋπόθεση για τη συνέχιση της αμερικανικής στρατιωτικής στήριξης.
Οι δηλώσεις Τραμπ, που αποδίδουν το αδιέξοδο στην «αδιαλλαξία» του Ζελένσκι, ενισχύουν το κλίμα αβεβαιότητας, ενώ η ΕΕ δείχνει να δυσκολεύεται να καλύψει το χρηματοδοτικό κενό. Παρά τις συνεχιζόμενες μάχες και τις ουκρανικές επιθέσεις σε ρωσικούς στόχους, το μέλλον της σύγκρουσης φαίνεται να μεταφέρεται ολοένα και περισσότερο από τα χαρακώματα στα τραπέζια της διπλωματίας και των δικαστηρίων.
Με τις ειρηνευτικές συνομιλίες να παραμένουν ασαφείς και τις εδαφικές διαφορές αγεφύρωτες, το επόμενο διάστημα αναμένεται καθοριστικό. Το ερώτημα πλέον δεν είναι μόνο αν θα υπάρξει συμφωνία, αλλά με ποιους όρους — και ποιοι θα αντέξουν το πολιτικό και οικονομικό κόστος.
