Όσο οι Σοσιαλδημοκράτες μαζί με τους Πράσινους και τους Φιλελεύθερους σχεδιάζουν τον επόμενο κυβερνητικό συνασπισμό στη Γερμανία, η Γαλλία με την Ιταλία εμβαθύνουν τις σχέσεις τους και έτσι ανοίγουν την προοπτική για μια στενότερη πολιτική και οικονομική συνεργασία. Στη μετά-Μέρκελ εποχή, ο Γάλλος πρόεδρος, Εμ. Μακρόν, και ο πρωθυπουργός της Ιταλίας, Μάριο Ντράγκι, καλλιεργούν γόνιμο έδαφος για την αναδιάρθρωση των δημοσιονομικών κανόνων της Ευρωζώνης, την προώθηση έργων στο πλαίσιο του Ταμείου Ανάκαμψης και τη δημιουργία ενός κλίματος σταθερότητας στη Μεσόγειο.
Σύμφωνα με το Bloomberg, ο Ιταλός πρωθυπουργός Μάριο Ντράγκι έχει αφιερώσει συνολικά 10 ώρες σε διμερείς συναντήσεις με τον Γάλλο πρόεδρο, Μανουέλ Μακρόν, δηλαδή πολύ περισσότερο από κάθε άλλον ηγέτη των G20, των είκοσι ισχυρότερων κρατών του ανεπτυγμένου και αναπτυσσόμενου κόσμου.
Μια στενή συμμαχία ανάμεσα στη δεύτερη και την τρίτη μεγαλύτερη οικονομία της Ευρωζώνης μπορεί να αποτελέσει ισχυρό διαπραγματευτικό χαρτί για μια αναδιάρθρωση των κανόνων του Συμφώνου Σταθερότητας και Ανάπτυξης, λειτουργώντας ως αντίβαρο στις θέσεις της Γερμανίας για δημοσιονομική λιτότητα. Σήμερα, εξάλλου, το Βερολίνο δέχεται κριτική για τη συμφωνία που είχε κάνει με τη Ρωσία για την κατασκευή του αγωγού Nord Stream 2. Εν μέσω της ενεργειακής κρίσης στην Ευρώπη, το Βερολίνο καλείται να σταθμίσει μια σειρά παραμέτρων όταν θα προβάλει θέσεις απέναντι στους Ευρωπαίους εταίρους.
Οι σχέσεις Γαλλίας – Ιταλίας
Οι συνθήκες δεν ήταν πάντα τόσο ιδανικές ανάμεσα στη Γαλλία και την Ιταλία. Προ διετίας, οι σχέσεις του Παρισιού με τη Ρώμη επισκιάστηκαν διότι ο Λουίτζι ντι Μάιο, ο οποίος τότε ήταν αντιπρόεδρος της ιταλικής κυβέρνησης, υποστήριξε δημόσια το κίνημα των Κίτρινων Γιλέκων, γράφοντας στο Twitter πως «ο άνεμος της αλλαγής πέρασε τις Άλπεις». Τότε η Γαλλία είχε ανακαλέσει τον πρέσβη της από τη Ρώμη ως ένδειξη διαμαρτυρίας για τις επαφές της ιταλικής κυβέρνησης με τα Κίτρινα Γιλέκα. Αλλά και η Ρώμη είχε δυσαρεστηθεί επειδή η Γαλλία δεν της είχε συμπαρασταθεί στη μεταναστευτική κρίση του 2015-16, υπενθυμίζουν οι Financial Times.
Οι σχέσεις της Ρώμης με το Παρίσι άρχισαν να βελτιώνονται όταν η Ιταλία υιοθέτησε μια φιλοευρωπαϊκή στάση, δηλαδή στη δεύτερη κυβέρνηση του Τζουζέπε Κόντε. Η Γαλλία και η Ιταλία ήταν ανάμεσα στις εννέα χώρες που πέρσι τον Μάρτιο συνυπέγραψαν γραπτή επιστολή για τη δημιουργία ενός «εργαλείου κοινού χρέους», ανοίγοντας τον δρόμο για την έκδοση ομολόγων από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή προκειμένου να χρηματοδοτηθεί το Ταμείο Ανάκαμψης των 750 δισ ευρώ.
Οι θέσεις Μακρόν και Ντράγκι
Οι κ. κ. Μακρόν και Ντράγκι, πρώην επενδυτικοί τραπεζίτες και οι δυο, τάσσονται υπέρ μιας Ευρωπαϊκής Ένωσης με ταχύτερα αντανακλαστικά σε περιόδους κρίσεων και γενικότερα της βαθύτερης ενοποίησης στην Ευρώπη. Ας μην λησμονούνται οι προτάσεις του Μανουέλ Μακρόν προ τριετίας για τη δημιουργία κοινού προϋπολογισμού, κοινού επενδυτικού ταμείου και τραπεζικής ένωσης στους κόλπους της Ε.Ε.
Ως πρόεδρος της ΕΚΤ, ο Μάριο Ντράγκι άφησε εποχή όταν δεσμεύτηκε πως «θα κάνει ότι χρειαστεί για να σώσει το ευρώ». Σήμερα έχει αναστηλώσει το κύρος της ιταλικής οικονομίας, με τους οικονομικούς αναλυτές να θεωρούν πως προσφέρεται μια ιδανική ευκαιρία στη χώρα να αλλάξει ρότα και να ενισχύσει την παραγωγικότητά της.
«Έχει υπάρξει ουσιαστική πρόοδος. Έχει αναπτυχθεί ένας πολύ στενός δεσμός που δεν έχει επαναληφθεί παρά το 1945», σχολιάζει στο Politico ο Μαρκ Λαζάρ, καθηγητής πολιτικής ιστορίας και κοινωνιολογίας στο Sciences Po Paris. Εντούτοις, οι προεδρικές εκλογές στη Γαλλία τον Απρίλιο θα αποσπάσουν την προσοχή του κ. Μακρόν τους ερχόμενους μήνες.
