Η επιμονή του Νόβακ Τζόκοβιτς να παρακάμψει τους κανόνες της Αυστραλίας και ως μη εμβολιασμένος να συμμετάσχει στο τουρνουά τένις της χώρας, πριν τις αποκαλύψεις για την παραβίαση των κανόνων πανδημίας στη χώρα του, καθρεπτίζει μια γενικότερη αδιαφορία στο κομμάτι των ευθυνών όσων ζουν στον… αφρό της θάλασσας.
Αυτή η αδιαφορία εάν όχι υπεροψία είναι αισθητή σε διάφορα επίπεδα της πολιτικής και οικονομικής ζωής.
Συμπορεύεται με την αυξανόμενη εισοδηματική ανισότητα των τελευταίων ετών. Παρατηρείται, παραδείγματος χάριν, στους πλουσιότερους ανθρώπους του κόσμου οι οποίοι καταστρατηγούν διάφορες φόρμουλες για να μην πληρώνουν φόρους ενώ διαθέτουν την οικονομική επιφάνεια για να ανταπεξέλθουν στις υποχρεώσεις τους.
Είναι επίσης αισθητή από το λόμπινγκ των τεχνολογικών κολοσσών και των εταιρειών κρυπτονομισμάτων προκειμένου να διαφύγουν από ένα πλέγμα κανόνων προκειμένου να μπουν κάποια όρια στη δραστηριότητά τους.
Είναι ακόμη ορατή στην άρνηση κάποιων κρατών-μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης να συντάσσονται με το ευρωπαϊκό κράτος δικαίου αλλά να διεκδικούν την ισότιμη συμμετοχή τους σε ένα κλαμπ κρατών που προασπίζεται τα ατομικά δικαιώματα, την ελεύθερη έκφραση και την ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης.
Θεμελιώδης νόμος μιας δημοκρατικής κοινωνίας είναι πως όλοι είναι ίσοι μπροστά στον νόμο.
Και μια δημοκρατική κοινωνία αποτελεί τη βάση μιας ελεύθερης και ανοικτής οικονομίας, με τον καπιταλισμό να ευδοκιμεί χάρις στην εύρωστη μεσαία τάξη. Δυστυχώς ή ευτυχώς είναι όλα κρίκοι της ίδιας αλυσίδας που τροφοδοτεί την παγκόσμια οικονομία. Ο ισομερής καταμερισμός ευθυνών, πολιτικών ή οικονομικών, είναι απαραίτητος για τη μεσαία τάξη, που αποτελεί τη βάση της κατανάλωσης.
Σε μια εποχή που η εισοδηματική ανισότητα έχει διευρυνθεί σε σημείο που προβληματίζει τις κυβερνήσεις του ανεπτυγμένου κόσμου και εκτιμάται πως θα οξυνθεί περαιτέρω με την άνοδο του πληθωρισμού, τα «φαινόμενα» Τζόκοβιτς είναι αρκετά συχνά.
Βέβαια ο Τζόκοβιτς είπε να δοκιμάσει τα «χαρτιά του» στην Αυστραλία, σε μια χώρα που έχει το σθένος να υψώσει ανάστημα στην Κίνα και αποκρούσει τον λαϊκισμό εν μέσω της πανδημίας, προστατεύοντας το κράτος δικαίου σε όλα τα επίπεδα της κοινωνικής και οικονομικής ζωής.
Αλλά έρευνα του Bloomberg καταλήγει σε μια ανησυχητική πρόβλεψη. Μέχρι το 2050 μόνον το 26% του παγκόσμιου ΑΕΠ θα προέρχεται από ελεύθερες οικονομίες.
Το 1990 υπολογίζονταν πως το 66% του παγκόσμιου ΑΕΠ απέρρεε από «ελεύθερες» ή «κυρίως ελεύθερες» οικονομίες. Μέχρι το 2020, το ποσοστό αυτό έχει συρρικνωθεί στο 45%.
Σε μια άλλη μάχη, η Ε.Ε εξετάζει να διεκδικήσει από την Πολωνία πρόστιμα δεκάδων εκατομμυρίων ευρώ που επιδικάστηκαν για την παραβίαση του κράτους δικαίου. Διότι η πολιτική, η κοινωνία και η οικονομία πάντα λειτουργούσαν ως συγκοινωνούντα δοχεία. Είναι τρεις πτυχές της ανθρώπινης φύσης που μοιράζονται το ίδιο οξυγόνο.
