Ξεκάθαρο σήμα ότι αφενός εξετάζει σοβαρά το ενδεχόμενο κατασκευής του δεύτερου πλωτού τέρμιναλ υγροποίησης LNG (FSRU) στο Θρακικό Πέλαγος -στο φόντο των αλλαγών της ενεργειακής αρχιτεκτονικής της Νοτιοανατολικής Ευρώπης-, αφετέρου ότι η λήψη της τελικής απόφασης «περνά» από μια σειρά προαπαιτούμενα, έστειλε ο Δημήτρης Κοπελούζος, επικεφαλής του Ομίλου Κοπελούζου και ιθύνων νους του πρώτου FSRU της Gastrade στην Αλεξανδρούπολη.
Όπως τόνισε ο κ. Κοπελούζος χθες (Δευτέρα 15 Δεκεμβρίου), κατά τη διάρκεια ειδικής ενημερωτικής εκδήλωσης, ο δρόμος για τα επόμενα FSRU στην Ελλάδα ενέχει πολλές προκλήσεις, τα δεδομένα έχουν αλλάξει δραστικά σε σχέση με το παρελθόν και το έντονο ενδιαφέρον των ΗΠΑ για τις υποδομές που διευκολύνουν την υποδοχή της «πλημμυρίδας» του αμερικανικού LNG στην Ευρώπη τα επόμενα χρόνια δεν αρκεί από μόνο του για να εγγυηθεί τη βιωσιμότητα του project.
Εξηγώντας τις διαφορές σε σχέση με τις συνθήκες που επικρατούσαν όταν ελήφθη η απόφαση για το πρώτο τέρμιναλ -που κόστισε 489 εκατ. ευρώ, εκ των οποίων τα 210 εκατ. ευρώ ήταν κοινοτική επιδότηση (από το ΕΣΠΑ)- υπογράμμισε ότι τα κόστη έχουν ανεβεί (ο προϋπολογισμός για το δεύτερο FSRU που σχεδιάζεται με ετήσια χωρητικότητα 6 δισ. κυβικά μέτρα (bcm)/έτος έναντι 5,5 bcm έτος του πρώτου), ενώ ενδεχόμενο επιδότησης από τα ευρωπαϊκά ταμεία (αλλά και δανειοδότησης από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων) δεν υπάρχει, καθώς η ΕΕ δεν χρηματοδοτεί πλέον έργα φυσικού αερίου. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι μιλάμε για ένα σημαντικά ακριβότερο έργο, που εκ των πραγμάτων θα έχει υψηλότερες ταρίφες, που «υπόσχεται» να έχει χαμηλή απόδοση. Επομένως, πρόκειται για ένα εγχείρημα υψηλής δυσκολίας, κάτι που εξηγεί το ότι ενώ πέραν του δεύτερου FSRU της Gastrade υπάρχουν και άλλα projects για FSRU στον «ορίζοντα» (Διώρυγα FSRU της Motor Oil, Thessaloniki FSRU της Enerwave, Argo FSRU της Mediterranean Gas), πουθενά δεν έχει ληφθεί η Τελική Επενδυτική Απόφαση. «Εμείς σε κάθε περίπτωση θα λάβουμε τις αποφάσεις μας εντός του 2026», ξεκαθάρισε ο κ, Κοπελούζος, υπονοώντας εμμέσως πλην σαφώς ότι η Gastrade -που είναι ο φορέας υλοποίησης και του δεύτερου FSRU- έχει προβάδισμα έναντι των άλλων παικτών σε αυτόν τον δύσκολο «αγώνα δρόμου», με βασικό ατού ότι είναι η μοναδική εταιρεία που έχει ήδη κατασκευάσει και λειτουργεί αντίστοιχη υποδομή (project ιδιαίτερα απαιτητικό και από τεχνικής πλευράς), επομένως διαθέτει όχι μόνο την απαραίτητη εμπειρία και τεχνογνωσία, αλλά και την πρόσβαση στους δυνητικούς πελάτες, οι οποίοι είναι ουσιαστικά οι ίδιοι με αυτοί του FSRU της Αλεξανδρούπολης.
Δ. Κοπελούζος: Τι απαιτείται για να αποφασιστεί η επένδυση των 650 εκατ. ευρώ στο δεύτερο FSRU στη Θράκη
Περιγράφοντας τις ευκαιρίες (απεξάρτηση της ΝΑ Ευρώπης από το ρωσικό αέριο και σχεδιασμός για αντικατάστασή του από αμερικανικό LNG, το οποίο πλέον είναι και φθηνότερο σύμφωνα με στοιχεία που παρουσιάστηκαν, αύξηση των αναγκών της περιοχής για φυσικό αέριο τα επόμενα χρόνια, αλλά και τις προκλήσεις στον «δρόμο» του δεύτερου FSRU, o κ. Κοπελούζος ανέδειξε και τρεις ακόμα παραμέτρους πέραν της αύξησης του κόστους και την απουσία κοινοτικών επιδοτήσεων, υπογραμμίζοντας πάντως ότι «τίθεται θέμα επιδότησης και όχι χρηματοδότησης», δίνοντας τη διάσταση του ενδιαφέροντος για χρηματοδότηση του έργου από την αμερικανική Development Finance Corporation ή DFC, που αποτελεί τον βραχίονα της Ουάσιγκτον για τη χρηματοδότηση έργων αμερικανικού ενδιαφέροντος του εξωτερικού και όχι μόνο.
Πρώτον, τις υψηλές ακόμα χρεώσεις διαμετακόμισης του Κάθετου Διαδρόμου Φυσικού Αερίου, δηλαδή της βασικής όδευσης για τη μεταφορά του LNG που φτάνει στην Ελλάδα προς Βουλγαρία, Ρουμανία, Μολδαβία, Ουκρανία, αλλά και προς Σλοβακία και Ουγγαρία, σε σχέση με εναλλακτικές οδεύσεις. Θέμα που συναρτάται και με τα ρυθμιστικά ζητήματα που θέτουν οι Βρυξέλλες για την εν λόγω διαδρομή, κάτι που ανέδειξε και ο υπουργός Περιβάλλοντος και Ενέργειας, Σταύρος Παπασταύρου, κατά τη χθεσινή παρέμβασή του στο Συμβούλιο των Υπουργών Ενέργειας της ΕΕ.
Δεύτερον, τον υψηλό ανταγωνισμό από άλλα τερματικά LNG, όχι μόνο εντός ΕΕ (Πολωνία, Λιθουανία, Κροατία), αλλά και από την Τουρκία.
Τρίτον, την ανάγκη για μεγαλύτερης διάρκειας συμβόλαια (15-20 ετών έναντι 5-10 έτη σήμερα) με τους πελάτες από τις χώρες της περιοχής, ώστε να εξασφαλιστούν η βιωσιμότητα και η απόσβεση του project.
Tέταρτον, να δεχθούν οι πελάτες να πληρώσουν περισσότερες εγγυήσεις (σε σύγκριση με αυτές για το εν λειτουργία FSRU στην Αλεξανδρούπολη), αντανακλώντας το αυξημένο κόστος της επένδυσης.
Πέμπτον, οι επενδυτές να συνηθίσουν στην ιδέα των χαμηλότερων αποδόσεων.
«Το ενδιαφέρον είναι δεδομένο, όπως και η ευκαιρία από το τέλος του ρωσικού αερίου (για το οποίο ο κ. Κοπελούζος προέβλεψε ότι δεν θα επανέλθει στην Ευρώπη), το θέμα είναι πώς θα βγαίνει το πακέτο από πλευράς οικονομικής βιωσιμότητας», σημείωσε χαρακτηριστικά, προσθέτοντας ότι σε περίπτωση που η επενδυτική απόφαση για το FSRU στη Θράκη που θα ληφθεί του χρόνου είναι θετική, το έργο θα πρέπει να κατασκευαστεί σε ορίζοντα διετίας και να τεθεί σε εμπορική λειτουργία εντός του 2028.
Διαβάστε περισσότερα στο energygame.gr
