Ο ενεργειακός trader του μέλλοντος θα γράφει κώδικα, θα μιλά τη γλώσσα των δεδομένων, θα εργάζεται μέσα σε ένα πλήρως ψηφιακό οικοσύστημα, με real-time αγορές, cloud υποδομές, προβλέψεις τιμών και βελτιστοποιήσεις με ένα κλικ. Το «εμπόριο ενέργειας» – δηλαδή ο τρόπος με τον οποίο αγοράζεται, πουλιέται και διαχειρίζεται η ενέργεια στις σύγχρονες αγορές – δεν θα γίνεται πια σε spreadsheets, αλλά σε πλατφόρμες τεχνητής νοημοσύνης. Ανάμεσα στην τεχνολογία και τη στρατηγική, θα βρίσκεται ο trader 2.0 — το νέο πρόσωπο της αγοράς όπως το περιέγραψε ο Επικεφαλής του Τμήματος Εφαρμοσμένης Έρευνας και Ανάπτυξης του «ΗΡΩΝ», Δημήτρης Χατζηγιάννης στο πλαίσιο του συνεδρίου X Energy Exchanges.
Ο κ. Χατζηγιάννης μίλησε για τη μετάβαση της ενεργειακής αγοράς που μετασχηματίζεται ταχύτητα, διασυνδέεται και περνά από το παραδοσιακό στο ψηφιακό και πλήρως αυτοματοποιημένο περιβάλλον στον πυρήνα του οποίου βρίσκεται ο trader 2.0. Η νέα αρχιτεκτονική των αγορών ηλεκτρικής ενέργειας οδηγεί σε σημαντική αύξηση της ρευστότητας και της συμμετοχής νέων παικτών. Όπως ανέφερε χαρακτηριστικά οι αγορές εξελίσσονται ραγδαία από την παραδοσιακή ημερήσια δομή σε ένα σύστημα συνεχούς και πραγματικού χρόνου λειτουργίας, με νέα προϊόντα 30 και 15 λεπτών, που προσφέρουν περισσότερες δυνατότητες συμμετοχής και στρατηγικής διαφοροποίησης. Αυτή η αυξημένη ρευστότητα δεν είναι θεωρητική.
Τροφοδοτείται καθημερινά από τη διείσδυση νέων μορφών παραγωγής – αποκεντρωμένων και κατανεμημένων – την ανάπτυξη της αποθήκευσης, την ενσωμάτωση της απόκρισης ζήτησης και την είσοδο ευέλικτων μονάδων σε επίπεδο εμπορικής αξιοποίησης. Επιπλέον, η διεύρυνση του αριθμού και του τύπου των συμμετεχόντων στις αγορές – από aggregators και prosumers, έως traders και εξειδικευμένους παρόχους ευελιξίας – μετασχηματίζει το μοντέλο συμμετοχής που έως τώρα ήταν προσανατολισμένο κυρίως στις θερμικές μονάδες και τους κλασικούς προμηθευτές.
ΗΡΩΝ: Αναγκαία η πλήρης αυτοματοποίηση του trading
Η τεχνολογική υποδομή όμως δεν είναι επαρκής χωρίς τη μετάβαση σε νέα λειτουργικά πρότυπα. Ο κ. Χατζηγιάννης έδωσε ιδιαίτερη έμφαση στο πώς αυτή η αρχιτεκτονική υποστηρίζει την εξελικτική διαδρομή προς την πλήρη αυτοματοποίηση του trading. Η μετάβαση αυτή δεν συμβαίνει στιγμιαία, αλλά μέσα από τρία διακριτά στάδια. Το πρώτο είναι το στάδιο του παραδοσιακού trading, όπου ο trader στηρίζεται σε κανόνες, χειροκίνητη ανάλυση και βασικά εργαλεία απόφασης, με περιορισμένη χρήση τεχνολογίας και δεδομένων. Το δεύτερο στάδιο αφορά την αυτοματοποίηση, κατά την οποία εφαρμόζονται αλγόριθμοι που αξιοποιούν τεχνικά χαρακτηριστικά των assets και τα συνδέουν με τις εκάστοτε συνθήκες της αγοράς, επιτρέποντας πιο στοχευμένη και ταχύτερη τοποθέτηση. Το τρίτο στάδιο, το οποίο ήδη διαμορφώνεται, αφορά την πλήρη αλγοριθμική προσέγγιση με βάση την τεχνητή νοημοσύνη: οι ίδιοι οι αλγόριθμοι μαθαίνουν και εξελίσσονται από τα ιστορικά και πραγματικά δεδομένα, προσαρμόζονται σε νέα σενάρια και παράγουν αυτόνομα σήματα trading, μειώνοντας τον χρόνο απόκρισης σχεδόν στο μηδέν.
Σε αυτό το περιβάλλον, το προφίλ του trader αλλάζει ριζικά. Όπως χαρακτηριστικά τονίστηκε ο “Trader 2.0” δεν είναι ένας παραδοσιακός διαπραγματευτής που βασίζεται στη διαίσθηση και στο Excel, αλλά ένα νέο επαγγελματικό υβρίδιο. Πρόκειται για έναν ενεργειακό αναλυτή που γνωρίζει να γράφει κώδικα, να χειρίζεται APIs, να ενσωματώνει δεδομένα σε πραγματικό χρόνο και να αναπτύσσει αλγορίθμους. Συνεργάζεται με ομάδες πληροφορικής, data scientists και μηχανικούς, συμμετέχοντας ισότιμα στη διαδικασία λήψης αποφάσεων που δεν είναι πια “χειροκίνητη” αλλά βασισμένη σε μοντέλα πρόβλεψης και προσομοιώσεων.
Οι προκλήσεις που συνοδεύουν την εν λόγω μετάβαση
Παράλληλα, αναγνώρισε ότι η μετάβαση αυτή συνοδεύεται από σημαντικές προκλήσεις, που καλείται να διαχειριστεί ολόκληρος ο κλάδος. Πρώτη και βασική, το κατακερματισμένο ρυθμιστικό πλαίσιο της Ε.Ε., που δυσκολεύει την υιοθέτηση ενιαίων πρακτικών και καθυστερεί την είσοδο νέων προϊόντων. Ακολουθεί η αβεβαιότητα και η ασυνέπεια στα δεδομένα – η καθυστέρηση στην παροχή, η ασυμβατότητα μεταξύ πηγών και η ελλιπής ποιότητα αποτελούν καθημερινά εμπόδια για τις ομάδες ανάπτυξης. Η πολυπλοκότητα συμμετοχής σε πολλαπλές αγορές, οι διαφορετικές τεχνικές απαιτήσεις ανά χώρα και το βάρος συμμόρφωσης εντείνουν τη δυσκολία υλοποίησης ενιαίων στρατηγικών. Επιπλέον, η έλλειψη εξειδικευμένων δεξιοτήτων – τόσο σε επίπεδο τεχνικού προσωπικού όσο και trader – αποτελεί κρίσιμο ζήτημα. Τέλος, οι ίδιοι οι κίνδυνοι που ενέχει ένα αυτοματοποιημένο σύστημα, όπως η πιθανότητα αποτυχίας αλγορίθμων ή λανθασμένης ερμηνείας σημάτων, εισάγουν νέες μορφές ρίσκου που δεν υπήρχαν στο παρελθόν.
Διαβάστε περισσότερα στο energygame.gr
