Σε καθεστώς «κόκκινου συναγερμού» έχει τεθεί η Κέρκυρα, καθώς το πρόβλημα λειψυδρίας στο νησί αποκτά πλέον χαρακτηριστικά γενικευμένης κρίσης. Παρ’ ότι πρόκειται για την περιοχή με το υψηλότερο ύψος βροχής στην Ελλάδα, η αδυναμία αξιοποίησης αυτού του πολύτιμου φυσικού πόρου καταδεικνύει τη βαθύτερη παθογένεια που ταλανίζει την Κέρκυρα: μια χρόνια κρίση υποδομών, διαχείρισης και τελικά πολιτικής προτεραιοποίησης.
Η εικόνα του νησιού σήμερα παραπέμπει σε υδρευτικό και ενεργειακό παράδοξο: αντλίες που δεν λειτουργούν λόγω παλαιότητας, δίκτυα με τεράστιες απώλειες, υδροφόρες που καλούνται να καλύψουν ανάγκες βασικής καθημερινότητας, γεωτρήσεις που υπεραντλούνται και ένα αναπτυξιακό αφήγημα που μοιάζει να καταρρέει κάτω από το βάρος της ίδιας του της αδράνειας. Όπως επισημαίνουν άνθρωποι με άμεση γνώση της κατάστασης στο energygame.gr, «με τις συνεχόμενες περιόδους ανομβρίας των ετών 2023–2024, τη δραματική μείωση των αποθεμάτων σε υπόγεια και επιφανειακά ύδατα και την εκρηκτική αύξηση της ζήτησης -τόσο για ύδρευση όσο και για άρδευση- η κατάσταση στην Κέρκυρα επιδεινώνεται διαρκώς».
Φυσικά, όπως σχολιάζουν κύκλοι του ΥΠΕΝ ο ανθρώπινος παράγοντας δίνει στο ζήτημα άλλη διάσταση. Η αυξανόμενη κατανάλωση, η ανεξέλεγκτη τουριστική ανάπτυξη και οι πεπαλαιωμένες υποδομές που αφέθηκαν στον χρόνο λόγω μη συντήρησης συγκροτούν ένα εκρηκτικό μείγμα. «Οι τοπικοί φορείς επέδειξαν αργά αντανακλαστικά και δεν εκμεταλλεύτηκαν πόρους, προγράμματα, με τη γραφειοκρατία και την κακή διαχείριση να “κερδίζει” την παρτίδα».
Ο γενικός γραμματέας Φυσικού Περιβάλλοντος και Υδάτων, Πέτρος Βαρελίδης, είχε αναφερθεί πρόσφατα στα προβλήματα που αντιμετωπίζει η Κέρκυρα, σημειώνοντας χαρακτηριστικά: «Παραδόξως, η περιοχή που αντιμετωπίζει το μεγαλύτερο πρόβλημα στη χώρα είναι η Κέρκυρα -το νησί με το υψηλότερο ύψος βροχής. Αυτό οφείλεται σε χρόνιες αδυναμίες σε διαχειριστικό επίπεδο και στη μη έγκαιρη συντήρηση, αναβάθμιση και συμπλήρωση των υποδομών».
Όπως τονίζουν πηγές με γνώση της κατάστασης στο energygame.gr, «αν η Κέρκυρα -το νησί με τις περισσότερες βροχές στην Ελλάδα- διψά, τότε η ευθύνη δεν είναι της φύσης». Και προσθέτουν ότι «το νησί δεν μπορεί να περιμένει άλλα τριάντα χρόνια για να υλοποιηθούν σχέδια που παραμένουν εγκλωβισμένα σε συρτάρια, διακηρύξεις και ατελείς μελέτες».
Στο ήδη τεταμένο κλίμα που επικρατεί στην Κέρκυρα λόγω της υδρευτικής κρίσης προστέθηκε προ ολίγων ημερών και η παραίτηση του δημάρχου Νότιας Κέρκυρας, Βασίλη Χειμαριώτη, μια κίνηση που ήρθε να επιβεβαιώσει τη βαθιά θεσμική κόπωση και την αίσθηση αδιεξόδου. Ο κ. Χειμαριώτης, σε επιστολή που απηύθυνε προς τους δημότες του και την Αποκεντρωμένη Διοίκηση, κατήγγειλε καθυστερήσεις, προσκόμματα και έλλειψη ανταπόκρισης, τόσο από πλευράς κυβέρνησης, όσο και από τοπικούς φορείς, κάνοντας λόγο για «συνεργασίες χωρίς αντίκρισμα» και «άκαρπες προσπάθειες διεκδίκησης».
Με φόντο την άρνηση -όπως ο ίδιος αναφέρει- του ΥΠΕΝ να τον δεχτεί για ενημέρωση σχετικά με τη λειψυδρία, αλλά και τη διαρκή απουσία διαχειριστικής επάρκειας στους Δήμους και τις ΔΕΥΑ, που εμποδίζει την απορρόφηση κονδυλίων, η παραίτηση Χειμαριώτη έρχεται να συμβολίσει τη διάρρηξη της θεσμικής εμπιστοσύνης. Πρόκειται για μια κίνηση-διαμαρτυρία, την οποία ο ίδιος χαρακτήρισε «στάση ευθύνης» απέναντι στους πολίτες. Η εξέλιξη αυτή ήρθε να ενισχύσει την αίσθηση ότι η διαχείριση του προβλήματος εξελίσσεται σε πινγκ πονγκ ευθυνών μεταξύ του υπουργείου Περιβάλλοντος και των τοπικών παραγόντων, χωρίς σαφή καταμερισμό αρμοδιοτήτων και χωρίς συγκροτημένη στρατηγική εξόδου από την κρίση. Ο δήμαρχος μιλά ανοιχτά για απουσία πολιτικής βούλησης σε κεντρικό επίπεδο και για θεσμικά εμπόδια που παραλύουν την Τοπική Αυτοδιοίκηση, επισημαίνοντας ότι «ο αγώνας συνεχίζεται» -αυτήν τη φορά, όμως, όχι από τη θέση του δημάρχου, αλλά ως ενεργός πολίτης.
Η εικόνα αυτή δεν είναι καινούργια. Πριν από τρεις δεκαετίες η Κέρκυρα βρέθηκε κοντά σε μια στρατηγική λύση για την οριστική αντιμετώπιση της λειψυδρίας: την κατασκευή δύο φραγμάτων, στο Χωροεπισκόπων της Βόρειας Κέρκυρας και στην Παναγιά Καλαμιώτισσα στο νότιο τμήμα του νησιού. Το φιλόδοξο αυτό σχέδιο συνοδευόταν από μελέτη που κόστισε πολλά εκατομμύρια ευρώ και περιελάμβανε δίκτυα, δεξαμενές, δύο μονάδες αποσκλήρυνσης νερού και ταχυδιυλιστήρια, με στόχο την υδροδότηση μεγάλου μέρους του νησιού.
Παρ’ ότι υπήρξαν κατά καιρούς εξαγγελίες για ένταξη του έργου σε κοινοτικά προγράμματα ή για την υλοποίησή του μέσω ΣΔΙΤ, κανένα από τα σχέδια δεν προχώρησε. Το νησί παλεύει με τη λειψυδρία εδώ και πολλές δεκαετίες, ενώ πληθαίνουν οι φωνές που ζητούν να γίνουν έργα πρώτης γραμμής, που δεν απαιτούν τόσο χρόνο και δεν παγιδεύονται σε τεχνικές δυσκολίες.
Διαβάστε περισσότερα στο energygame.gr
