Ο Νίκος Λούστας, Πρόεδρος και Διευθύνων Σύμβουλος της Μέγας Γύρος, είναι από τους ανθρώπους που δεν ωραιοποιούν καταστάσεις και του αρέσει να λέει τα πράγματα με το όνομα τους.
Έχοντας τη μεγαλύτερη εταιρεία στον χώρο παραγωγής γύρου με δύο εργοστάσια, ένα στον Ασπρόπυργο και ένα στο Νιου Τζέρσι των ΗΠΑ και εξαγωγές σε όλη την Ευρώπη, Βόρεια Αμερική και Μέση Ανατολή, γνωρίζει όσο λίγοι το προϊόν.
Πριν από λίγες ημέρες τοποθετούμενος στο συνέδριο του FoodExpo, έκανε λόγο για «άδικη» τιμή λιανικής του γύρου στην ελληνική αγορά.
Ο κ. Λούστας έκανε λόγο για λάθος τιμολόγηση από τους επαγγελματίες του χώρου ενώ σημείωσε ότι οι τιμές ανάμεσα στις διάφορες ποιότητες που προσφέρονται σε επίπεδο χονδρικής δεν είναι ιδιαίτερα μεγάλες ώστε να επηρεάσουν την επιλογή ενός καλού προϊόντος.
«Η διαφορά ενός καλού, ενός μετρίου και ενός κακού προϊόντος δεν είναι μεγαλύτερη από 0,40 – 0,50 ευρώ στο κιλό.
Πολλές φορές ο ψητοπώλης μπαίνει στον πειρασμό να συζητάει για ένα πιο φθηνό προϊόν γιατί έτσι πιστεύει ότι θα κερδίσει τους καταναλωτές.
Το όλο παιχνίδι παίζεται στην τελική τιμή που θα προσφερθεί το προϊόν στον τελικό καταναλωτή.
Δεν μπορεί η πίτα με τον γύρο, που είναι ένα πλήρες πρωτεϊνικό συμπλήρωμα, να πωλείται στα 2,50 – 2,60 ευρώ. Δεν γίνεται και δεν υπάρχει λογική σε αυτή την τιμολόγηση. Θεωρώ ότι ένα τέτοιο προϊόν θα πρέπει να πωλείται κατ’ ελάχιστον 3 ή 3,5 ευρώ αν θέλουμε να μιλάμε για ένα ποιοτικό προϊόν».
Ο κ. Λούστας μίλησε για μία ανορθόδοξη τιμολογιακή πολιτική η οποία στηρίζεται αποκλειστικά στον ανταγωνισμό.
«Ανοίγουν μαγαζιά και κοιτούν τι τιμή πουλάει το γειτονικό και αν είναι 2,50 ευρώ εγώ πρέπει να πουλήσω 2,40 ευρώ. Νομίζω ότι αυτό δεν οδηγεί πουθενά.
Είναι λάθος να θεωρούμε ότι για τις χαμηλές τιμές ευθύνονται οι καταναλωτές, οι οποίοι αναζητούν φθηνότερο προϊόν, αλλά οι ίδιοι οι καταστηματάρχες του χώρου. Για παράδειγμα στην καφεστίαση η τιμή του καφέ με δυσκολία πέφτει κάτω από τα 1,80 ευρώ ή τα 2 ευρώ γιατί πολύ σωστά οι επιχειρηματίες έχουν υπολογίσει τα κόστη τους και γνωρίζουν το περιθώριο κέρδους τους.
Στον δικό μας τομέα οι λάθος επιλογές των επιχειρηματιών έχουν οδηγήσει να σχηματιστεί μία παγιωμένη αντίληψη στον καταναλωτή – τον ίδιο καταναλωτή που θα δώσει 3 ευρώ για ένα καφέ – να μην θεωρεί λογικό να δώσει 3 ευρώ για να φάει ένα πλήρες γεύμα που θα τον χορτάσει».
Οι τιμές στο εξωτερικό
Έχοντας εικόνα του τι γίνεται στις αγορές του εξωτερικού καθώς πέρα από την παραγωγική μονάδα στις ΗΠΑ διατηρεί εμπορική δραστηριότητα σχεδόν σε όλη την Ευρώπη ο κ. Λούστας ανέφερε μερικά παραδείγματα.
«Σε αντίθεση με την Ελλάδα σε όλες τις άλλες χώρες αντιλαμβάνονται το προϊόν και την πρέπουσα αξία του.
Για παράδειγμα η Βρετανία που είναι μεγάλος εξαγωγικός προορισμός δεν υπάρχει πίτα με γύρο με κάτω από 6,5 λίρες που σημαίνει πάνω από 7 ευρώ.
Στην Αμερική η τελική τιμή διαμορφώνεται στα 9 με 10 δολάρια ενώ στην Γερμανία πάνω από 4,5 ευρώ και αφορά το ίδιο ποιοτικά προϊόν, με τις ίδιες τιμές χονδρικής που πουλάμε και στην Ελλάδα.
Αντίστοιχα στην Ρουμανία που δεν μπορεί κανείς να πει ότι το βιοτικό επίπεδο είναι υψηλότερο από την χώρα μας διαμορφώνεται στα 3,5 ευρώ. Γιατί λοιπόν στην Ελλάδα, που γέννησε τον γύρο, που είναι η χώρα που πρωτοπορεί σε αυτό το προϊόν, τα καταστήματα που τον διαχειρίζονται να πέφτουν στην παγίδα των 2,5 ευρώ;»
Αξίζει να σημειωθεί ότι η Ελλάδα τον τελευταίο χρόνο έχει ξεκινήσει τις διαδικασίες σε επίπεδο Ευρωπαϊκής Ένωση για την αναγνώριση του γύρου ως ελληνικού προϊόντος Γεωγραφικής Ένδειξης.
Ο φάκελος αφορά και τα τέσσερα είδη κρέατος (χοιρινό, κοτόπουλο, μοσχάρι, αιγοπρόβειο) και επιλέχθηκε το Προϊόν Γεωγραφικής Ένδειξης έναντι του Εγγυημένου Παραδοσιακού Ιδιότυπου Προϊόντος καθώς θα έχει οφέλη για όλο το κύκλωμα εγχώριας παραγωγής καθώς και στην εθνική οικονομία.
