*** Το περιστατικό είναι ενδεικτικό της εικόνας απορρύθμισης που εμφανίζει η αγορά εργασίας, σε πραγματικές συνθήκες, «εκεί έξω». Πρόσφατα, εταιρεία καθαρισμού σε νησί του Αιγαίου «έβγαλε» τις υπηρεσίες της σε πλειστηριασμό, προκειμένου ο νικητής – εργοδότης να τις εξασφαλίσει. Παράδοξο, υπερβολικό, αλλά αληθινό. Η αιτία του φαινομένου; Για να βρεις καθαριστές / καθαρίστριες στην περίοδο αιχμής στους δημοφιλείς τουριστικούς προορισμούς θα πρέπει «να βάλεις μέσο», κυριολεκτικά. Ή να πληρώσεις πολλά.
^^^ Το είδος τελεί υπό εξαφάνιση, γι’ αυτό και οι υπηρεσίες του πληρώνονται ακριβά. Και γιατί τελεί υπό εξαφάνιση; Διότι δεν είναι πολλοί εκείνοι που θέλουν να ασκήσουν το επάγγελμα. Ιδιαίτερα το τελευταίο διάστημα των επιδοματικών πολιτικών, λόγω της πανδημίας κι εκείνοι οι – ούτως ή άλλως – λίγοι που το έκαναν, το εγκατέλειψαν. Και κάπως έτσι φτάσαμε στους …πλειστηριασμούς. Εδώ να σημειωθεί ότι το περιστατικό μας το περιέγραψε επιχειρηματίας που συμμετείχε στην άτυπη διαδικασία, διευκρινίζοντας ότι δεν είναι το μοναδικό, για να το καθιστά ξεχωριστό.
### Και ποια είναι η επόμενη μέρα; Η πρόβλεψη που γίνεται είναι ότι η κατάσταση θα χειροτερέψει, μέχρι να βελτιωθεί. Η εκτίμηση αυτή δεν αφορά μόνο στα συνεργεία καθαρισμού, αλλά και σε άλλες, πολλές, ειδικότητες. Από μπάρμαν και σερβιτόρους, μέχρι γκρουμ και ό,τι άλλο μπορείτε να φανταστείτε. Κάπως έτσι, βέβαια, αυξήθηκαν και οι μισθοί έως και 20% από τις αρχές Ιουλίου και μετά. Όμως, όλο αυτό το ξέσπασμα δεν είναι συντεταγμένο, αλλά άτακτο, σχεδόν πανικόβλητο. Γι’ αυτό και τελικά παραπέμπει σε απορρύθμιση.
*** Με την ευκαιρία, μια άλλη παρατήρηση που γίνεται πάντα ως προς τον τρόπο που λειτουργεί γενικότερα η αγορά, έχει να κάνει με το μαύρο χρήμα. Το τελευταίο διάστημα, έχει αυξηθεί (πάρα) πολύ. Ο λόγος; Υπάρχει η αίσθηση της ανεκτικότητας, από την πλευρά των ελεγκτικών αρχών. Η λογική είναι απλή: Αφού είναι που είναι η κατάσταση χάλια, εξαιτίας της πανδημίας, ας κλείνουμε το μάτι και σε καμία παρανομία. Μόνο που δεν είναι «καμία», αλλά μάλλον η πλειοψηφία.
^^^ Το αποτέλεσμα είναι πως ό,τι είχε χτισθεί όλο το προηγούμενο διάστημα στο κομμάτι «κουλτούρα των αποδείξεων», να έχει γκρεμισθεί. Ακόμα και οι πελάτες, ελάχιστα πλέον επιμένουν για το χαρτί της απόδειξης. Κι όσοι το κάνουν, αισθάνονται ένοχοι, από τη στιγμή που η πλειοψηφία το αποφεύγει. Την κατάσταση σώζουν τα POS και η χρήση πλαστικού χρήματος. Από εκεί κι έπειτα όμως, η κατάσταση διαμορφώνεται ως προς τις συμπεριφορές σχεδόν ανάλογα των αρχών της περασμένης δεκαετίας
### Εννοείται ότι αυτό το φαινόμενο «θα χτυπήσει» αργά ή γρήγορα στα έσοδα. Αν μας ρωτάτε, εμείς θα πούμε γρήγορα. Παρ’ όλα αυτά, στο υπουργείο Οικονομικών αισθάνονται ότι δεν μπορούν να κάνουν και πολλά – πολλά. Ούτε συνεργεία πολλά να βγάλουν έξω. Ο λόγος; Μετά από ένα πολύ δύσκολο δεκαοκτάμηνο, τι εντύπωση θα κάνει σε μια τοπική κοινωνία η είδηση ότι «έκλεισαν το μαγαζί του τάδε, γιατί δεν έκοψε μια απόδειξη ο άνθρωπος». Διευκρινίζοντας «είχε κλειστός τόσο καιρό, λόγω του κορονοΐού και τώρα τον έκλεισαν γιατί ξέχασε να κόψει μια απόδειξη»…
*** Κυκλοφορεί σε αρμόδιους κύκλους, αλλά σχεδόν δεν το πιστεύουμε (και ποιος το πιστεύει, άλλωστε), μετά απ’ όσα «τράβηξε». Ο λόγος αφορά στην ταλαίπωρη επένδυση της Αφάντου στη Ρόδο. Τι υποστηρίζει η πληροφορία; Ότι αν όλα πάνε καλά, τότε, μπορεί τέλη Σεπτεμβρίου ακόμα και να ξεκινήσει.
^^^ Όσοι παρακολουθούν το υπουργείο Ανάπτυξης και τα συναρμόδια υπουργεία, τα τελευταία χρόνια, μπορούν να επιβεβαιώσουν ότι η οδύσσεια της συγκεκριμένης επένδυσης μόνο με εκείνη του Costa Navarino μπορεί να συγκριθεί.
