*** «Έσφιξαν κι άλλο τα γάλατα» στη Γερμανία αναφορικά με την έλλειψη φυσικού αερίου. Και τι μαθαίνουν, εδώ, στην Αθήνα ότι εξετάζουν στο Βερολίνο, ως την πρέπουσα λύση; Να αυξήσουν κι άλλο τους φόρους στη χρήση του αερίου, ώστε να το καταστήσουν εντελώς ασύμφορο στη χρήση. Ελπίζω να μην βάζουν σε τίποτα ιδέες και τους δικούς μας εδώ. Γιατί αυτό δεν είναι λύση, αλλά …πανούκλα.
*** Και τι θα τα κάνουν τα επιπλέον έσοδα, που θα προκύψουν από την αυξημένη φορολογία; Ένα μέρος τους θα το χρησιμοποιήσουν για να διασώσουν τις καταχρεωμένες, σχεδόν χρεωκοπημένες, εταιρείες ενέργειας. Στη Γερμανία, αυτή η ιστορία, έχει προκαλέσει δράματα. Απλώς, οι Γερμανοί τα βιώνουν με τον τρόπο τους.
*** Εδώ στην Ελλάδα, πάλι, για τον Σεπτέμβριο κι αμέσως μετά τη ΔΕΘ, δρομολογούνται μια σειρά από εξελίξεις σε μεγάλα projects, με τις οποίες θα έχουμε να ασχολούμαστε (και να γράφουμε). Για παράδειγμα:
*** Μαθαίνουμε ότι για μετά την Έκθεση έχει οριστεί η εξ αναβολής υποβολή των δεσμευτικών προσφορών που αφορούν στο λιμάνι της Αλεξανδρούπολης. Πρόκειται για μια μικρή παράταση που δόθηκε μετά από αίτημα ενός εκ των ενδιαφερομένων. Το γεγονός, ωστόσο, δεν μειώνει στο ελάχιστο τη σημασία του project. Η κατάληξή του θα έχει μεγάλο ενδιαφέρον, από πολλές απόψεις. Κυρίως γεωπολιτικές.
*** Κατά τη διάρκεια της ΔΕΘ, μάλλον, αναμένεται να αναρτηθεί και το αρχικό σχέδιο σύμβασης για τη νέα παραχώρηση της Αττικής Οδού. Και κάπως έτσι, το project από το οποίο το ελληνικό Δημόσιο προσδοκά περί τα 2,5 δισ. ευρώ (ή και παραπάνω, για τους πιο αισιόδοξους), θα μπει στην τελική ευθεία του.
*** Εννοείται ότι στο μεσοδιάστημα ή και λίγο αργότερα, θα δρομολογηθούν και μια σειρά από άλλες ενδιαφέρουσες εξελίξεις. Κάτι πήρε το αυτί μου, παραδείγματος χάριν, για τη μερική απελευθέρωση των αστικών και υπεραστικών μεταφορών στη χώρα μας, προσεχώς. Ετοιμάζεται κι αυτή για το προσεχές φθινόπωρο. Μένει να δούμε στην πράξη, βεβαίως, μέχρι πού θα φτάσει.
*** Θα έχετε αναρωτηθεί ενδεχομένως: Υπάρχει λόγος που «βολοδέρνει» στο Βιετνάμ ο υπουργός Εξωτερικών, Νίκος Δένδιας; Ναι, και μάλιστα σημαντικός. Η συγκεκριμένη χώρα, όπως και η Ελλάδα, υποστηρίζει με κάθε τρόπο το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας, μας εξηγείται αρμοδίως. Βλέπετε κι αυτοί – όπως κι εμείς – έχουν προβλήματα με ενοχλητικούς τρίτους, γείτονες. Οι Βιετναμέζοι με τους Κινέζους κι εμείς με τους Τούρκους.
*** Οπότε, ερχόμαστε πιο κοντά μαζί τους, γιατί – ποιος ξέρει; – μπορεί να μας χρειαστούν, κάποια στιγμή στο (όχι και τόσο μακρινό) μέλλον. Ακόμα κι αν βρίσκονται χιλιάδες ναυτικά μίλια μακριά μας. Γιατί, σ’ αυτή την περίπτωση, στην αίθουσα της ολομέλειας του ΟΗΕ, θα είμαστε δίπλα – δίπλα.
*** Και κάτι τελευταίο, που θα πρέπει να μας προετοιμάζει για το είδος της προεκλογικής περιόδου στην οποία αργά αλλά σταθερά εισερχόμαστε πλέον. Στις ΗΠΑ, που ως γνωστόν «ανοίγει δρόμους», τα διαφημιστικά κοστολόγια των δυο βασικών κομμάτων, ενόψει της ενδιάμεσης κάλπης του Νοεμβρίου, «χτύπησαν κόκκινο» κι έσπασαν κάθε προηγούμενο ρεκόρ. Ακόμα κι αυτό του 2018, που έμοιαζε ακατάρριπτο μέχρι πριν λίγο καιρό.
*** Η πολιτική διαφήμιση ζει τις καλύτερες μέρες της, πέραν του Ατλαντικού. Κάτι μου λέει ότι ανάλογη εικόνα θα ζήσουμε και στην χώρα μας, όποτε κι αν αποφασίσει να προκηρύξει εκλογές ο Μητσοτάκης. Είπαμε: Οι Αμερικάνοι «ανοίγουν δρόμους», συνήθως…
