*** Ένα ιδιότυπο μπρα ντε φερ εξελίσσεται πίσω από τις κλειστές πόρτες της κεντρικής αίθουσας του ισογείου, της «Μεγάλης Βρετάνιας», τις τελευταίες ώρες. Εκεί όπου φιλοξενούνται οι ελληνο-τουρκικές συζητήσεις. Η Αθήνα θέλει να στείλει μήνυμα ότι παρά τις τουρκικές προκλήσεις, μιλά μαζί της και η Άγκυρα να αποδείξει ότι εννοεί την πρόσφατη ευρωπαϊκή στροφή της. Και οι δυο έχουν βασικό «στόχο» τους το Βερολίνο (κυρίως) και τις Βρυξέλλες (δευτερευόντως).
*** Μόνο που, όπως όλα δείχνουν, για τον γερμανικό παράγοντα σε αυτή τη φάση μετράει περισσότερο μια νέα συμφωνία με την Τουρκία για το μεταναστευτικό. Η οποία δείχνει να έχει προχωρήσει σε σημαντικό βαθμό. Αυτό όμως δεν εμποδίζει την Αθήνα:
- και από τα αποτελέσματα της συμφωνίας αυτής να ωφεληθεί
- και την Άγκυρα «να έχει στο τραπέζι», όπως θέλει, μέχρι νεωτέρας τουλάχιστον.
*** Το παιχνίδι, όπως λένε όσοι ξέρουν τις λεπτομέρειες του, είναι «δύσκολο» και «πολύ ευαίσθητο». Γιατί οι Τούρκοι επιχειρούν παράλληλα να δημιουργήσουν κεκτημένα, όπως έκαναν, για παράδειγμα, με το προχθεσινό διάβημα τους για τις έρευνες στην ανατολική Μεσόγειο, που κρίνεται «απειλητικό» για την υφαλοκρηπίδα των ελληνικών νησιών, ακόμα και των μεγάλων.
*** Γι’ αυτό και στο παρασκήνιο ετοιμάζεται νέος κύκλος επισκέψεων του υπουργού Εξωτερικών, N. Δένδια, στην ανατολική Μεσόγειο αλλά και στα Βαλκάνια. Και πολλά τηλεφωνήματα του πρωθυπουργού Μητσοτάκη. Ο οποίος, θα πάει στη Σύνοδο Κορυφής της 25ης Μαρτίου επικαλούμενος την κατ’ αρχήν συμφωνία για κυρώσεις στην Τουρκία (χωρίς να επιμείνει), ώστε να επεκτείνει την ιδιότυπη ομηρία της.
*** Και μια λεπτομέρεια, με σημειολογική αξία: Στις Βρυξέλλες, για τη Σύνοδο, ο Έλληνας πρωθυπουργός θα ταξιδέψει μαζί με τον Γάλλο και τον Κύπριο πρόεδρο, σαν μπλοκ. Που αν όλα πάνε καλά, θα βρεθούν στην Αθήνα για τον εορτασμό της 25ης Μαρτίου. Στέλνοντας το ανάλογο μήνυμα στο άτυπο γερμανικό μπλοκ (που περιλαμβάνει Ισπανία, Ιταλία κ.α)
*** Αν και στο τέλος της ημέρας, δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι το Βερολίνο – σε συνεννόηση με το Παρίσι – λειτουργεί τόσο φιλοτουρκικά. Απλώς, σε μια διαπραγμάτευση υπάρχει πάντα η λογική του δούναι και λαβείν. Και η Αθήνα το γνωρίζει…
