*** Αν ήμουν στη θέση των Τούρκων, θα ανησυχούσα. Η προσέγγιση της Ελλάδας και της Κύπρου με το Ισραήλ είναι βαθύτερη από ποτέ. Και, παρά τις προσπάθειες που κάνει η Άγκυρα να μπει σφήνα, δείχνει να πετυχαίνει ακριβώς το αντίθετο.
*** Το συμπέρασμα προκύπτει σχεδόν αβίαστα, μετά την τριμερή της Παρασκευής στη Λευκωσία των υπουργών Εξωτερικών των τριών χωρών. Και το μήνυμα μεταδίδεται, πλέον, ανεπιφύλακτα.
*** Και κάπως έτσι, η τουρκική διπλωματία αντιλαμβάνεται ότι η απόπειρα που έκανε να προσεγγίσει την Ιερουσαλήμ δεν είχε το προσδοκώμενο αποτέλεσμα. Κάτι μου λέει, δε, ότι ανάλογη είναι η κατάσταση που επικρατεί και σε ό,τι αφορά την τουρκική απόπειρα προσέγγισης του Καΐρου.
*** Και σε αυτήν την περίπτωση φαίνεται ότι έχει γίνει πολλή δουλειά, τελικά, από την ελληνική και την κυπριακή διπλωματία.
*** Αντιθέτως, «κάτι» περίεργο φαίνεται να εξελίσσεται τους τελευταίους μήνες σε ό,τι αφορά τις σχέσεις που επιχειρεί να φτιάξει το τουρκοκυπριακό καθεστώς με Βρετανούς βουλευτές. Εκεί χρειάζεται προσοχή.
*** Όχι, δεν υπάρχει καμία απολύτως περίπτωση οι κατοχικοί να πετύχουν κάτι θεσμικό σε σχέση με το Λονδίνο. Όμως, δείχνουν να «δουλεύουν» πολύ κάτι άκρες που έχουν δημιουργήσει με μεμονωμένα μέλη του βρετανικού κοινοβουλίου.
*** Έτσι, στο μικροσκόπιο της Λευκωσίας (αλλά και της Αθήνας) μπήκε και η τελευταία επίσκεψη Τατάρ στο Λονδίνο, προχθές. Στη βάση της ίδιας λογικής.
*** Και μέσα σ’ αυτό το κλίμα, αύριο το πρωί ο Νίκος Παναγιωτόπουλος παίρνει το αεροπλάνο και πηγαίνει στην Άγκυρα. Κι από εκεί, μαζί με τον Τούρκο ομόλογό του, Χουλουσί Ακάρ, θα επισκεφθούν τις σεισμόπληκτες περιοχές.
*** Όπως μου μεταφέρεται αρμοδίως, δεν θα πρέπει να αναμένουμε συζητήσεις ουσίας κατά τη διάρκεια αυτού του ταξιδιού. Είναι περισσότερο επίσκεψη συμπαράστασης.
*** Η αλήθεια, επίσης, είναι ότι Ακάρ και Παναγιωτόπουλος διατηρούσαν μια στοιχειώδη επαφή ακόμα και κατά το διάστημα που η Άγκυρα κήρυσσε σχεδόν σε καθημερινή βάση τον… πόλεμο στην Αθήνα.
*** Κι αυτό η ελληνική πλευρά δεν (πρέπει να) το ξεχνά. Από την άλλη, όμως, κυριαρχεί η άποψη ότι είναι προτιμότερο οι σχέσεις μας να βρίσκονται σε ύφεση, παρά σε ένταση. Συνεπώς, ας καλλιεργήσουμε αυτό το κλίμα όσο μπορούμε. Προς όφελός μας είναι.
*** Αρκεί να σας αναφέρω ότι για κάθε μία ώρα που αποφεύγονται σκυλοκαβγάδες στον αέρα, γλιτώνουμε περί τις 20.000 δολάρια. Είπατε τίποτα;
*** Κι επειδή το ένα φέρνει τ’ άλλο, τι ακούω επίσης; Ότι τις τελευταίες ώρες κυκλοφορεί η φήμη απέναντι ότι ο μεγάλος εχθρός του Ερντογάν, ο ιμάμης Γκιουλέν, πέθανε. Αυτό τουλάχιστον μεταφέρουν πηγές που ισχυρίζονται ότι είναι σε θέση να γνωρίζουν πρόσωπα και πράγματα στο «Λευκό παλάτι».
*** Το γεγονός δε ότι η πληροφορία-φήμη δεν διαδόθηκε, όπως γίνεται συνήθως, αλλά παραμένει εντός των τειχών, της δίνει κάποιες πιθανότητες. Θυμίζω ότι ο Γκιουλέν ζει στην Πενσυλβάνια των ΗΠΑ όλα τα τελευταία χρόνια της αυτοεξορίας του από την Τουρκία. Σε ένα ράντσο που θυμίζει φρούριο.
*** Γιατί; Επειδή είναι ο υπ’ αριθμόν ένα στόχος του προέδρου Ερντογάν. Ο οποίος έκανε ό,τι περνούσε από το χέρι του για να πετύχει την έκδοσή του, αλλά δεν τα κατάφερε.
*** Και τώρα, που τελειώνει η θητεία του -και κατά πάσα πιθανότητα η «βασιλεία» του- βλέπει ότι ο στόχος αυτός θα μείνει ανεκπλήρωτος.
