Το Μιλάνο αποτελεί έναν από τους δημοφιλέστερους προορισμούς των πλουσιότερων ανθρώπων του κόσμου ή τουλάχιστον όσων θεωρούν πως ο ετήσιος φόρος των 200.000 ευρώ που ισχύει από πέρυσι είναι δέλεαρ, για να μετακομίσουν σε μία από τις ομορφότερες χώρες της μεσογειακής Ευρώπης. Αυτοί, μάλιστα, που μετακόμισαν από το 2017 και μέχρι το 2024 στην Ιταλία βρίσκονται σε ακόμα καλύτερη μοίρα, διότι αυτή η εφάπαξ φορολογική επιβάρυνση περιοριζόταν στα 100.000 ευρώ. Οπότε, το Μιλάνο βρίσκεται στο προσκήνιο, όχι μόνον επειδή είναι η επιχειρηματική πρωτεύουσα της Ιταλίας ή ένα από τα σημαντικότερα κέντρα μόδας στην Ευρώπη, αλλά επειδή έχει εξελιχθεί σ’ έναν φορολογικό παράδεισο για εκατομμυριούχους και δισεκατομμυριούχους.
Το φορολογικό καθεστώς καθιερώθηκε πρώτη φορά το 2017 με την ονομασία «CR7» από το όνομα του Κριστιάνο Ρονάλντο, τον γνωστό ποδοσφαιριστή, που ήταν ένας από τους πρώτους που το αξιοποίησαν. Αυτή η οριζόντια επιβάρυνση για τα υψηλά εισοδήματα ισχύει για μια 15ετία και συμπεριλαμβάνεται σ’ ένα πακέτο μέτρων, που σκοπεύουν να προσελκύσουν εύπορους ξένους ή Ιταλούς που ζούσαν στο εξωτερικό. Όσοι, παραδείγματος χάριν, Ιταλοί επιστρέφουν μετά από μια τριετή παραμονή στο εξωτερικό πληρώνουν φόρο μόνο για το 50% των εισοδημάτων τους μέσα στην πρώτη πενταετία. Εάν, μάλιστα, μετακομίσει κανείς στη νότια Ιταλία, ο φόρος εισοδήματος ισχύει μόνο για το 10% των ετήσιων απολαβών. Μια ακόμη ελκυστική φορολογική πρόβλεψη είναι το πρόγραμμα «Investor Visa» για τους πολίτες εκτός της Ε.Ε. Ελάχιστη επένδυση για να συμπεριληφθεί κανείς στο πρόγραμμα είναι να αγοράσει ιταλικά ομόλογα 2 εκατ. ευρώ ή μετοχές ιταλικής εταιρείας μισού εκατ. ευρώ ή 250 χιλιάδες ευρώ σε καινοτόμο start-up εταιρεία ή να δωρίσει 1 εκατ. ευρώ σε φιλανθρωπικό ίδρυμα.
Με την πολιτική αυτή, η Ιταλία έχει προκαλέσει την αντίδραση της Γαλλίας. Λίγο προτού υποβάλει την παραίτηση του ως πρώην πρωθυπουργός, ο Φρανσουά Μπαϊρού κατηγόρησε την Ιταλία για φορολογικό ντάμπινγκ, μια πρακτική που χρησιμοποιείται στο εμπόριο και αφορά τη μείωση των τιμών πέραν από τα όρια του υγιούς ανταγωνισμού. Η Γαλλία κινείται προς την αντίθετη κατεύθυνση. Προκειμένου, να πείσει την αριστερά να αποδεχτεί μέτρα για τη μείωση του δημοσιονομικού ελλείμματος, ο νέος πρωθυπουργός της Γαλλίας, Σεμπαστιάν Λεκορνί, εξετάζει την επιβολή του «φόρου Ζίκμαν» στα εισοδήματα που υπερβαίνουν τα 100 εκατ. ευρώ, ετησίως.
Ωστόσο, η Ιταλία υπέστη επί σειρά ετών πιέσεις από τον φορολογικό ανταγωνισμό. Πολλές ιταλικές εταιρείες είχαν μεταφέρει την έδρα τους στην Ολλανδία, αναφέρουν κυβερνητικοί κύκλοι στο BBC. Τώρα έχει ξεκινήσει ένα αντίστροφο ρεύμα: διεθνείς χρηματοοικονομικές εταιρείες όπως οι CVC, Preservation Capital, Ares, Capstone Investment Advisors και Point72 Asset Management έχουν πρόσφατα ανοίξει ή επεκτείνει την παρουσία τους στο Μιλάνο. Το Μιλάνο καλύπτει ένα κενό που αφήνει η αγορά του Λονδίνου. Μετά το Brexit, η βρετανική πρωτεύουσα έπαυσε να είναι τόσο ελκυστικός προορισμός για τους κατοίκους του εξωτερικού, καθώς καταργήθηκαν ορισμένα φορολογικά κίνητρα, που είχαν οδηγήσει τις τιμές των ακινήτων στα ύψη.
Άλμα τιμών στα ακίνητα στο Μιλάνο
Τώρα πια μεγάλη άνοδο παρουσιάζουν οι τιμές των ακινήτων στο Μιλάνο. Σε μια περίοδο πέντε ετών έχουν εκτοξευθεί κατά 15% έως 28%, ξεπερνώντας κατά πολύ τον μέσο όρο άλλων μεγαλουπόλεων της χώρας. Μάλιστα, σε ορισμένες περιοχές, η αύξηση έχει ξεπεράσει ακόμη και το 40% την τελευταία πενταετία. Στις πιο ακριβές και κεντρικές περιοχές, όπως το Centro Storico, η Brera και η Porta Nuova, οι τιμές κυμαίνονται μεταξύ €10.000 και €15.000 ανά τετραγωνικό μέτρο, ενώ σε ακραίες περιπτώσεις πολυτελών κατοικιών μπορούν να ξεπεράσουν ακόμη και τα €25.000.
Μεταξύ των εύπορων νέων κατοίκων του Μιλάνου συγκαταλέγεται ο πρώην τενίστας Μπόρις Μπέικερ, ο Αιγύπτιος Νασέφ Σαουρίς και ο Φρεντερίκ Αρνό, γόνος της οικογένειας που ελέγχει τον γαλλικό οίκο LVMH. Υπολογίζεται ότι 115.000 εκατομμυριούχοι ζουν στο Μιλάνο, σύμφωνα με την εταιρεία συμβούλων προσωπικού Henley & Partners, σχεδόν κατά ένα τέταρτο περισσότεροι από ό,τι δέκα χρόνια πριν. Κατοικούν, επίσης, 17 δισεκατομμυριούχοι. Στην Ευρώπη, μόνο το Λονδίνο και το Παρίσι προσελκύουν πιο πολλούς εκατομμυριούχους.
Εντούτοις, η Ιταλία έχει λάβει αποτελεσματικά μέτρα και για την καταπολέμηση της φοροδιαφυγής. Σύμφωνα με το Bloomberg, η φορολογική διαφορά ανάμεσα στις φορολογικές υποχρεώσεις και τις εισπράξεις μειώθηκε από το 23% το 2011 στο 15% το 2021. Αυτή η βελτίωση αντιστοιχεί σε περίπου 22 δισ. ευρώ ή στο 1% του Ακαθάριστου Εγχώριου Προϊόντος. Ένα από τα πιο αποτελεσματικά εργαλεία που έχει εφαρμόσει η Ιταλία, είναι το υποχρεωτικό σύστημα ηλεκτρονικής τιμολόγησης, γνωστό ως «Sistema di Interscambio» (SdI). Το μέτρο αυτό, το οποίο εφαρμόζεται σε μεγάλο βαθμό από το 2019, έχει ως στόχο να μειώσει την απάτη με τον Φ.Π.Α και να απλουστεύσει τη φορολογική συμμόρφωση.
Αυτό το σύστημα απαιτεί όλες οι τιμολογήσεις να γίνονται ηλεκτρονικά και να αποστέλλονται μέσω ενός κεντρικού συστήματος, επιτρέποντας στις φορολογικές αρχές να έχουν άμεση εποπτεία των συναλλαγών. Η Ιταλία έχει, τέλος, προχωρήσει στην κατάργηση του τραπεζικού απορρήτου, επιτρέποντας στις φορολογικές αρχές να έχουν πρόσβαση σε τραπεζικούς λογαριασμούς και οικονομικές συναλλαγές, χωρίς να απαιτείται ειδική άδεια.
