Η σχέση Ντόναλντ Τραμπ και Τζιάνι Ινφαντίνο έχει περάσει πλέον σε άλλο επίπεδο. Στην καρδιά της αμερικανικής εξουσίας, μέσα στο Οβάλ Γραφείο, ένα χρυσό αντίγραφο του τροπαίου του Παγκοσμίου Κυπέλλου λάμπει δίπλα στην προτομή του Βενιαμίν Φράνκλιν. Και η θέση του δεν είναι τυχαία.
Το τοποθέτησε εκεί ο Ντόναλντ Τραμπ, έχοντας δίπλα του τον άνθρωπο που ο ίδιος αποκαλεί «Βασιλιά του Ποδοσφαίρου», τον Πρόεδρο της FIFA, Τζιάνι Ινφαντίνο. Η σκηνή αυτή, που επαναλήφθηκε αρκετές φορές κατά τη διάρκεια του τελευταίου έτους, αποτελεί το πιο ισχυρό σύμβολο μιας αλλαγής παραδείγματος στον παγκόσμιο αθλητισμό. Ο Ινφαντίνο, ένας άνθρωπος που κατά δήλωσή του αισθάνεται τον Λευκό Οίκο ως «σπίτι του», έχει οικοδομήσει μια σχέση με τον Αμερικανό Πρόεδρο που υπερβαίνει τα εθιμοτυπικά όρια και απειλεί να μετατρέψει το Μουντιάλ του 2026 στη μεγαλύτερη επιχείρηση πολιτικής προβολής που έχει καταγραφεί ποτέ.
Οι απαρχές τις σχέσης Τραμπ-Ινφαντίνο
Η συμπόρευση των δύο ανδρών έχει βαθιές ρίζες σημειώνει σε αφιέρωμά της η γερμανική εφημερίδα Faz. Τόσο ο Τραμπ όσο και ο Ινφαντίνο ανήλθαν στα ύψιστα αξιώματά τους το 2016, μια σύμπτωση που φάνηκε να σφυρηλατεί έναν δεσμό κοινής μοίρας. Το 2017 οι Ηνωμένες Πολιτείες υπέβαλαν την υποψηφιότητά τους για τη διοργάνωση του Παγκοσμίου Κυπέλλου, και έναν χρόνο αργότερα, στην πρώτη τους επίσημη συνάντηση, ο Ινφαντίνο χρησιμοποίησε το χιούμορ για να κερδίσει την εύνοια του Προέδρου. Προσφέροντάς του κάρτες διαιτητή, του πρότεινε χαριτολογώντας να τις χρησιμοποιήσει για να «αποβάλει» όποιον επιθυμούσε, με τον Τραμπ να δείχνει αμέσως την κόκκινη κάρτα στους παρευρισκόμενους δημοσιογράφους. Εκείνη η στιγμή, αν και φαινομενικά ασήμαντη, έθεσε τις βάσεις για μια συνεργασία που θα γινόταν όλο και πιο στενή.
Μετά την επανεκλογή του Τραμπ τον Νοέμβριο του 2024, η σχέση αυτή εισήλθε σε μια νέα, πιο επιδεικτική φάση. Ο Ινφαντίνο δεν ήταν απλώς ένας προσκεκλημένος στην ορκωμοσία του Ιανουαρίου, αλλά ένας διαρκής συνοδός. Η παρουσία του δίπλα στον Τραμπ σε ταξίδια στον Περσικό Κόλπο ή σε συνόδους για την ειρήνη στη Γάζα, συχνά εις βάρος των δικών του θεσμικών υποχρεώσεων στη FIFA, προκάλεσε αίσθηση. Σε φωτογραφίες από διεθνείς συναντήσεις, ο επικεφαλής του παγκόσμιου ποδοσφαίρου εμφανιζόταν ανάμεσα σε κορυφαίους ηγέτες όπως ο Μακρόν, ο Ερντογάν και ο Όρμπαν, μοιάζοντας με έναν πολιτικό δίχως χαρτοφυλάκιο, έναν «μοναχικό άνθρωπο του αθλητισμού» που αναζητούσε τη δική του θέση στη γεωπολιτική σκακιέρα.
Ο «καισαρισμός» ως μοντέλο διοίκησης
Η επιρροή του Τραμπ στον Ινφαντίνο δεν περιορίζεται στις κοινωνικές επαφές, αλλά φαίνεται να επεκτείνεται και στον τρόπο που ο δεύτερος αντιλαμβάνεται την εξουσία. Όπως σημειώνει η Faz, αναλυτές και ιστορικοί χρησιμοποιούν τον όρο «Καισαρισμός» για να περιγράψουν την τεχνική του Τραμπ: μια μέθοδο ηγεσίας που βασίζεται στο προσωπικό χάρισμα και τη διαρκή αυτοπροβολή μέσω του θεάματος. Ο Ινφαντίνο φαίνεται να έχει γίνει μαθητής αυτής της σχολής.
Ο πρόεδρος της FIFA, Τζιάνι Ινφαντίνο παραδίδει στον Ντόναλντ Τραμπ το τρόπαιο του Παγκοσμίου Κυπέλλου της FIFA , στο Οβάλ Γραφείο του Λευκού Οίκου © EPA/ANNABELLE GORDON
Στην επικοινωνία του, υιοθετεί πλέον τη ρητορική των υπερθετικών που χαρακτηρίζει τον Τραμπ. Όταν ο Αμερικανός Πρόεδρος υποσχέθηκε μια «χρυσή εποχή για την Αμερική», ο Ινφαντίνο έσπευσε να προαναγγείλει μια «χρυσή εποχή για το συλλογικό ποδόσφαιρο». Κάθε κίνηση της FIFA βαφτίζεται «πρωτοποριακή» ή «άνευ προηγουμένου». Η μετατροπή της FIFA σε ένα προσωπικό «σόου του Τζιάνι» είναι εμφανής και στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Με χιλιάδες αναρτήσεις ετησίως, η κάμερα ακολουθεί τον Ινφαντίνο παντού, παρουσιάζοντάς τον ως τον απόλυτο ρυθμιστή, τον άνθρωπο που «ενώνει τον κόσμο», την ίδια στιγμή που οι θεσμικές διαδικασίες της ομοσπονδίας γίνονται όλο και πιο αδιαφανείς, τονίζει η γερμανική εφημερίδα.
Η κριτική προς τον Ινφαντίνο εντάθηκε μετά την εικονική ψηφοφορία για την ανάθεση του Παγκοσμίου Κυπέλλου 2034. Σε μια σκηνή που χαρακτηρίστηκε ως «αριστούργημα του γκροτέσκου», ο Ινφαντίνο ζήτησε από τα μέλη της ομοσπονδίας μέσω Zoom να σηκώσουν τα χέρια τους και να χειροκροτήσουν για να εγκρίνουν τη μοναδική υποψηφιότητα της Σαουδικής Αραβίας. Αυτή η διαδικασία, που παρέκαμψε κάθε έννοια ουσιαστικού δημοκρατικού διαλόγου, θεωρήθηκε από πολλούς ως εφαρμογή της «μεθόδου Τραμπ»: η δημιουργία συνεχών παραλογισμών και η υπονόμευση των προσδοκιών τελικά οδηγούν στην απάθεια του κοινού, το οποίο απλώς αποδέχεται τα τετελεσμένα.
Πρώην συνεργάτες της FIFA, όπως ο νομικός Μιγκέλ Μαδούρο, περιγράφουν πλέον την ομοσπονδία ως ένα «αυτοκρατικό σύστημα πατρωνίας». Ο Μαδούρο, ο οποίος προσπάθησε να εισαγάγει μεταρρυθμίσεις για τον διαχωρισμό των εξουσίας, διαπίστωσε γρήγορα ότι η οργάνωση δεν ήταν έτοιμη για τέτοια βήματα. Αντίθετα, η πίστη στον πρόεδρο ανταμείβεται με θέσεις ισχύος, δημιουργώντας μια κουλτούρα που ταιριάζει απόλυτα με το ύφος του Τραμπ. Η FIFA δεν λειτουργεί πλέον ως ρυθμιστής του αθλήματος, αλλά ως ένας οργανισμός που αναζητά «βολικές σχέσεις με τις εδραιωμένες δυνάμεις» για να προστατεύσει τα συμφέροντά της.
Η πιο ανησυχητική πτυχή αυτής της σχέσης είναι η πλήρης εγκατάλειψη της πολιτικής ουδετερότητας της FIFA. Ο Ινφαντίνο δεν δίστασε να συνδέσει το MAGA του Τραμπ (“Make America Great Again”) με τις δραστηριότητες της ομοσπονδίας, υποσχόμενος στον Πρόεδρο ότι «μαζί θα κάνουμε και τον κόσμο σπουδαίο ξανά». Αυτή η ρητορική ταύτιση έχει πρακτικές συνέπειες.
Κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού, ο Ινφαντίνο παρέμεινε σιωπηλός όταν ο Τραμπ πρότεινε την αφαίρεση του καθεστώτος διοργανώτριας πόλης από περιοχές που διοικούνται από τους πολιτικούς του αντιπάλους. Επίσης, δεν εξέφρασε καμία αντίρρηση όταν ο Πρόεδρος απείλησε με στρατιωτικές ενέργειες εναντίον του Μεξικού, μιας εκ των τριών συνδιοργανωτριών χωρών του Μουντιάλ. Η στάση αυτή υποδηλώνει ότι η FIFA έχει παραδώσει τα κλειδιά της διοργάνωσης στις πολιτικές ορέξεις του Λευκού Οίκου, προκειμένου να διατηρήσει την εύνοια του ισχυρού άνδρα των ΗΠΑ, σχολιάζει η Faz.
Ο Πρόεδρος των ΗΠΑ, Ντόναλντ Τραμπ και ο πρόεδρος της FIFA, Τζάνι Ινφαντίνο με το βραβείο ειρήνης της FIFA ©ΑΠΕ
Το βραβείο ειρήνης
Η επισφράγιση αυτής της ιδιότυπης συμμαχίας ήρθε με την καθιέρωση του «Βραβείου Ειρήνης της FIFA». Η δημιουργία αυτού του βραβείου από το πουθενά, χωρίς διαβούλευση με το Συμβούλιο της ομοσπονδίας και χωρίς σαφή κριτήρια, προκάλεσε την κατάπληξη ακόμα και των εσωτερικών παρατηρητών. Η FIFA αρνήθηκε να απαντήσει σε ερωτήματα οργανώσεων όπως η Human Rights Watch σχετικά με τη νομιμότητα και τη σκοπιμότητα του βραβείου.
Το βράδυ της 5ης Δεκεμβρίου 2025, στο Kennedy Center της Ουάσιγκτον, το μυστήριο λύθηκε. Ο Τζιάνι Ινφαντίνο απένειμε το πρώτο Βραβείο Ειρήνης στον Ντόναλντ Τραμπ, χαρακτηρίζοντάς τον ηγέτη που «γκρεμίζει εμπόδια και χτίζει γέφυρες». Η σκηνοθεσία της βραδιάς ήταν απόλυτα εναρμονισμένη με την αισθητική του Τραμπ, με το συγκρότημα Village People να ερμηνεύει το «YMCA», τον ανεπίσημο ύμνο των προεκλογικών του συγκεντρώσεων. Ο Τραμπ, φορώντας το χρυσό μετάλλιο, δήλωσε ότι πρόκειται για μια από τις μεγαλύτερες τιμές της ζωής του, την ίδια στιγμή που ο κόσμος του ποδοσφαίρου παρακολουθούσε την οριστική πολιτικοποίηση του αθλήματος.
Πλέον στον δημόσιο διάλογο τίθεται το ερώτημα αν το Παγκόσμιο Κύπελλο παραμένει μια παγκόσμια γιορτή ή αν έχει μετατραπεί σε ένα εργαλείο νομιμοποίησης και προβολής συγκεκριμένων πολιτικών προσώπων.
Η FIFA, η οποία πλέον διατηρεί γραφεία στον Trump Tower στο Μανχάταν, φαίνεται να έχει επιλέξει πλευρά. Ο Ινφαντίνο, γοητευμένος από τη λάμψη της παγκόσμιας σκηνής, προσφέρει στον Τραμπ το ιδανικό σκηνικό για να ικανοποιήσει το εγώ του και να ενισχύσει την εικόνα του ως «ειρηνοποιού» και «μεγάλου ηγέτη». Από την άλλη, ο Τραμπ προσφέρει στον Ινφαντίνο την απαραίτητη πολιτική κάλυψη για να συνεχίσει να διοικεί το ποδόσφαιρο με τον δικό του, συγκεντρωτικό τρόπο.
