THEPOWERGAME
Στην αγορά εταιρικών συμβούλων, η δημιουργία είναι πιο συνηθισμένη από την αγορά. Η δαπάνη για μια ομάδα τραπεζιτών ή δικηγόρων είναι συχνά πιο κοστοβόρα από την απόσπαση των εξαίρετων στελεχών ενός αντιπάλου. Έτσι, αν οι συγχωνεύσεις είναι, όπως οι δεύτεροι γάμοι, ο θρίαμβος της ελπίδας έναντι της εμπειρίας, τότε οι σύμβουλοι που τις οργανώνουν θα έπρεπε πραγματικά να γνωρίζουν καλύτερα όταν πρόκειται για τη δική τους οικογένεια. Παρόλο που οι πελάτες τους ανακοινώνουν συμφωνίες με τους αργότερους ρυθμούς της τελευταίας δεκαετίας, τις τελευταίες εβδομάδες οι εταιρικοί σύμβουλοι συνήψαν κάμποσες συμφωνίες μεταξύ τους. Τρεις από αυτές καταδεικνύουν πως μπορεί να απλώς να βαυκαλίστηκαν.
Στις 21 Μαΐου, η Allen & Overy, μία εκ των ελίτ των δικηγορικών εταιρειών του Λονδίνου που ανήκουν στον «μαγικό κύκλο», ανακοίνωσε τη συνεργασία της με τη Shearman & Sterling, μια διάσημη εταιρεία της Wall Street από τις πλέον αναγνωρισμένες και ευυπόληπτες στο χώρο. Η συγχώνευση θα δημιουργήσει έναν υπερατλαντικό γίγαντα με ετήσια έσοδα που θα ξεπερνούν τα 3 δισ. δολάρια. Ειδικά για τους Βρετανούς εταίρους, όμως, μπορεί να αποτελέσει πονεμένη ιστορία. Η Shearman δυσκολεύεται να συμβαδίσει με τους ανταγωνιστές της και τα τελευταία χρόνια έχει χάσει αρκετούς εταίρους. Τον Μάρτιο εγκατέλειψε τη σύμπραξη με την Hogan Lovells, μια άλλη μεγάλη εταιρεία. Εκτός από την αποτροπή των απειλών της αποχώρησης των διαπραγματευτών εν μέσω μιας περιόδου ισχνής εταιρικής δραστηριότητας, τα αφεντικά της κοινής εταιρείας πρέπει να αποδείξουν ότι ο γάμος είναι συμφέροντος και όχι απελπισίας.
Η δεύτερη συμφωνία είναι εξίσου επιβαρυμένη. Στις 22 Μαΐου η Mizuho, ένας ιαπωνικός τραπεζικός γίγαντας, ανακοίνωσε ότι εξαγοράζει την Greenhill έναντι 550 εκατ. δολαρίων. Η πώληση ολοκληρώνει μια στάσιμη δεκαετία στην boutique, αμερικανική επενδυτική τράπεζα η οποία ιδρύθηκε το 1996 από τον Robert Greenhill, πρώην τραπεζίτη της Morgan Stanley. Με την τιμή της μετοχής της να έχει υποχωρήσει περισσότερο από 90% από την κορύφωσή της το 2009, η Greenhill βρίσκεται σε άθλια κατάσταση. Αυτό δεν καθιστά απαραίτητα καλή ιδέα την προσπάθεια επιδιόρθωσης του.
Δεν είναι η πρώτη ιαπωνική επέλαση στη Wall Street. Κατά τη διάρκεια της παγκόσμιας χρηματοπιστωτικής κρίσης του 2007-09, η Mitsubishi UFJ αγόρασε το 22% της Morgan Stanley και η Nomura εξαγόρασε τις ευρωπαϊκές δραστηριότητες επενδυτικής τραπεζικής της Lehman Brothers. Τον Απρίλιο του τρέχοντος έτους η Sumitomo Mitsui, μια άλλη μεγάλη ιαπωνική τράπεζα, ανακοίνωσε ότι θα αυξήσει το μερίδιό της στην Jefferies, από 5% σε 15%, μια μεσαίου μεγέθους επενδυτική τράπεζα στην οποία επένδυσε για πρώτη φορά πριν από δύο χρόνια. Τα αποτελέσματα ήταν μικτά: Το στοίχημα της Mitsubishi απέδωσε αδρά – της Nomura όχι. Για τη Sumitomo, οι ένορκοι δεν έχουν ακόμα αποφανθεί.
Το πρώτο καθήκον της Mizuho θα είναι να αποτρέψει την φυγή των στελεχών. Σε αντίθεση με τις μηχανές ενός εργοστασίου, οι υπάλληλοι γραφείου δεν είναι «βιδωμένοι» στο πάτωμα. Οι τραπεζίτες δεν δεσμεύονται με όρκους αιώνιας πίστης όταν λαμβάνουν προσφορές για περισσότερα χρήματα αλλού. Οι boutique, οι οποίες συνήθως προσελκύουν αστέρες των συναλλαγών με την υπόσχεση μεγαλύτερου μεριδίου από τις αμοιβές τους, είναι ιδιαίτερα ευαίσθητες στην αποχώρηση καλά δικτυωμένων διαπραγματευτών, ειδικά αν παίρνουν μαζί τους και τους πελάτες τους – οι δέκα πελάτες της Greenhill με τις υψηλότερες αμοιβές αποτελούσαν το 38% των εσόδων το 2022. Δεν υπάρχει κανένας λόγος να πιστεύουμε ότι η Mizuho, μια εταιρεία με μικρή παρουσία στη Wall Street, μπορεί να αναστήσει τις δυνάμεις της Greenhill.
Η τρίτη συναλλαγή προσθέτει άλλη μια πρόκληση πέραν της διατήρησης των στελεχών. Μετά την περικοπή της επενδυτικής της τράπεζας τα τελευταία χρόνια, στις 28 Απριλίου η Deutsche Bank ανακοίνωσε συμφωνία για την εξαγορά της Numis, μιας βρετανικής εταιρείας επενδυτικής τραπεζικής, έναντι 410 εκατ. λιρών (515 εκατ. δολαρίων). Η γερμανική τράπεζα έκανε και στο παρελθόν κίνηση ματ στην Βρετανική αγορά – το 1989 εξαγόρασε τη Morgan Grenfell, μια από τις πιο επιφανείς εμπορικές τράπεζες του Λονδίνου. Η Numis είναι λιγότερο μεγαλοπρεπής, αλλά ενεργεί ως εταιρικός μεσίτης σε περίπου μία στις πέντε μεγάλες εισηγμένες βρετανικές επιχειρήσεις, μια υπηρεσία που περιλαμβάνει την παροχή τακτικών συμβουλών σε αφεντικά που έχουν επαφή με την αγορά, με την ελπίδα να υπάρξουν καλύτερα αμειβόμενες συμβάσεις για την πραγματοποίηση συναλλαγών στη συνέχεια.
Η κίνηση της Deutsche Bank μοιάζει με ένα αμφιλεγόμενο στοίχημα για τις βρετανικές εισηγμένες – ενδεχομένως υπερβολικά αμφιλεγόμενο. Η επικρατούσα σοφία σήμερα είναι ότι το χρηματιστήριο του Λονδίνου βρίσκεται σε πτώση. Τα αφεντικά στη Βρετανία γκρινιάζουν τακτικά ότι θα μπορούσαν να επιτύχουν υψηλότερες αποτιμήσεις αλλού. Η Arm, η σημαντικότερη βρετανική εταιρεία κατασκευής τσιπ, αναμένεται να εισάγει τις μετοχές της στην Αμερική. Ίσως η Deutsche Bank υπολογίζει σε ένα κύμα εξαγορών από ξένες επιχειρήσεις που θα τη μετατρέψει σε δημοπράτη των εταιρικών ασημικών της Βρετανίας. Ωστόσο, αυτή η επιχείρηση θα είναι στην καλύτερη περίπτωση παροδική και η Numis φαίνεται ακριβή. Ο Γερμανός αγοραστής πληρώνει το ισοδύναμο των 1,7 εκατομμυρίων λιρών για κάθε έναν από τους υπαλλήλους του front-office της Numis, περισσότερο από το διπλάσιο των ετήσιων εσόδων που αποφέρει κάθε υπάλληλος από το 2020. Μακάρι να μπορούσε να απαιτήσει προγαμιαίο συμβόλαιο.
© 2023 The Economist Newspaper Limited. All rights reserved.
Άρθρο από τον Economist, το οποίο μεταφράστηκε και δημοσιεύθηκε με επίσημη άδεια από την www.powergame.gr. Το πρωτότυπο άρθρο, στα αγγλικά, βρίσκεται στο www.economist.com
Ακολουθήστε το Powergame.gr στο Google News για άμεση και έγκυρη οικονομική ενημέρωση!
