THEPOWERGAME
Τόσο οι Δημοκρατικοί όσο και οι Ρεπουμπλικανοί είναι ήδη αρκετά σίγουροι για το ποιοι θα είναι οι υποψήφιοί τους το 2024, οπότε η προεκλογική εκστρατεία για τις γενικές εκλογές θα ξεκινήσει ασυνήθιστα νωρίς. Ίσως και να ξεκίνησε ήδη αυτήν την εβδομάδα: ο πρόεδρος Joe Biden συμμετείχε σε μια διαδήλωση στο Μίσιγκαν, όντας ο πρώτος εν ενεργεία πρόεδρος που κάνει κάτι τέτοιο. Την επόμενη ημέρα ο Donald Trump βρέθηκε στην ίδια πολιτεία, φλερτάροντας επίσης τους εργαζομένους της αυτοκινητοβιομηχανίας. Όπως αρμόζει σε μια εκστρατεία στην οποία οι δύο υποψήφιοι έχουν συνολική ηλικία 157 ετών, υπάρχει μια αίσθηση ρετρό. Ο υψηλός πληθωρισμός και οι απεργοί συνδικαλιστές στο Ντιτρόιτ θυμίζουν αγώνες της δεκαετίας του 1970.
Η United Auto Workers θέλει αύξηση μισθών κατά 36% σε τέσσερα χρόνια, καλύτερες συντάξεις, υγειονομική περίθαλψη για όσους έχουν συνταξιοδοτηθεί και καλύτερους όρους για όσους προσλήφθηκαν μετά τη διάσωση δύο από τις «τρεις μεγάλες» αυτοκινητοβιομηχανίες το 2008 (μία από αυτές είναι η Stellantis, ο μεγαλύτερος μέτοχος της οποίας είναι συνιδιοκτήτης της μητρικής εταιρείας του Economist). Αυτά που ζητάει είναι πολλά, ιδίως δεδομένου ότι η αγορά εργασίας είναι ηπιότερη απ’ ό,τι πριν από έναν χρόνο. Ο μέσος μισθός και οι παροχές στις τρεις μεγάλες εταιρείες του Ντιτρόιτ κυμαίνονται σήμερα από 112.000 δολάρια ετησίως στη Ford έως 134.000 δολάρια στην GM. Τα συνδικάτα αντιτείνουν ότι οι εταιρείες πραγματοποιούν κέρδη-ρεκόρ και οι αμοιβές των διευθυντών έχουν εκτοξευθεί. Ωστόσο, πρόκειται για μια κυκλική επιχείρηση, που φαίνεται να βρίσκεται σε υψηλό σημείο: η ζήτηση που δημιουργήθηκε όταν προέκυψαν προβλήματα στις εφοδιαστικές αλυσίδες διατηρεί τις τιμές ασυνήθιστα υψηλές.
Τίποτε απ’ όλα αυτά δεν έχει μεγάλη σημασία για τον κ. Trump ή τον κ. Biden, των οποίων η προσοχή επικεντρώνεται στο 2024. Ο κ. Trump υπόσχεται να προστατεύσει τους εργαζομένους στη μεταποίηση με δασμούς. Το ίδιο κάνει και ο κ. Biden, με πιο στοχευμένο τρόπο, πλαισιώνοντας τις επιδοτήσεις που έχει εισάγει για την ενθάρρυνση των ηλεκτρικών οχημάτων. Και οι δύο ελπίζουν να προσελκύσουν τις οικογένειες της εργατικής τάξης στις Μεσοδυτικές Πολιτείες, όπου βρίσκονται δύο από τις έξι πολιτείες που θα ταλαντευτούν το επόμενο έτος.
Αμφότεροι ακολουθούν την πεπατημένη των κομμάτων τους. Οι Δημοκρατικοί έχουν συμμαχήσει με τα συνδικάτα από τότε που ο Franklin Roosevelt κατοχύρωσε τα δικαιώματα των συλλογικών διαπραγματεύσεων με νόμο. Πιο πρόσφατα οι Ρεπουμπλικανοί προσπάθησαν να γίνουν το κόμμα της εργατικής τάξης. Το 2020 ο κ. Trump κέρδισε εύκολα τον κ. Biden μεταξύ των λευκών ψηφοφόρων της εργατικής τάξης. Μια πρόσφατη δημοσκόπηση της YouGov για το κέντρο μελετών American Compass διαπίστωσε ότι το 77% των Ρεπουμπλικανών ψηφοφόρων των προκριματικών εκλογών υποστηρίζει τους δασμούς για την ενίσχυση της εγχώριας βιομηχανίας.
Αυτή η συναίνεση πρέπει να ανατραπεί, και όχι μόνο για χάρη των Αμερικανών καταναλωτών. Πρόκειται για τον ίδιο συνδυασμό -συνδικάτα σε απεργία και προστασία από τον ξένο ανταγωνισμό- που καταβαράθρωσε την αυτοκινητοβιομηχανία τη δεκαετία του 1970. Το Ντιτρόιτ διογκώθηκε και έγινε μη ανταγωνιστικό. Οι αμερικανικές μάρκες έγιναν συνώνυμο της χαμηλής ποιότητας. Τώρα, με τις απεργίες να μαίνονται και την ομοσπονδιακή κυβέρνηση να κρατάει τα κινεζικής ή ευρωπαϊκής κατασκευής αυτοκίνητα εκτός αγοράς με δασμούς και επιδοτήσεις, όλες οι προϋποθέσεις είναι εκεί για να έχουμε μια επανάληψη.
Η πολιτική του κ. Biden αποτελεί απάντηση σε ένα πολιτικό πρόβλημα: πώς να προχωρήσει με την «πράσινη» μετάβαση, για την οποία μια βασική ομάδα ψηφοφόρων δεν ενδιαφέρεται ιδιαίτερα, και να επανεκλεγεί. Ο ίδιος τετραγωνίζει τον κύκλο, τυλίγοντας την εγχώρια μεταποίηση και το πράσινο σε ένα ενιαίο πακέτο, υποστηρίζοντας και τα δύο με δασμούς και επιδοτήσεις. Δυστυχώς, όμως, αυτή η πολιτική είναι γεμάτη αντιφάσεις.
Μία από τις ανησυχίες της United Auto Workers είναι ότι τα ηλεκτρικά οχήματα απαιτούν λιγότερους εργάτες για την κατασκευή τους. Το συνδικάτο βλέπει την επιρροή του να υποχωρεί σε μη συνδικαλισμένα εργοστάσια στον Νότο και σε μη συνδικαλισμένα εργοστάσια μπαταριών. Για τις αυτοκινητοβιομηχανίες η στροφή από τα βενζινοκίνητα σε οχήματα κατανάλωσης ηλεκτρικού ρεύματος, όπως προωθούνται από τις ομοσπονδιακές και ορισμένες πολιτειακές κυβερνήσεις, θα απαιτήσει πολλά κεφάλαια. Ένας γενναιόδωρος διακανονισμός με τη United Auto Workers θα έκανε τα πράγματα δυσκολότερα. Επιπλέον, η «πράσινη» μετάβαση θα ήταν ταχύτερη και φθηνότερη αν οι επιχειρήσεις έκαναν πλήρη χρήση των παγκόσμιων εφοδιαστικών αλυσίδων, εισάγοντας μπαταρίες και ηλιακούς συλλέκτες. Ωστόσο, αυτό δεν μπορεί να γίνει στην Ουάσινγκτον λόγω των υπερβολικών φόβων για την Κίνα. Εν ολίγοις, η πολιτική του κ. Biden υπονομεύει τον εαυτό της -αν και η πολιτική του κ. Trump θα μπορούσε να είναι ακόμα χειρότερη.
Εάν τα συνδικάτα και οι αυτοκινητοβιομηχανίες καταλήξουν σε συμφωνία σε λίγες εβδομάδες, ο κ. Biden θα βγει από τη σύγκρουση πιο δυνατός. Αν όμως αυτή τραβήξει σε μάκρος, η οικονομία των Μεσοδυτικών Πολιτειών υποφέρει και οι Αμερικανοί δεν μπορούν να βρουν νέα ανταλλακτικά για τα αυτοκίνητά τους, μπορεί να μετανιώσει για τον ισχυρισμό του ότι είναι ο πιο φιλο-συνδικαλιστής πρόεδρος στην αμερικανική ιστορία.
* Η United Auto Workers, με την πλήρη ονομασία International Union, United Automobile, Aerospace and Agricultural Implement Workers of America, είναι ένα τεράστιο και συμπεριληπτικό αμερικανικό εργατικό σωματείο, που εκπροσωπεί τους εργαζομένους στις Ηνωμένες Πολιτείες και στο νότιο Οντάριο του Καναδά.
© 2023 The Economist Newspaper Limited. All rights reserved.
Άρθρο από τον Economist, το οποίο μεταφράστηκε και δημοσιεύθηκε με επίσημη άδεια από την www.powergame.gr. Το πρωτότυπο άρθρο, στα αγγλικά, βρίσκεται στο www.economist.com
Ακολουθήστε το Powergame.gr στο Google News για άμεση και έγκυρη οικονομική ενημέρωση!
