Ανησυχητικά είναι τα ευρήματα νέας έκθεσης που ήρθε στο φως από τη McKinsey & Co. και το LeanIn.org, καθώς υπογραμμίζει την αυξανόμενη τάση των γυναικών να εγκαταλείπουν τα κορυφαία επίπεδα των εταιρειών – με υψηλότερα ποσοστά από ποτέ – αφού αισθάνονται ότι έχουν περιορισμένες ευκαιρίες να προαχθούν σε ηγετικούς ρόλους πρώτης γραμμής.
Λαμβάνοντας υπόψη ένα ευρύ δείγμα και αναλύοντας δεδομένα από 12 εκατομμύρια εργαζόμενους σε περισσότερες από 330 εταιρείες στις ΗΠΑ και τον Καναδά, από το 2015 μέχρι και σήμερα, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι για κάθε μια γυναίκα που προάγεται σε διευθυντική θέση, δύο αποφασίζουν να φύγουν από την εταιρεία τους.
Σύμφωνα με την CEO της LeanIn, Rachel Thomas, μολονότι οι γυναίκες είναι εξίσου φιλόδοξες με τους άνδρες, εγκαταλείπουν τις εταιρείες τους με τα υψηλότερα ποσοστά που έχουμε δει ποτέ στην ιστορία και με υψηλότερα ποσοστά από τους άνδρες στην ηγεσία. «Πιστεύουμε πραγματικά ότι αυτό θα μπορούσε να προκαλέσει καταστροφή για τις εταιρείες» δήλωσε χαρακτηριστικά εκφράζοντας την ανησυχία της για ένα φαινόμενο που έχει πάρει τεράστιες διαστάσεις και κινείται ενάντια στις αρχές της συμπερίληψης και της διαφορετικότητας.
Στην έκθεση επισημαίνεται πως, επί του παρόντος, μόνο ένας στους τέσσερις C-suite ηγέτες είναι γυναίκα. Ενδεικτικό της ανισότητας που εξακολουθεί να υπάρχει είναι το γεγονός ότι για κάθε 100 άνδρες που προάγονται σε ρόλο μάνατζερ, προάγονται αντίστοιχα 87 γυναίκες, αριθμός που πέφτει σε 82 όταν πρόκειται για τις έγχρωμες γυναίκες. Αυτοί οι αριθμοί συγκρίνονται με το 86 και το 85, για όλες τις γυναίκες και τις έγχρωμες γυναίκες στην περσινή έκθεση.
Είναι γεγονός πως οι γυναίκες βρίσκονται εδώ και πολύ καιρό σε μειονεκτική θέση στον εργασιακό χώρο, αλλά πολλά από αυτά τα προβλήματα διογκώθηκαν από την πανδημία, κάνοντας τες λιγότερο ανεκτικές και υποχωρητικές σε δυσάρεστες καταστάσεις. Η έλλειψη οικονομικής φροντίδας για τα παιδιά έχει συμβάλει στο να εγκαταλείψουν περισσότερες γυναίκες το εργατικό δυναμικό από ό,τι οι άνδρες τα τελευταία χρόνια. Το δε χάσμα στις αμοιβές μεταξύ των δύο φύλων, το οποίο είχε ως έναν βαθμό περιοριστεί, επίσης σταμάτησε να μειώνεται κατά τη διάρκεια της πανδημίας.
Παράλληλα, όσοι ήδη βρίσκονται στις υψηλότερες βαθμίδες των οργανισμών τους επαναξιολογούν το κατά πόσο η θέση την οποία κατέχουν τους ικανοποιεί— λόγω έλλειψης ευκαιριών προόδου, ευελιξίας ή άνισης μεταχείρισης ή συνδυασμού αυτών και άλλων παραγόντων.
Καθώς οι εταιρείες συνεχίζουν να τροποποιούν τις πολιτικές τηλεργασίας τους μετά την έκρηξη της εξ αποστάσεως εργασίας που προκάλεσε η πανδημία, η McKinsey και η LeanIn διαπίστωσαν ότι μόνο μία στις 10 εργαζόμενες θέλει να εργάζεται από το γραφείο τις περισσότερες φορές. Μάλιστα ένα μεγάλο ποσοστό γυναικών χαρακτηρίζει τα υβριδικά ωράρια εργασίας ως βασικό λόγο για να ενωθούν ή να «κολλήσουν» με έναν εργοδότη.
«Οι γυναίκες δεν χωρίζουν με τη δουλειά, έρχονται σε ρήξη με εταιρείες που δεν προσφέρουν την εργασιακή κουλτούρα, τις ευκαιρίες αλλά και την ευελιξία που είναι τόσο σημαντική για αυτές» κατέληξε η Thomas.
