Κάποτε πηγαίναμε συχνά στο Simul. Ήταν οι εποχές που ο Νίκος Θωμάς ήταν αποφασισμένος να δώσει το στίγμα του πέρα από τη συμμετοχή του στο Masterchef, να ξεχωρίσει και να δρέψει δάφνες. Και τα κατάφερε. Για καιρό το εστιατόριο έβγαζε πολύ καλά δουλεμένα πιάτα που μας έκαναν να γυρνάμε ξανά και ξανά. Κατάφερε να μπει και στα προτεινόμενα εστιατόρια Michelin.
Κάποια στιγμή, είτε γιατί η διάθεση εξερεύνησης της ανθούσας σκηνής εστίασης μεγάλωσε, είτε επειδή ο Θωμάς ανέλαβε πολλά projects και δεν μπορούσε να ασχολείται όσο πριν, άρχισε να εμφανίζεται μια κόπωση με μέτριες εκτελέσεις.
Περάσαμε πρόσφατα για να δούμε τι έχει συμβεί όλο αυτό τον καιρό.
Τώρα το εστιατόριο έχει την επιλογή να παραγγείλεις ένα menu degustation με 7 πιάτα και επιδόρπιο στα 90 ευρώ. Το menu απ’ ό,τι μας είπαν, αντλεί έμπνευση από την παιδική ηλικία του σεφ στη Σπάρτη.
Επιλέξαμε λοιπόν να παραγγείλουμε αλα κάρτ. Αυτό σημαίνει πως για ένα κανονικό δείπνο (όπως σου προτείνει το ευγενέστατο service) χρειάζεται να παραγγείλεις για 2 άτομα, περίπου 3 ορεκτικά και δύο κύρια.
Λαμβάνοντας φυσικά υπόψιν τις σχετικά μικρές ποσότητες των πιάτων.
Ευτυχώς, γευστικά τα πράγματα είναι πολύ καλά. Η παλαμίδα που έκανε την αρχή, ήταν ένα πολύ δυνατό πιάτο. Ήταν συνδυασμένη με αχλάδια σε ζύμωση, ραπανάκια, ενώ το σύνολο συμπληρώθηκε με ένα παστέλι furikake, ένα γιαπωνέζικο άρτυμα με σκόνη αποξηραμένων ψαριών, καβουρδισμένο σουσάμι και φύκια nori. Εντάξει ακόμα κι αν ρίξεις αυτή τη γευστική δυναμίτιδα σε κοντραπλακέ, το κάνει γκουρμεδιά, αλλά ειδικά σε αυτό το πιάτο έκανε μεγάλη διαφορά.
Simul, Παλαμίδα με Furikake © PowerGame.gr
Κατόπιν περάσαμε στη γνώριμη από παλιά σαλάτα ντομάτας και φράουλας με κατσικίσιο τυρί και σορμπέ αγγουριού. Τώρα παρασκευασμένη με πιο θεαματικό τρόπο, συνεχίζει να είναι η πειραγμένη και ανατρεπτική εκδοχή της χωριάτικης που ξέραμε. Βέβαια ας μην περιμένει κάποιος να γευτεί ντομάτα. Το τυρί, το σορμπέ και η φράουλα μονοπωλούν την παράσταση.
Σαλάτα ντομάτα-φράουλα στο Simul © PowerGame.gr
Το καλαμάρι που ακολούθησε είναι το ίδιο αριστοτεχνικά ψημένο καλαμάρι που ξέραμε, με παστινάκι, σέσκουλο και chorizo chutney. Το ίδιο νόστιμο όπως παλιά.
Simul, kαλαμάρι με σέσκουλο © PowerGame.gr
Στα κυρίως όμως είχαμε κάποια θέματα. Τα Mac & Cheese με paccheri, αστακό και παλαιωμένο cheddar, ήταν ένα πολύ στεγνό πιάτο που σε συνδυασμό με τον ελάχιστο και πολύ ψιλοκομμένο αστακό και την μικρή ποσότητα της μπισκ, άφηνε το παιχνίδι στο άμυλο του ζυμαρικού.
Simul, Mac & Cheese αστακού © PowerGame.gr
Το άλλο πιάτο ήταν «ημέρας». Μια pulled μοσχαρίσια ουρά παναρισμένη, σε σχήμα κροκέτας, με κρέμα τυριού. Εδώ υπήρχε ένα θέμα με την περιφερειακή επιφάνεια που συγκρατούσε το κρέας. Γεύση σχεδόν χάρτινη που παρενέβη ενοχλητικά ανάμεσα στο νόστιμο κρέας και το τραγανό πάνκο.
Simul, μοσχαρίσια ουρά © PowerGame.gr
Κλείσαμε με ένα παγωτό φουντούκι όπου όλα είχαν πάει καλά.
Παγωτό φουντούκι στο simul © PowerGame.gr
Το σέρβις είναι πάντα χαμογελαστό και γρήγορο. Η κάβα έχει και κάποια ενδιαφέροντα ευρήματα όπως ένα πορτοκαλί κρασί από την Ουγγαρία που πήραμε σε ποτήρι. Με την ευκαιρία να πούμε πως πλέον οι πελάτες μειώνουν την κατανάλωση κρασιού (και λόγω αλκοτέστ και λόγω συνολικού κόστους ενός γεύματος), οπότε και τα εστιατόρια καλό θα ήταν να αντιληφθούν έγκαιρα την ανάγκη για περισσότερες ετικέτες σε ποτήρι επενδύοντας σε ένα σύστημα Coravin.
Η συνολική εντύπωση ήταν ανάμικτη. Μας έκανε εντύπωση το γεγονός πως σε ένα γαστρονομικό εστιατόριο που λογικά θα έπρεπε να είναι εμφανής η εξέλιξη και η εξερεύνηση, πολλά πιάτα παραμένουν όλο αυτό τον καιρό τα ίδια, αλλά σερβιρισμένα διαφορετικά (όπως είδαμε να συμβαίνει με τον κλασσικό κόκορα). Από την άλλη στα κυρίως που δοκιμάσαμε, περιμέναμε περισσότερα και σίγουρα όχι τις αστοχίες που αναφέραμε. Σε κάθε περίπτωση ο Νίκος Θωμάς θα είναι καλό να αποφασίσει εάν θέλει να αρκεστεί στα καθιερωμένα πιάτα-υπογραφή όπως έκαναν τη δεκαετία του 80 τα κολωνακιώτικα εστιατόρια, ή αν θα προχωρήσει λίγο παραπέρα.
