Ο απολογισμός των 100 ημερών του Τραμπ θα ταίριαζε περισσότερο με απολογισμό 1000 ημερών, με την πυκνή ειδησεογραφία που δημιουργεί ο ίδιος με τις ακραίες κινήσεις του και τις υπερβολικές δηλώσεις του, ώστε να ελέγχει την ειδησεογραφία, αφού δεν μπορούν να τον παρακολουθήσουν, ούτε οι (εξαφανισμένοι δημοκρατικοί) αντίπαλοι του, ούτε τα ΜΜΕ.
Φτιάχνοντας συνεχώς την ατζέντα μέσω των social media (κυρίως με το X) ως απευθείας κανάλι επικοινωνίας με τον Αμερικανικό λαό και πολλούς θαυμαστές του στη υφήλιο, έχει παρακάμψει τα παραδοσιακά ΜΜΕ. Παράλληλα δυσφημεί κάθε κριτική ή μη επιθυμητή ανάλυση από δημοσιογράφους. Τι κι αν το Fact Checker της Washington Post, του μέτρησε 492 ψευδείς ή παραπλανητικές δηλώσεις, δεν ιδρώνει το αυτί του, και αντιστρέφει τις κατηγορίες ορίζοντας αυτός ως fake news ότι δεν του αρέσει και δεν ταιριάζει στο αφήγημά «America First» που εκφράζει, αναγορεύοντας τον εαυτό του σε υπερασπιστή της «αλήθειας».
Και την όποια αναταραχή πχ. με τα χρηματιστήρια, την παρουσιάζει ως αναμενόμενη, σημάδι κινητικότητας και ως απόδειξη ότι αυτός είναι που «κάνει τη δουλειά» ειδικά με την αυτο-αναφορική του γλώσσα («I», «my administration») για θυμίσει ποιος είναι ο … L’État, c’est moi – Λουδοβίκος 14ος για να επικεντρώνει συνεχώς την προσοχή στο πρόσωπό του. Η εικόνα που προβάλει είναι αυτή του αντικομφορμιστή, του αντι-ελιτιστή, του λαϊκού, του νεωτεριστή, που δεν διστάζει να συγκρουστεί και να τα βάλει με παραδοσιακούς κανόνες και συστήματα, και φυσικά του «σκληρού διαπραγματευτή», για την MAG(Ι)A του!
Σε αυτήν την προσπάθεια κατασκευάζει ή ονοματίζει συνεχώς «εχθρούς» (όσους δεν συμφωνούν μαζί του) – από εσωτερικούς θεσμούς και πληθυσμιακές ομάδες μέχρι ΜΜΕ, ξένες κυβερνήσεις και διεθνείς οργανισμούς. Δικαστές, FBI, Πανεπιστήμια, την Amazon προσφάτως. Αμφισβήτησε τη χρησιμότητα του ΝΑΤΟ και μείωσε τη στρατιωτική και οικονομική στήριξη, υπέγραψε την έξοδο των ΗΠΑ από τον WHO, τερμάτισε τις δεσμεύσεις της χώρας στη συμφωνία του Παρισιού για το κλίμα, έκανε απειλητικές δηλώσεις περί «προσαρτήσεων» για τον Καναδά και τη Γροιλανδία, έθεσε θέμα για τη διώρυγα του Παναμά. Τα έβαλε με τους ηγέτες τις ΕΕ, ξεφτίλισε -μαζί με τον Βανς- τον Ζελέζνι στην περιβόητη συνάντηση στο Λευκό Οίκο, είπε ότι είναι καλή ιδέα να γίνει θέρετρο η Λωρίδα της Γάζας και να μεταφερθούν οι Παλαιστίνιοι σε Ιορδανία και Αίγυπτο, κάτι που χαρακτηρίστηκε στις ΗΠΑ (!) ως προσέγγιση εθνοκάθαρσης.
Κατάργησε προγράμματα που αφορούν τα θέματα Diversity, Equity και Inclusion. Ξεκίνησε μαζικές απελάσεις, υπέγραψε διάταγμα για κατάργηση ομοσπονδιακών πόρων για πρόσφυγες – που είναι αντισυνταγματικό, προσπαθεί να καταργήσει την ιθαγένεια βάσει γέννησης. Πριν λίγες μέρες τοποθέτησε κατά μήκος του δρόμου που οδηγεί στον Λευκό Οίκο, φωτογραφίες, 100 προσώπων που γράφουν Illegal alien, ένοχοι για διάφορα εγκλήματα, που αναφέρονται επίσης σε μια σοκαριστική για τα χρόνια μας, τακτική διαπόμπευσης και απόδειξης έργου. Η αναθεωρητική του στάση με τους δασμούς, μπορεί να αποτελέσει τον πρώτο παγκόσμιο -εμπορικό- πόλεμο. Τι να πρωτοθυμηθείς μέσα σε 100 μέρες… Ξεκινώντας να τα καταγράφω, -παρά το ότι τα περισσότερα είναι γνωστά- εντυπωσιάστηκα με τον κατακλυσμό των μέτρων, των απειλών, των πράξεων, των εκφρασμένων σκέψεων που δημιουργούν ένα αβέβαιο μέλλον για τις ΗΠΑ και τον πλανήτη. Το καλό σενάριο είναι να αποτελούν όλα μια ακραία και πρωτόγνωρη διαπραγματευτική προσέγγιση, που θα φέρει τον κόσμο σε ένα άλλο σημείο -βιώσιμης όμως- ισορροπίας. Το καλό…
Στο μεταξύ ο ίδιος ο Τραμπ, συνεχώς επικαλείται «επιτεύγματα» (οικονομία, μετανάστευση κ.α.) για να συντηρεί την υποστήριξη της βάσης του, παρά το ότι οι δημοσκοπήσεις τον έχουν στην χειρότερη θέση αποδοχής (41% – δεν είναι δα και λίγο) που έχει βρεθεί ποτέ Προέδρος στη δεύτερη θητεία του τις πρώτες 100 μέρες. Και το χειρότερο παραμένει η απειλή του Τραμπισμού για το μέλλον, με το ίδιο ή άλλο πρόσωπο, σε ένα κόκκινο καπελάκι που γράφει «Τραμ 2028», διαθέσιμο από το Trump Store για όποιον ενδιαφέρεται.
