Στην κρίση δημοσίου χρέους, ο ευρωπαϊκός Νότος έδινε μάχη για να αντεπεξέλθει σε αυστηρούς όρους δημοσιονομικής εξυγίανσης σε συνθήκες πολιτικής αναταραχής και υπό το απορριπτικό βλέμμα των πλουσίων χωρών της Ευρωζώνης, ειδικότερα του Βερολίνου. Σήμερα, η Ιταλία, η Ισπανία, η Ελλάδα και η Πορτογαλία συνεισφέρουν από 25% έως και 50% στους ετήσιους ρυθμούς ανάπτυξης της Ευρωζώνης. Άσος στο μανίκι των οικονομιών αυτών είναι ο τουρισμός, με τους Αμερικανούς τουρίστες να αντιπροσωπεύουν περίπου το ήμισυ της επισκεψιμότητας από το εξωτερικό.
Μεγάλο πλεονέκτημα των τουριστών από τις ΗΠΑ είναι το ισχυρό δολάριο, δίνοντας έτσι τη δυνατότητα στις επιχειρήσεις του κλάδου από τη φιλοξενία έως την εστίαση να προσφέρουν ακόμη και πιο εξεζητημένες και ακριβές υπηρεσίες. Εν ολίγοις να εξελίξουν το τουριστικό προϊόν των χωρών που αποτελεί πια «βαριά βιομηχανία». Αντίθετα, η Γερμανία και η Γαλλία δέχονται το δικό τους μερίδιο κριτικής για την ολιγωρία των κυβερνήσεων που οδήγησε σε έλλειμμα ανταγωνιστικότητας των οικονομιών τους σε σχέση με τις ΗΠΑ και την Κίνα.
Δημοσίευμα της Wall Street Journal επισημαίνει πως το ένα πέμπτο της οικονομικής δραστηριότητας στη Λισαβώνα είναι ο τουρισμός και υποστηρίζει μια στις τέσσερις θέσεις εργασίας. Σε όλη την Πορτογαλία, οι Αμερικανοί τουρίστες ξεπέρασαν πρόσφατα τους Ισπανούς. Περιγράφοντας την Ελλάδα ως ένα «απροσδόκητο οικονομικό αστέρι», η αμερικανική εφημερίδα τονίζει πως το 44% των θέσεων εργασίας συνδέονται με τον έναν ή τον άλλο τρόπο με τον τουρισμό στη χώρα. Εντούτοις υπάρχουν και επιπτώσεις από την μεγάλη ανάπτυξη του τουριστικού κλάδου. Το φαινόμενο του «brain drain» δεν παρατηρείται μόνον στην Ελλάδα. Η άνοδος του κόστους διαβίωσης σε συνδυασμό με τους χαμηλούς μισθούς και τη δυσεύρετη στέγαση λόγω των βραχυχρόνιων μισθώσεων ωθούν πάνω από το ένα τρίτο των αποφοίτων στην Πορτογαλία να εγκαταλείψουν τη χώρα τους. Στη Λισαβώνα, εννέα στους δέκα οικοδεσπότες του Airbnb νοικιάζουν την οικογενειακή εστία και σχεδόν το ήμισυ δηλώνει πως το εισόδημα αυτό τους βοηθά να καλύψουν βασικές οικιακές δαπάνες.
Οι υπέρμαχοι της τουριστικής ανάπτυξης τονίζουν πως ωφελούνται οι φτωχές περιοχές μιας χώρας, δίνοντας τη δυνατότητα σε μια οικονομία να διαφοροποιήσει τους πόρους της. Στη Λισαβώνα, παραδείγματος χάριν, διπλασιάστηκε η φορολόγηση των τουριστών, με το τέλος διαμονής να σκαρφαλώνει από τα δυο στα τέσσερα ευρώ, ενώ έθεσε αυστηρά κριτήρια και για το Airbnb στο κέντρο της πόλης. Παρατηρείται, ωστόσο, μια δυσφορία από την κοινή γνώμη. Στη Μαγιόρκα, ορισμένοι ακτιβιστές τοποθέτησαν ψεύτικες πινακίδες που προειδοποιούσαν για τον κίνδυνο διολισθήσεων ή την ύπαρξη μεδουσών στις θάλασσες για να αποτρέψουν τουρίστες να επισκεφθούν τις παραλίες.
Οι χώρες του ευρωπαϊκού Νότου, όπου οι τιμές είναι πιο προσιτές συγκριτικά με προορισμούς όπως είναι το Παρίσι και το Λονδίνο, επωφελήθηκαν από την άρση των περιορισμών μετά την πανδημία. Κατά τη διάρκεια της προηγούμενης διετίας, οι δαπάνες στα ταξίδια και τη φιλοξενία, παγκοσμίως, αυξήθηκαν πέντε φορές σε σχέση με την παγκόσμια οικονομία. Η τάση αυτή εκτιμάται πως θα συνεχιστεί μέσα στην επόμενη δεκαετία και η Ευρώπη επωφελείται πιο πολύ από κάθε άλλη περιοχή του κόσμου. Αν και κατοικείται από το 5% του παγκόσμιου πληθυσμού, η ΕΕ απορρόφησε περίπου το ένα τρίτο των δολαρίων από τουρίστες, διεθνώς. Δηλαδή πάνω από μισό τρισ. δολάρια, αναφέρει η Wall Street Journal.
Διαβάστε επίσης:
Τα μυστικά για μια ασφαλή πεζοπορία στα νησιά το καλοκαίρι
Η νέα εποχή της Adidas με τον Μπγιορν Γκάλντεν στο “τιμόνι”
Η Masdar που ανεβάζει ταχύτητες και οι νέες εξαγορές μετά το deal με τη ΓΕΚ ΤΕΡΝΑ
