Την ενοχή του τότε υπαρχηγού της Πυροσβεστικής Βασίλη Ματθαιόπουλου, επειδή δεν κινητοποίησε τα πλοιάρια του Σώματος, με αποτέλεσμα να πεθάνουν εννέα άνθρωποι στη θάλασσα, ζήτησε ο εισαγγελέας στη δίκη για το Μάτι, ενώ συνεχίζει την αγόρευσή του.
Παράλληλα ζήτησε την ενοχή τότε αρχηγού του Πυροσβεστικού Σώματος Σωτήρη Τερζούδη και του πρώην διοικητή του ΕΣΚΕ Ιωάννη Φωστιέρη για το σκέλος που αφορά στην αξιοποίηση των εναέριων μέσων.
Η εισαγγελική κρίση αφορά τη μη διάθεση των τριών πλοιαρίων της Πυροσβεστικής για περισυλλογή και διάσωση των ανθρώπων που βρέθηκαν στην θάλασσα κυνηγημένοι από την φωτιά. Όπως ανέφερε, «αυτή η εντολή δεν δόθηκε ποτέ». Τόνισε δε, πως «η παράλειψη αυτή συνέτεινε στον διά πνιγμού θάνατο εννέα ατόμων και στην πολύωρη παραμονή στο νερό πολλών άλλων».
Εξηγώντας τα πραγματικά περιστατικά και το νομικό πλαίσιο της λειτουργίας της υπηρεσίας των πλωτών του ΠΣ, που βρισκόταν στον Πειραιά, ο εισαγγελικός λειτουργός κατέληξε πως ο κ. Ματθαιόπουλος ήταν εκείνος που θα έπρεπε να κινητοποιήσει τα πλοιάρια τα οποία όπως είπε «ήταν ετοιμόπλοα και μάχιμα» και θα μπορούσαν να έχουν συνδράμει σημαντικά «γιατί θα ήταν σημαντικός και ο αριθμός των ατόμων που θα μπορούσαν να διασωθούν. Ήταν εσφαλμένη η μη διάθεσή τους». Μάλιστα ανέφερε πως ο κ. Ματθαιόπουλος εκείνο το απόγευμα είχε επικοινωνήσει με τον αξιωματικό επικεφαλής των πλοιαρίων για τη φωτιά στον Κάλαμο: «Αν και υπήρχε η πληροφορία για άτομα στη θαλάσσια στο Μάτι, ο υπαρχηγός δεν έδωσε εντολή στον αξιωματικό να στείλει τα πλοιάρια. Ακόμη κι αν δεν μπορούσαν να προσεγγίσουν την ακτή, όπως ακούστηκε εδώ από κατηγορουμένους, θα μπορούσαν να περισυλλέξουν ανθρώπους που είχαν κολυμπήσει ανοιχτά λόγω του πυκνού καπνού».
Ο κ. Μανιάτης δύο φορές κατά την αγόρευση του αναφέρθηκε στην έλλειψη συντονισμού που όπως τόνισε δεν διαπιστώνεται μόνο μεταξύ της Πυροσβεστικής με άλλους φορείς, αλλά και μεταξύ των υπηρεσιών του Σώματος. «Υπήρξε μία καταγεγραμμένη έλλειψη συντονισμού και επικοινωνίας εντός της Πυροσβεστικής», ανέφερε και συνέχισε: «Ακούσαμε ότι οχήματα έφθασαν στο σημείο της φωτιάς και δεν ενημέρωναν καν ότι έφθασαν, οχήματα πήγαιναν σε λάθος σημείο ή οχήματα και Πυροσβέστες πήγαιναν και επιχειρούσαν κατά το δοκούν. Κατά συνέπεια το πρόβλημα ήταν διττό. Αφορούσε στα ούτως ή άλλως λίγα μέσα προς διάθεση, αλλά και στη μη αποτελεσματική αξιοποίηση των μέσων στα σημεία που περισσότερο χρειάζονταν».
Σε άλλο σημείο τόνισε πως υπήρξε σοβαρή έλλειψη συντονισμού σε αυτούς που «δρούσαν στο πεδίο, γεγονός που δημιούργησε άναρχη δράση», αναφερόμενος στην έλλειψη επικοινωνίας μεταξύ Πυροσβεστικής και Αστυνομίας.
