Ο καθηγητής Γενετικής, Μανώλης Δερμιτζάκης, δίνοντας μια αποκλειστική ραδιοφωνική συνέντευξη σχολίασε τα νέα μέτρα που πήρε η κυβέρνηση για να βάλει «φρένο» στην αλματώδη διασπορά του κορονοϊού που έχουν επιβαρύνει κατά πολύ την επιδημιολογική κατάσταση της χώρας, με τον ίδιο ωστόσο να υποστηρίζει ότι η χώρα έχει φτάσει σε ένα επιδημιολογικό αδιέξοδο.
Ο κ. Δερμιτζάκης δηλώνει χαρακτηριστικά στο ραδιοφωνικό σταθμό (ΘΕΜΑ 104,6) ότι πλέον μένουν μόνο δυο λύσεις για να βελτιωθεί η κατάσταση. Η πρώτη είτε ένα αυστηρό lockdown που θα έχει ως αποτέλεσμα να είναι όλοι στο σπίτι με πλήρη εφαρμογή της τηλεργασίας, ακόμη και όσοι δεν μπορούν λόγω της φύσης της δουλειάς τους να μένουν απλά σπίτι.
Ενώ ένα δεύτερο σενάριο είναι να δοθούν διέξοδοι στους πολίτες, δηλαδή, αποσυμπίεση του λιανεμπορίου, άνοιγμα της εστίασης στους εξωτερικούς χώρους, άνοιγμα των σχολείων.
Ωστόσο, οι προβλέψεις του κ. Δερμιτζάκη δεν είναι αισιόδοξες καθώς υποστηρίζει ότι δεν θα έχουμε μείωση των κρουσμάτων αλλά αύξηση. Και αυτό, διότι δεν έχει αλλάξει κάτι στους εργασιακούς χώρους που ο ίδιος εκτιμά ότι αυτοί οι χώροι είναι εστίες διασποράς. Πρότεινε να ακολουθούνται αυστηρά τα υγειονομικά πρωτόκολλα και επιπλέον να γίνονται έλεγχοι. Εκάνε ιδιαίτερο λόγο και στα Μέσα Μεταφοράς λέγοντας ότι και εκεί είναι μια σημαντική εστία διασποράς.
«Δεν βλέπω πώς θα σταματήσει σε δύο βδομάδες» δήλωσε εκφράζοντας τον προβληματισμό του για την εφαρμογή των μέτρων. Αναφέρθηκε και στην κόπωση που παρουσιάζουν οι πολίτες, λέγοντας με αιχμή πώς πλέον έχουν έλλειψη επαφής όσοι αποφασίζουν τα μέτρα και όσοι καλούνται να τα εφαρμόσουν. «Είναι μεγάλο πρόβλημα ότι χτίζεται μια ειρωνεία ένα χιούμορ και μια απαξίωση από την πλευρά της κοινωνίας των ανθρώπων που παίρνουν τις αποφάσεις», τόνισε χαρακτηριστικά.
Ο κ. Δερμιτζάκης έκανε λόγο μάλιστα για μικροδιαχείριση του προβλήματος, επισημαίνοντας ότι οι τόσες πολλές λεπτομέρειες όπως με τις χιλιομετρικές αποστάσεις δεν βοηθούν. «Υπάρχει απαξίωση και υπερβολή. Όσο πάμε σε λεπτομέρειες όπως 2 χλμ ή 3 χλμ όλη αυτή η μικροδιαχείριση της κοινωνίας δεν δουλεύει ποτέ. Χρειάζεται κάτι που είναι απλό να καταλάβει ο πολίτης γιατί πρέπει να το κάνει. Να πειστεί και να συμμετέχει».
