*** Προ ημερών «έπεσα» σε συζήτηση, γεωστρατηγικού ενδιαφέροντος, εξαιρετικά ενδιαφέρουσα, μολονότι από μια πρώτη ματιά έδειχνε άσχετη με τα ελληνικά συμφέροντα. Αφορούσε τον σκληρό ανταγωνισμό ΗΠΑ – Κίνας, διεθνώς, ο οποίος εκτιμάται πως έχει αρχίσει να ξεφεύγει από τον έλεγχο.
*** Για παράδειγμα, λέχθηκε ότι στην Ουάσινγκτον κοινή είναι η πεποίθηση ότι αν ο Ρώσος πρόεδρος Πούτιν δεν είχε εισβάλει στην Ουκρανία, πριν από έναν χρόνο, ο Κινέζος Σι θα είχε διατάξει επίθεση των Κινέζων στην Ταιβάν, εδώ και καιρό.
*** Στην πραγματικότητα, αυτό που υποστηριζόταν ήταν ότι οι Ρώσοι πρόλαβαν τους Κινέζους «στη γωνία», ενδεχομένως κι επίτηδες. Επειδή ήξεραν τα σχέδιά τους κι έτρεξαν για να κάνουν πρώτοι την κίνηση.
*** Αλλιώς, «κινδύνευαν» να περιμένουν αυτοί στην ουρά, όπως κάνουν σήμερα οι Κινέζοι με την Ταϊβάν.
*** Δεν ξέρω αν και κατά πόσο όλα αυτά ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα (και ποιος ξέρει άλλωστε;), αλλά το σίγουρο είναι ότι ο κόσμος πλέον κρέμεται από μια κλωστή. Οι ισορροπίες που τηρούνται είναι πολύ λεπτές κι εξ αυτού του λόγου επικίνδυνες.
*** Πόσο μας αφορούν όλα τα παραπάνω; Ως χώρα, πολύ. Ιδιαίτερα αν αναλογιστούμε το status quo στην περιοχή μας, τον ρόλο και των τριών (ΗΠΑ, Κίνας, Ρωσίας), καθώς και τα συμφέροντά τους.
*** Γεωστρατηγικά, επενδυτικά και όχι μόνο. Και με μια Τουρκία, που μέσα σε όλα αυτά οδεύει προς τις κρισιμότερες εκλογές της, της τελευταίας εικοσαετίας. Ούσα, από μόνη της, παράγοντας αποσταθεροποίησης…
*** Και επισήμως ολοκληρώθηκε η παρουσία του Νίκου Ανδρουλάκη στην Ευρωβουλή πριν από μερικές ώρες. Μου λένε ότι η χρονοβόρα, τελικώς, διαδικασία παραίτησής του από τη θέση του ευρωβουλευτή έλαβε επιτέλους τέλος.
*** Κι έτσι έκλεισαν μια για πάντα τα στόματα των κακόβουλων, που έλεγαν ότι ο πρόεδρος θα πάει στις κάλπες με… διπλή ιδιότητα.
*** Η αλήθεια είναι ότι ο διάδοχός του στη θέση, Νίκος Παπανδρέου, ακόμα και μέχρι προχθές δεν το πίστευε. Στο Φόρουμ των Δελφών, όπου έδωσε το «παρών», αρνήθηκε να κάνει οποιαδήποτε σχετική δήλωση-πρόβλεψη.
*** Με το δίκιο του, θα πω εγώ. Έχει που περιμένει αυτήν τη στιγμή από τη μέρα που ο Νίκος Ανδρουλάκης εξελέγη πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ.
*** Τότε όλοι έλεγαν ότι είναι -και πάλι- θέμα ημερών (αν όχι ωρών) για να πάρει τη θέση του στο Στρασβούργο, όμως πέρασαν εβδομάδες, μήνες, χρόνια, για να γίνει πραγματικότητα.
*** Μεταξύ μας, από κάποια στιγμή και μετά θα πρέπει να έπαψε να πιστεύει ότι θα γίνει. Ωστόσο, έγινε. Και πλέον είναι αυτός ο μοναδικός εκπρόσωπος του ΠΑΣΟΚ στην Ευρωβουλή. Απλώς, η χαρά του (και ο ρόλος του) θα κρατήσει για λιγότερο από έναν χρόνο.
*** Ως γνωστόν, για το 2024 είναι προγραμματισμένες ευρωεκλογές.
*** Αυτές τις τελευταίες, μου λένε, τις περιμένουν -από τώρα!- με αγωνία και στον ΣΥΡΙΖΑ. Ο λόγος; Κάποιοι στους επάνω ορόφους της Κουμουνδούρου αναπτύσσουν μια «δική τους» θεωρία.
*** Εκτιμούν ότι ακόμα κι αν ο Μητσοτάκης κερδίσει τις εθνικές εκλογές τώρα και σχηματίσει κυβέρνηση μετά τις δεύτερες κάλπες (του Ιουλίου), αυτή θα είναι θνησιγενής.
*** Κι αυτό γιατί προβλέπουν «πανωλεθρία» της ΝΔ στις αυτοδιοικητικές του φθινοπώρου, η οποία θα συμπληρωθεί από μια ήττα στις ευρωεκλογές της επόμενης άνοιξης. Άρα;
*** Σύμφωνα πάντα με την ίδια θεωρία, του χρόνου, την ίδια εποχή περίπου, ο Μητσοτάκης θα παραιτηθεί, θα προκηρύξει εκλογές, τις οποίες θα κερδίσει ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Τσίπρας θα επιστρέψει στο Μαξίμου.
*** Θέλει να έχεις φαντασία στη ζωή, έτσι; Αλλιώς, δεν τη βγάζεις καθαρή.
