THEPOWERGAME
Η μητέρα του Donald Trump καταγόταν από το Τονγκ (500 κάτοικοι), έναν απομακρυσμένο σκωτσέζικο οικισμό που κάποτε βρισκόταν στην επικράτεια των Βίκινγκς. Ο παππούς του καταγόταν από το Kallstadt (1.200 κάτοικοι), ένα βαυαρικό χωριό από το οποίο κατάγεται και η οικογένεια Heinz. Οι πρόγονοι του Joe Biden προέρχονταν από την Ιρλανδία και την Αγγλία. Στην Αμερική όλοι είναι από κάπου αλλού – ακόμα και οι Αμερικανοί ιθαγενείς, αν και βρίσκονται εκεί πολύ περισσότερο από όλους τους υπόλοιπους. Είναι τέτοια η γοητεία της χώρας που 160 εκατομμύρια ενήλικες σε όλο τον κόσμο δηλώνουν ότι, αν είχαν την ευκαιρία, θα μετακόμιζαν κι αυτοί εκεί, αριθμός τεράστιος σε σχέση με αυτόν που οι περισσότεροι Αμερικανοί είναι διατεθειμένοι να επιτρέψουν.
Αυτή η αναντιστοιχία βρίσκεται στο επίκεντρο του ζητήματος που θα μπορούσε να στοιχίσει στον Πρόεδρο Biden τις εκλογές. Το 2016 ο κ. Trump μιλώντας για το «χάος στα σύνορα» έφτασε μέχρι το χρίσμα των Ρεπουμπλικανών και στη συνέχεια στην προεδρία. Εκείνη την εποχή, έκανε προεκλογική εκστρατεία σαν να περνούσαν από τα σύνορα αριθμοί-ρεκόρ παράνομων μεταναστών, το οποίο δεν ίσχυε, αλλά τώρα ισχύει.
Σχεδόν 250.000 απόπειρες διέλευσης των νότιων συνόρων έγιναν μόνο τον Νοέμβριο. Οι περισσότεροι από τους νεοεισερχόμενους θα έχουν ζητήσει άσυλο και θα έχουν αφεθεί ελεύθεροι στην Αμερική για να περιμένουν χρόνια μέχρι να εκδικαστούν τα αιτήματά τους. Από τότε που ο κ. Biden έγινε πρόεδρος, έχουν γίνει δεκτοί πάνω από 3,1 εκατ. διερχόμενοι από τα σύνορα, αριθμός μεγαλύτερος από τον πληθυσμό του Σικάγο. Τουλάχιστον άλλα 1,7 εκατομμύρια έχουν εισέλθει παράτυπα ή έχουν υπερβεί τη βίζα τους. Οι Ρεπουμπλικάνοι κυβερνήτες πλήρωσαν για να πάνε οι μετανάστες σε μέρη που διοικούν οι Δημοκρατικοί, ωθώντας τα προβλήματα των νότιων συνόρων προς τα βόρεια. Η εμπειρία τους συμβάλλει στην εξήγηση του γιατί οι ψηφοφόροι εμπιστεύονται τους Ρεπουμπλικανούς να ασχοληθούν με την ασφάλεια των συνόρων με διαφορά 30 μονάδων. Πρόκειται για το μεγαλύτερο προβάδισμα του κόμματος σε οποιοδήποτε θέμα.
Δεν φταίει για όλα ο κ. Biden. Όταν η αγορά εργασίας της Αμερικής είναι στενή, αυξάνοντας το κίνητρο για τους ανθρώπους να εισέλθουν παράνομα. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο οι αριθμοί αυξήθηκαν και επί κ. Trump, μέχρι που ήρθε η Covid-19 και του διόρθωσε το πρόβλημα. Όταν τα ταξίδια κατέστησαν και πάλι δυνατά το 2021, η συσσωρευμένη ζήτηση οδήγησε σε ένα κύμα ανθρώπων που πέρασαν τα νότια σύνορα. Περισσότεροι από τους μισούς διερχόμενους από τα σύνορα προέρχονται από χώρες πέρα από το Μεξικό και το βόρειο κομμάτι της Κεντρικής Αμερικής. Οι κάτοικοι της Βενεζουέλας αποτελούν το μεγαλύτερο μέρος αυτής της ομάδας. Ωστόσο, δεκάδες χιλιάδες πετούν τώρα στην Αμερική από τη Ρωσία (43.000 το έτος έως τον Σεπτέμβριο του 2023), την Ινδία (42.000) και την Κίνα (24.000) και στη συνέχεια επιχειρούν να περάσουν τα σύνορα. Συχνά είναι αδύνατο να τους επιστρέψουν. Ακόμα και όταν οι αιτήσεις τους απορρίπτονται, η Κίνα δεν δέχεται πίσω τους υπηκόους της.
Ένα μέρος της ευθύνης πέφτει ευθέως στον κ. Biden. Η γλώσσα του κ. Trump για το Μεξικό που στέλνει βιαστές στα σύνορα και ο σκληρός διαχωρισμός των παιδιών από τους γονείς τους ως αποτρεπτικό μέσο, μαζί με το σχέδιό του για την κατασκευή του τείχους, ριζοσπαστικοποίησαν ορισμένους Δημοκρατικούς πολιτικούς σε θέματα μετανάστευσης. Νόμιζαν ότι η κοινή γνώμη ήταν με το μέρος τους. Οι ψηφοφόροι όντως εξεγέρθηκαν κατά του Trump και όσο ήταν στην εξουσία η υποστήριξη για τη μετανάστευση έφτασε σε νέο υψηλό επίπεδο. Όταν η νέα κυβέρνηση των Δημοκρατικών ανέλαβε την εξουσία, το ένστικτό της ήταν να κάνει το αντίθετο από ό,τι ο κ.Trump. Οι εργασίες για το τείχος στα σύνορα σταμάτησαν. Οι Δημοκρατικοί εγκατέλειψαν την πολιτική παραμονής στο Μεξικό, η οποία υποχρέωνε τους αιτούντες άσυλο να μένουν νότια των συνόρων μέχρι οι αρχές να αποφασίσουν για τις αιτήσεις τους. Όπως ήταν αναμενόμενο, η παράνομη μετανάστευση αυξήθηκε κατακόρυφα.
Μετά τις ενδιάμεσες εκλογές του 2022, ο κ. Biden υιοθέτησε αθόρυβα ορισμένες από τις πολιτικές του κ. Trump. Συμφώνησε να καλύψει τα κενά στο τείχος. Οι αιτήσεις των αιτούντων άσυλο που προσπαθούν να περάσουν παράτυπα θα απορρίπτονται αυτόματα, με λίγες εξαιρέσεις. Πρέπει να υποβάλουν ηλεκτρονική αίτηση πριν εμφανιστούν. Ωστόσο, οι Αμερικανοί δεν γνωρίζουν αυτές τις προσπάθειες, εν μέρει επειδή ο κ.Biden δεν θέλει να τραβήξει την προσοχή στην τριγωνοποίησή του, για να μην στραφεί η δική του πλευρά εναντίον του.
Τα περιθώρια του προέδρου άλλο να λέει και άλλο να κάνει εξαντλούνται. Η Βουλή των Αντιπροσώπων συνδύασε ένα αυστηρό νομοσχέδιο για τη μετανάστευση με τη χρηματοδότηση του πολέμου στην Ουκρανία. Η κυβέρνηση δυσανασχετεί με αυτό, επειδή η υποστήριξη της Ουκρανίας έχει οικονομικό και στρατηγικό νόημα για την Αμερική, ανεξάρτητα από την πολιτική της χώρας για τη μετανάστευση. Αυτό είναι λάθος. Αντίθετα, σε ένα σύστημα στο οποίο και τα δύο κόμματα χρησιμοποιούν τη μόχλευση που έχουν στη διάθεσή τους, ο κ. Biden θα πρέπει να το δει ως ευκαιρία.
Ορισμένα από τα αιτήματα των Ρεπουμπλικανών για τη μετανάστευση είναι λογικά. Οι περισσότεροι μετανάστες χωρίς βίζα που περνούν τα νότια σύνορα δεν σέρνονται μέσα από την έρημο. Βρίσκουν έναν πράκτορα της Συνοριοφυλακής και υποβάλλουν αίτηση ασύλου. Στη συνέχεια πρέπει να περάσουν από αυτό που ονομάζεται συνέντευξη «αξιόπιστου φόβου». Οι Ρεπουμπλικάνοι θέλουν να αυξήσουν το όριο για το τι θεωρείται αξιόπιστος φόβος. Αυτός ο στόχος είναι ένας λογικός. Σύμφωνα με τους κανόνες του κ. Biden, ο φόβος της βίας από συμμορίες μετράει ως λόγος για να επιτραπεί η είσοδος, σε αντίθεση με την Ισπανία, η οποία απορρίπτει αυτή τη δοκιμασία παρόλο που έχει σοσιαλιστή πρωθυπουργό.
Μόλις περάσουν αυτή την πρώτη δοκιμασία, οι μετανάστες συνήθως αφήνονται ελεύθεροι περιμένοντας μια δικάσιμο για χρόνια στο μέλλον, επειδή τα δικαστήρια μετανάστευσης έχουν χιλιάδες τέτοιες υποθέσεις στα χέρια τους. Ο μέσος όρος αναμονής για μια ακρόαση είναι πάνω από τέσσερα χρόνια. Οι εφέσεις μπορούν να επιτείνουν την καθυστέρηση. Οι Δημοκρατικοί θα ήθελαν χρήματα για να προσλάβουν περισσότερους υπαλλήλους για την επεξεργασία των αιτήσεων και περισσότερους δικαστές για να επιταχύνουν την εκκαθάριση των καθυστερημένων υποθέσεων. Αυτό είναι επίσης λογικό.
Σε αυτό θα έπρεπε να υπάρχει συμφωνία. Ωστόσο, καμία πλευρά δεν εμπιστεύεται τα κίνητρα της άλλης. Οι Ρεπουμπλικάνοι λένε ότι δεν θα δώσουν περισσότερα χρήματα σε μια διοίκηση που δεν μπορούν να εμπιστευτούν ότι θα εφαρμόσει τους νόμους περί μετανάστευσης. Αντιθέτως, προσπαθούν να παραπέμψουν τον υπουργό Εσωτερικής Ασφάλειας. Οι Δημοκρατικοί βλέπουν τις απαιτήσεις των Ρεπουμπλικάνων, όπως ότι οι οικογένειες που έρχονται στη χώρα μπορούν να κρατούνται επ’ αόριστον, και συμπεραίνουν ότι οι διαπραγματεύσεις στήνονται για να αποτύχουν και επομένως αποτελούν στην πραγματικότητα ένα όπλο εναντίον του κ. Biden. Το πιθανότερο είναι και τα δύο κόμματα θα επιλέξουν την προεκλογική εκστρατεία έναντι της επίτευξης συμφωνίας.
Μην ξεχνάτε τα πλήθη
Αυτό πρέπει να ανησυχεί τον κ. Biden. Το ρεπορτάζ μας από τη μεξικανική πλευρά των συνόρων δείχνει ότι, αν οι άνθρωποι πιστέψουν ότι ο κ. Trump θα κερδίσει, πολλοί περισσότεροι θα προσπαθήσουν να περάσουν στην Αμερική πριν από την ορκωμοσία του. Τα διάτρητα σύνορα αποδυναμώνουν την υποστήριξη στη νόμιμη μετανάστευση και ενισχύουν τα κόμματα που υποστηρίζουν τον περιορισμό. Η μετανάστευση μπορεί να φέρει τον κ. Trump πίσω στον Λευκό Οίκο, απ’ όπου θα μπορούσε να αποσύρει την Αμερική από τη σύμβαση του 1951 για τους πρόσφυγες, προκαλώντας την κατάρρευσή της. Ο κ. Biden θα πρέπει να αντιμετωπίσει την πρόκληση των Ρεπουμπλικάνων, να σηκώσει τα μανίκια και να ξεκινήσει να φτιάχνει τα σύνορα. Αυτό είναι το σωστό, ενώ παράλληλα θα έδινε ώθηση στις προοπτικές του.
© 2023 The Economist Newspaper Limited. All rights reserved.
Άρθρο από τον Economist, το οποίο μεταφράστηκε και δημοσιεύθηκε με επίσημη άδεια από την www.powergame.gr. Το πρωτότυπο άρθρο, στα αγγλικά, βρίσκεται στο www.economist.com
Ακολουθήστε το Powergame.gr στο Google News για άμεση και έγκυρη οικονομική ενημέρωση!
