Ο πρόεδρος της Ρωσίας Βλαντίμιρ Πούτιν ενέκρινε ένα νέο δόγμα εξωτερικής πολιτικής, βασισμένο στην έννοια «Ρωσικός Κόσμος», μια ιδεολογία που χρησιμοποιούν συντηρητικοί στη χώρα του για να δικαιολογήσουν επεμβάσεις στο εξωτερικό προς υποστήριξη του ρωσόφωνου πληθυσμού.
Το δόγμα «ανθρωπιστικής πολιτικής» που περιγράφεται σε 31 σελίδες, είδε το φως της δημοσιότητας ενώ ο πόλεμος στην Ουκρανία έχει εισέλθει πλέον στον έβδομο μήνα, και αναφέρει ότι η Ρωσία πρέπει να προστατεύει και να προωθεί τις παραδόσεις και τα ιδανικά του «ρωσικού κόσμου».
Παρότι παρουσιάζεται ως μετριοπαθής στρατηγική, ενσωματώνει ιδέες για την πολιτική και τη θρησκεία που ορισμένοι σκληροπυρηνικοί χρησιμοποίησαν προκειμένου να δικαιολογήσουν την κατάληψη ουκρανικών εδαφών από τον ρωσικό στρατό και την υποστήριξη προς τις αποσχισθείσες φιλορωσικές περιοχές στην ανατολική Ουκρανία.
«Η Ρωσική Ομοσπονδία παρέχει υποστήριξη στους συμπατριώτες της που ζουν στο εξωτερικό όσον αφορά την προάσπιση των δικαιωμάτων τους, τη διασφάλιση των συμφερόντων τους και τη διατήρηση της ρωσικής πολιτισμικής τους ταυτότητας», αναφέρεται. Σημειώνει ότι οι δεσμοί της Ρωσίας με τους ρωσόφωνους πληθυσμούς στο εξωτερικό ενίσχυσαν την εικόνα της στη διεθνή σκηνή ως «μια δημοκρατική χώρα που αγωνίζεται για τη δημιουργία ενός πολυπολικού κόσμου».
Εδώ και χρόνια ο Πούτιν επιχειρεί να αναδείξει την «τραγική μοίρα» – σύμφωνα με τον ίδιο – περίπου 25 εκατομμυρίων μελών της ρωσικής μειονότητας που βρέθηκαν μακριά από τη «μαμά» πατρίδα, σε ανεξάρτητα κράτη, μετά τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης το 1991, γεγονός που έχει χαρακτηρίσει «γεωπολιτική καταστροφή».
Η Ρωσία εξακολουθεί να θεωρεί τον πρώην σοβιετικό χώρο, από τη Βαλτική μέχρι την Κεντρική Ασία, ως τη νόμιμη σφαίρα επιρροής της. Εκ διαμέτρου αντίθετη, βέβαια, είναι η θέση της συντριπτικής πλειονότητας των πρώην σοβιετικών δημοκρατιών και της Δύσης.
Το νέο δόγμα εξωτερικής πολιτικής προβλέπει ότι η Ρωσία οφείλει να ενισχύσει τη συνεργασία της με τα σλαβικά έθνη, την Κίνα και την Ινδία, καθώς και να ισχυροποιήσει τους δεσμούς της με τη Μέση Ανατολή, τη Λατινική Αμερική και την Αφρική.
Αναφέρει επίσης ότι η Μόσχα θα πρέπει να εμβαθύνει περαιτέρω τους δεσμούς της με την Αμπχαζία και την Οσετία — δύο αποσχισθείσες επαρχίες της Γεωργίας τις οποίες η Μόσχα αναγνώρισε ως ανεξάρτητες μετά τον πόλεμο του 2008 — καθώς και με τις αυτοανακηρυχθείσες «Λαϊκές Δημοκρατίες» του Ντονέτσκ και του Λουχάνσκ, στην ανατολική Ουκρανία.
