THEPOWERGAME
Τώρα που οι ρυθμιστικές αρχές στις ΗΠΑ έχουν ξεδιπλώσει ένα βαρύ πακέτο μεταρρυθμίσεων των κεφαλαιακών κανονισμών μετά τη χρηματοπιστωτική κρίση, οι σύμβουλοι του τραπεζικού κλάδου επικεντρώνονται σε αυτά που θεωρούν πιο ενοχλητικά, συμπεριλαμβανομένων των απαιτήσεων διαχείρισης κινδύνου που θα μπορούσαν να επηρεάσουν τον δανεισμό ακινήτων, την καταναλωτική πίστη και τη διαχείριση περιουσίας.
Αυξάνοντας τον βαθμrealό κινδύνου που αποδίδεται σε ορισμένα περιουσιακά στοιχεία, οι προτεινόμενοι κανόνες θα απαιτούσαν από τις τράπεζες να διατηρούν αναλογικά περισσότερα κεφάλαια, γεγονός που ενδεχομένως θα έβλαπτε τις αποδόσεις των ιδίων κεφαλαίων και τα κέρδη. Ομάδες πίεσης του κλάδου, όπως το Φόρουμ Χρηματοοικονομικών Υπηρεσιών (FSF), το Ινστιτούτο Τραπεζικής Πολιτικής και η Ένωση Βιομηχανίας Αξιών και Χρηματοοικονομικών Αγορών, υποστήριξαν ότι αυτό θα δυσχεράνει τη δανειοδότηση των καταναλωτών και προειδοποίησαν ότι θα επιβραδύνει την οικονομία.
Αν και την άνοιξη του 2023 σημειώθηκαν τρεις από τις τέσσερις μεγαλύτερες τραπεζικές πτωχεύσεις στην ιστορία των ΗΠΑ, το FSF αντέδρασε στην πρόταση λέγοντας ότι τα τεστ αντοχής της ίδιας της Ομοσπονδιακής Τράπεζας δείχνουν ότι οι μεγαλύτερες τράπεζες ήταν υγιείς και καλά κεφαλαιοποιημένες, καθιστώντας την πρόταση «μια λύση χωρίς πρόβλημα».
Όπως σημειώνει το Reuters, οι αναλυτές του κλάδου βλέπουν τομείς τους οποίους το καλά χρηματοδοτούμενο τραπεζικό λόμπι θα είναι πρόθυμο να κοκκινίσει.
Ο Joe Saas, ανώτερος αντιπρόεδρος για τον κίνδυνο ισολογισμού στον όμιλο χρηματοπιστωτικών υπηρεσιών FIS, δήλωσε ότι η μετατόπιση της πρότασης από μια τυπική επιβάρυνση κινδύνου σε ένα εύρος επιπέδων κινδύνου που θα κατανέμονται σε διαφορετικά περιουσιακά στοιχεία για τον δανεισμό ακινήτων με αντίκρισμα από ενοίκια θα είναι πιθανότατα «κυκλωμένη για αντιδράσεις».
Η ακριβότερη χορήγηση τέτοιων δανείων θα συρρικνώσει τη διαθέσιμη πίστωση σε ιστορικά υποεξυπηρετούμενους δανειολήπτες, κάτι που ο κλάδος είναι πιθανό να καταπολεμήσει, είπε.
Ο Chen Xu, δικηγόρος στον όμιλο χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων της Debevoise & Plimpton, δήλωσε ότι οι νέοι κανόνες θεωρούσαν τις επιχειρηματικές γραμμές με υψηλά έσοδα ως υψηλότερου κινδύνου.
«Ορισμένες επιχειρήσεις που βασίζονται σε αμοιβές, όπως η διαχείριση πλούτου, θα πρέπει να διαθέσουν περισσότερα κεφάλαια, ακόμη και αν δεν υπάρχει κίνδυνος ισολογισμού», είπε, προσθέτοντας ότι αυτό θα μπορούσε να επιβαρύνει τις συναλλαγές στις κεφαλαιαγορές.
Ο πραγματικός κίνδυνος
Οι υποστηρικτές της μεταρρύθμισης υποστηρίζουν ότι ο πραγματικός κίνδυνος για τη δημόσια πρόνοια είναι η οικονομική αστάθεια. Αλλά κατά την ανακοίνωση της πρότασης, ο αντιπρόεδρος της Fed για την εποπτεία Michael Barr δήλωσε ότι η «εκτεταμένη ανάλυση» έδειξε ότι τα οφέλη ενός ισχυρού χρηματοπιστωτικού συστήματος «αντισταθμίζουν το κόστος για την οικονομική δραστηριότητα» που μπορεί να προκύψει από την κατοχή περισσότερων κεφαλαίων.
Οι μεγάλες τράπεζες σχολίασαν ελάχιστα την πρόταση. Ο διευθύνων σύμβουλος της JPMorgan Chase, Jamie Dimon, δήλωσε την Τετάρτη στο CNBC ότι ήταν «εξαιρετικά απογοητευτική», υποστηρίζοντας ότι ήταν κακοσχεδιασμένη και θα συρρικνώσει την πρόσβαση σε πιστώσεις για τους καταναλωτές και τις μικρές επιχειρήσεις.
Η Wells Fargo δήλωσε ότι δεν έχει κανένα σχόλιο πέρα από μια κανονιστική κατάθεση της 1ης Αυγούστου στην οποία ανέφερε ότι οι προτάσεις ήταν πιθανό να αλλάξουν τους δείκτες κινδύνου για τη χορήγηση δανείων και να οδηγήσουν σε καθαρή αύξηση των κεφαλαιακών της απαιτήσεων.
Σύμφωνα με τον Kevin Stein, ανώτερο σύμβουλο της εταιρείας παροχής συμβουλών σε χρηματοπιστωτικές υπηρεσίες Klaros Group, οι νέες νόρμες στάθμισης κινδύνου θα μπορούσαν να οδηγήσουν περισσότερες επιχειρήσεις σε μη τραπεζικούς δανειστές εκτός της εμβέλειας των ρυθμιστικών αρχών. Το λόμπι των τραπεζών είχε αρκετό χρόνο για να προετοιμαστεί γι’ αυτή τη μάχη, καθώς η πρόταση του Ιουλίου προετοιμαζόταν έξι χρόνια.
Σκοπός της είναι να εφαρμόσει ένα τελικό σύνολο μεταρρυθμίσεων μετά τη χρηματοπιστωτική κρίση, συχνά γνωστό ως Βασιλεία ΙΙΙ «Endgame» που συμφωνήθηκε το 2017 από την Επιτροπή Τραπεζικής Εποπτείας της Βασιλείας, η οποία αποτελείται από ρυθμιστικές αρχές από μεγάλες οικονομίες. Οι αναλυτές της Morgan Stanley λένε ότι οι μεγαλύτερες τράπεζες μπορεί να χρειαστούν έως και τέσσερα χρόνια για να βάλουν στην άκρη τα κέρδη για να συμμορφωθούν με τους νέους κεφαλαιακούς κανόνες. Ωστόσο, ο Richard Ramsden, αναλυτής της Goldman Sachs που καλύπτει τις μεγάλες τράπεζες, δήλωσε ότι οι μεγαλύτεροι δανειστές αντιμετωπίζουν μια απροσδόκητα επαχθή άνοδο.
Η αύξηση του σταθμισμένου ως προς τον κίνδυνο ενεργητικού μεταφράζεται σε περίπου 135 δισεκατομμύρια δολάρια σε πρόσθετες κεφαλαιακές απαιτήσεις, ή περίπου 200 μονάδες βάσης του κεφαλαίου κοινών μετοχών της κατηγορίας 1 για τις μεγαλύτερες τράπεζες, δήλωσε ο Ramsden.
«Οι τράπεζες θα πρέπει να πάρουν αποφάσεις λίγο πολύ τώρα. Τι θα κάνουν με τις επαναγορές; Τι θα κάνουν όσον αφορά τη διαχείριση του ισολογισμού;», διερωτήθηκε.
Ο Dennis Kelleher, επικεφαλής της ομάδας υπεράσπισης της χρηματοπιστωτικής μεταρρύθμισης Better Markets, δήλωσε ότι ο τραπεζικός κλάδος είχε προβεί σε παρόμοιες καταγγελίες στο παρελθόν, οι οποίες, όπως πιστεύει, αποδείχθηκαν αβάσιμες. «Η Wall Street είναι ειδικός στο να κρύβει τα ειδικά της συμφέροντα πίσω από τις ανησυχίες των άλλων, τις οποίες υποδαυλίζει με τακτικές τρόμου και ψευδείς ισχυρισμούς», είπε.
«Αυτό για το οποίο δεν μιλούν είναι η απειλή για την οικονομία και τον δανεισμό και την κεντρική οδό και τις οικογένειες και η μετάδοση από τις υποκεφαλαιοποιημένες τράπεζες».
Ακολουθήστε το Powergame.gr στο Google News για άμεση και έγκυρη οικονομική ενημέρωση!
