*** Οι διπλές εκλογές τελείωσαν, η νέα κυβέρνηση συγκροτήθηκε, η κανονικότητα επιστρέφει – με τον έναν ή τον άλλο τρόπο – σε όλα τα επίπεδα και μαζί και οι εκκρεμότητες που περιμένουν εδώ και μήνες διευθέτηση. Γιατί κάνω όλη αυτή την εισαγωγή;
*** Επειδή μαθαίνω, για παράδειγμα, ότι το Μαξίμου θα κληθεί προσεχώς να αποφασίσει, μεταξύ άλλων και για το θέμα που αφορά στις κορβέτες του Πολεμικού Ναυτικού.
*** Οι δυο βασικοί ενδιαφερόμενοι, που είναι οι Γάλλοι της Naval και οι Ιταλοί της Fincantieri, περιμένουν και παράλληλα «δουλεύουν» στο παρασκήνιο. Προς ποια κατεύθυνση; Προς αυτή της ενίσχυσης των θέσεων τους (και των πιθανοτήτων τους).
*** Στο πλαίσιο αυτό, ακούω ότι οι Ιταλοί, σε συνεργασία με τους Αμερικάνους, εξετάζουν την προοπτική να αναλάβουν τα ναυπηγεία της Ελευσίνας ένας μέρος από το «χτίσιμο» νέων αμερικανικών φρεγατών.
*** Μεγάλο project, αν ισχύει, το οποίο θα ενισχύσει πολύ τη θέση της ONEX και της Ελευσίνας, ωστόσο, κάτι μου λέει ότι με κάποιον τρόπο η προοπτική του συνδέεται και με την παραγγελία για τις κορβέτες.
*** Μπορεί να κάνω και λάθος, αλλά μπορεί και όχι…
*** Στο μεταξύ, παρακολουθώ με πολύ μεγάλη προσοχή τις ευαίσθητες ισορροπίες που κρατά το Ισραήλ, ως προς το ουκρανικό ζήτημα. Επειδή μας ενδιαφέρει άμεσα και έμμεσα. Λοιπόν, τι παρατηρώ; Ότι, ενώ στα διεθνή φόρα συντάσσεται ανοικτά με την Δύση πλέον, δεν γυρνά εντελώς την πλάτη στη Ρωσία.
*** Τι εννοώ; Ότι ενώ ο υπουργός Εξωτερικών, Κοέν, επισκέφθηκε το Κίεβο και θα περίμενε κανείς ότι αυτό θα εξαγρίωνε τη Μόσχα, η τελευταία ανακοίνωσε ότι ανοίγει προξενείο στην Ιερουσαλήμ! Περίεργα πράγματα.
*** Και κάτι ακόμα: Η Ιερουσαλήμ ανακοινώθηκε ότι πούλησε οπλικά συστήματα στο Βερολίνο. Πολύ επιδέξιες κινήσεις, αν μη τι άλλο.
*** Οι πληροφορίες που μου έρχονται από το κυβερνητικό στρατόπεδο επιμένουν ότι μια από τις πρώτες νομοθετικές ρυθμίσεις που θα περάσει από τη νέα Βουλή το Μαξίμου θα είναι η ολική επανακρατικοποίηση της ΕΥΔΑΠ και της ΕΥΑΘ. Τι σημαίνει αυτό το «ολική»;
*** Ότι και οι δυο οργανισμοί φεύγουν από το Υπερταμείο και περνούν στον σκληρό κρατικό πυρήνα, δηλαδή στο καθ’ ύλη αρμόδιο υπουργείο, που εν προκειμένω είναι το Υποδομών.
*** Κι εύλογα γεννάται το ερώτημα: Αν όντως δρομολογηθεί αυτή η εξέλιξη μέσα στις επόμενες μέρες, όπως λέγεται, τότε τι θα γίνει με μια σειρά από κρίσιμες εκκρεμότητες που θα ανακύψουν; Για παράδειγμα, τι θα κάνει η κυβέρνηση με τη συμμετοχή των Γάλλων στην ΕΥΑΘ;
*** Απ’ όσο γνωρίζω, οι τελευταίοι δεν έχουν καμία διάθεση να πουλήσουν το εκεί πακέτο τους. Συνεπώς, πως θα λυθεί ο γρίφος; Με αγορές μέσω του Χρηματιστηρίου; Μα αυτό φαντάζει – κι εν πολλοίς είναι – ουτοπικό, για προφανείς λόγους. Συνεπώς;
*** Και θα κλείσω το σημερινό σημείωμα με μια παρατήρηση που μου έκανε έμπειρο περί τα διπλωματικά στέλεχος. Συγκεκριμένα, μου επέστησε την προσοχή στο πρώτο ταξίδι που κάνει ο νέος Τούρκος υπουργός Οικονομικών, εκτός συνόρων. Που πάει; Στον Κόλπο.
*** Γιατί πάει εκεί; Επειδή, όπως μου εξηγήθηκε, θα αναζητηθούν νέα αραβικά κεφάλαια για να διασωθεί η τουρκική οικονομία, που παραπαίει. Ώστε να αποφευχθεί η προοπτική του ΔΝΤ, που βρίσκεται σχεδόν έξω από την πόρτα της Τουρκίας.
*** Τι αναπάντητο ερώτημα όμως είναι: Υπάρχουν άλλα τουρκικά ασημικά που μπορούν να πουληθούν στις χώρες του Κόλπου, για να εξασφαλισθεί νέα ένεση; Γιατί, όπως έχει αποδειχθεί πρόσφατα, οι Άραβες δίνουν μεν λεφτά στους Τούρκους, αλλά «σκουπίζουν» σε τιμές ευκαιρίας ό,τι asset θεωρούν ότι αξίζει τον κόπο «απέναντι».
*** Αλλά πούλα – πούλα τι θα μείνει στο τέλος στους ίδιους τους Τούρκους;
