Επικίνδυνο χαρακτηρίζει το ρόλο του προέδρου της Τουρκίας, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, η Washington Post σε δημοσίευμά της, τονίζοντας πως η στάση του υποδαυλίζει τη σταθερότητα του ΝΑΤΟ.
«Το να είσαι ή να γίνεσαι σύμμαχος κάποιου έγκειται στο να συμφωνείς στο ποιοι είναι και ποιοι δεν είναι οι κοινοί εχθροί σου. Διαφορετικά, δεν υφίσταται η έννοια της συμμαχίας. Αυτή η παραδοχή είναι ευκολότερη στα λόγια απ’ ό,τι στις πράξεις, ειδικά όταν ένας σύμμαχος χάνεται σε ένα ταξίδι εγωισμού – όπως αρμόζει σε έναν Οθωμανό σουλτάνο. Αυτός είναι ο Τούρκος πρόεδρος, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν. Ενδιαφέρεται μόνο για τον εαυτό του και κάνει τις καταστάσεις αχρείαστα προβληματικές και πολύπλοκες. Για να φανεί δυνατός πριν από τις εκλογές του Ιουνίου, δημιουργεί προβλήματα σε φίλους και εχθρούς, ενώ αδιαφορεί παντελώς για το εάν τα καμώματα του υπονομεύουν τη συνοχή της Δύσης και την ασφάλεια της Ευρώπης γενικά», αναφέρεται στο δημοσίευμα.
«Σχεδόν όλα τα 30 κράτη-μέλη του ΝΑΤΟ συμφωνούν ότι η Ρωσία -υπό τον πρόεδρο Βλαντίμιρ Πούτιν- είναι ο κύριος αντίπαλος της συμμαχίας. Η λέξη “σχεδόν” είναι απαραίτητη μόνο επειδή ένα μέλος, η Ουγγαρία υπό τον πρωθυπουργό Viktor Orban, αρνείται να συμπαραταχθεί ανοιχτά με τη Δύση και την Ουκρανία ενάντια στη Μόσχα. Από τη μεριά του ο πρόεδρος Ερντογάν κρατά επίσης τις επιλογές του ανοιχτές και το παίζει άλλοτε εχθρός και άλλοτε φίλος του Πούτιν», αναφέρει η εφημερίδα.
Σύμφωνα με το δημοσίευμα «Ο Ερντογάν συμπεριφέρεται ακόμα πιο ανεύθυνα στο θέμα της Σουηδίας και τη Φινλανδίας, συγκεκριμένα ως προς την επιθυμία τους να ενταχθούν στο ΝΑΤΟ. Το σενάριο αυτό θα ήταν μόνο θετικό και μάλιστα για όλους τους εμπλεκόμενους. Η Σουηδία και η Φινλανδία θα ήταν πιο ασφαλείς σύμφωνα με το Άρθρο 5 του ΝΑΤΟ, το οποίο ορίζει πως επίθεση σε έναν σημαίνει επίθεση εναντίον όλων. Και το ΝΑΤΟ θα ήταν ισχυρότερο χάρη στη στρατιωτική ικανότητα και τη στρατηγική γεωγραφία των Σκανδιναβών».
«Ο Ερντογάν είναι το κύριο πρόβλημα και ο λόγος για τον οποίο είναι αδύνατο να επισπευθεί η διαδικασία της επικύρωσης των συμφωνιών για την ένταξη της Σουηδίας και της Φινλανδίας στο ΝΑΤΟ. Στην πραγματικότητα, εκβιάζει τους Σουηδούς να υιοθετήσουν την άποψή του για την πολιτική στη Μέση Ανατολή. Για τον Ερντογάν, όλες οι κουρδικές οργανώσεις, είτε εδρεύουν στην Τουρκία, τη Συρία ή οπουδήποτε αλλού, είναι τρομοκρατικές οργανώσεις που πρέπει να απαγορευτούν και να καταπολεμηθούν. Η Τουρκία ζητεί από τη Σουηδία να ευθυγραμμιστεί με τη δική της πεποίθηση επ’ αυτού. Αξίζει να σημειωθεί πως η Σουηδία είναι μια χώρα με έντονο το κουρδικό στοιχείο, ενώ πολλά μέλη του Κοινοβουλίου της είναι κουρδικής καταγωγής. Οι Σουηδοί φαίνονται πλέον έτοιμοι να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις του Ερντογάν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Και έχουν κάθε λόγο να το κάνουν. Για τη Σουηδία, η ένταξη στο ΝΑΤΟ και η ασφάλεια από τις διαθέσεις της Ρωσίας είναι πολύ πιο σημαντικές από την πολιτική της χώρας απέναντι στους Κούρδους», τονίζει η εφημερίδα.
Απαράδεκτος στο Αιγαίο
Εκεί που ο Ερντογάν είναι εντελώς απαράδεκτος είναι στο ζήτημα του Αιγαίου, τονίζεται στο δημοσίευμα. Πρόκειται για τη χειρότερη εσωτερική ένταση του ΝΑΤΟ εδώ και δεκαετίες. Η έχθρα ανάμεσα σε Ελλάδα και Τουρκία δεν είναι κάτι νέο. Ωστόσο, φαίνεται πως τελευταία από τα λόγια βρεθήκαμε σε πράξεις. Οι Έλληνες καταγγέλλουν ότι οι Τούρκοι παραβιάζουν συνεχώς τα ελληνικά χωρικά ύδατα και τον εναέριο χώρο. Οι Τούρκοι κατηγορούν τους Έλληνες για παρενόχληση τουρκικών αεροσκαφών.
Η «Washington Post» μοιράζεται με τους αναγνώστες της περισσότερες πληροφορίες για τη στάση του Τούρκου προέδρου και αναρωτιέται: «Με τέτοιους συμμάχους, τι να τους κάνεις τους εχθρούς; Ο Τούρκος πρόεδρος απειλεί ανοιχτά την Ελλάδα ότι θα μπει νύχτα στην Ελλάδα… Ναι, καλά το διαβάσατε. Ο Ερντογάν απειλεί με πόλεμο ένα άλλο μέλος του ΝΑΤΟ».
Το δημοσίευμα συνεχίζει «Όλες οι συμμαχίες, όπως και οι οικογένειες, έχουν τις εντάσεις τους. Και ο Ερντογάν παίζει τον ρόλο του μαύρου πρόβατου χρόνια τώρα. Τι συμβαίνει, όμως, στο μυαλό του Ερντογάν; Το παίζει νταής ενόψει εκλογών; Επιδιώκει στρατιωτικές συμφωνίες με τις ΗΠΑ; Θέλει να ανοικοδομήσει την Τουρκία κατ’ εικόνα των Οθωμανών, όπως ο Πούτιν φαντασιώνεται την αυτοκρατορία των τσάρων; Και πάνω απ’ όλα, μπορεί ο Ερντογάν να θεωρηθεί αξιόπιστος σύμμαχος σε περίπτωση πολέμου;».
Οι καιροί που ζούμε είναι πολύ σοβαροί για τέτοιου είδους περισπασμούς. Η Δύση πρέπει να παραμείνει ενωμένη και δυνατή. Γι’ αυτό πρέπει να αφήσουμε στην άκρη τις παλιές, αλλά κενές διαμάχες. Στόχος θα πρέπει να είναι ένας και μοναδικός. Να μην επιτρέψουμε στον Πούτιν να κλιμακώσει και να διευρύνει τον πόλεμό του. Και οι Τούρκοι θα πρέπει να θυμίσουν στον πρόεδρό τους πως κάτι τέτοιο θα ήταν προς όφελος τόσο της Τουρκίας όσο και του ΝΑΤΟ.
